ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္ကယ္ႏွင့္မို႔ ညေန ငါးနာရီ မထိုးခင္ ျမင္းမိုင္ၿမိဳ႕ကေလးဆီ ျပန္ဝင္ႏိုင္ၾက၏။
ထြန္းႏိုင္ေအာင္ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ငါးနာရီ အတိ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာင္းဝင္းဂိတ္ဝ၌ ဆိုင္ကယ္က ဆင္းၿပီး ကိုယ့္ရွယ္အေဆာင္ဆီ ပင္ပန္းပ်င္းရိစြာ ေလွ်ာက္ရေသးသည္။ အေဆာင္ထဲမဝင္ခင္ အရင္ဆုံး အေနာက္ဘက္က အုတ္ေရကန္ကို လွမ္းခဲ့ၾက၏။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ႐ႊံ႕ေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေပတူးေနေတာ့ ေရခ်ိဳးသန္႔ရွင္းရအုန္းမည္ေလ။
"စဥ္းစားၾကည့္ပါအုန္း အကိုဆရာရယ္။ အားေတာ့ နာပါတယ္။ အကို႔ႀကီးေတာ္ႀကီးက ေတာင္တက္ခ်ိန္ေရာက္တိုင္း သူငယ္ႏွပ္စား စကားေတြ တအားေျပာတာပဲ။ အာ့ေၾကာင့္ ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ လွိမ့္ခံရတာ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အာ့မ်ိဳး စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး စကားေတြ ႐ိုးေနၿပီ ... ဘြားေတာ္ႀကီး ေျပာတာဘာတဲ့ ... ေတာင္တက္တာ ဘဝသင္ခန္းစာရတယ္၊ ဘာညာ ဘာညာ ... ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ တက္ရတယ္၊ အလယ္မွာ ၾကာၾကာမနားနဲ႔၊ ေတာင္ထိပ္ေရာက္မွနား ဘလာ ဘလာ ဘလာ ... ဟူးးး ... အဲ့ဒါမွန္တယ္ထင္လား အကိုဆရာ။ ႏွစ္တိုင္း ေျပာသင့္တယ္ထင္လား ...ဟမ္း ..."
"မၾကားဖူးေသးရင္ေတာ့ ပထမအႀကိမ္ေလာက္ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြတာေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြဆိုတာ ဒီလိုပဲ စိတ္ခြန္အား ေပးရတာပဲေလ ... ဟဲဟဲ ... ရွန္တစ္လို စိတ္ခြန္အားျပည့္ဝေနရင္ေတာ့ မလိုဘူးေပါ့ ..."
ကိုယ့္မွာ သူ႔ကိုလည္း ေျမႇာက္ပင့္ေျပာရေသးသည္။ ကိုယ့္အႀကီး မိန္႔ခြန္းကို ဘာေတြ ျငင္းဆန္ေတာ့မလဲ မသိ။ ကြၽန္ေတာ့္စကား နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ရွန္တစ္မ်က္ႏွာထားကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကဳတ္နဲ႔ ...
"အင္းေလ ... အကိုဆရာက စကားလွေအာင္ ေျပာေနျပန္ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ သေဘာတရား အကိုဆရာ့စကားမွာ ပါသြားတယ္။ သတိထားမိလား။ ... စိတ္ခြန္အားေပးရတယ္ဆိုတာေလ ... အဲ့ဒါ အလကား။ လိမ္ဆင္ေတြ။ ဟုတ္တယ္ ပထမဆုံး ဘြားေတာ္စကား ၾကားတာဆိုရင္ေတာ့ အကိုေျပာသလို ဟုတ္လိမ့္မယ္။ ႏွစ္တိုင္း အတန္းတိုင္း အခန္းတိုင္းကို အဲ့မိန္းခြန္းခ်ည္း အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနရင္ေတာ့ သိပ္ၾကားမေကာင္းေတာ့ဘူးေလ။ အေတြးေခၚေတြက ေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ။ ... လူတိုင္း ထိပ္ဆုံးေရာက္ၿပီး ေအာင္ျမင္ခ်င္ၾကဖို႔ မတိုက္တြန္းသင့္ေတာ့ဘူး။ ေအာင္ျမင္တာ ဘဝမွ မဟုတ္တာ။ ...ဘဝဆိုတာ ေသဖို႔ ေမြးလာၿပီး၊ ငရဲေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေန႔ရက္ေတြ ျဖတ္သန္းရတာက သူ႔အဓိပၸာယ္ အစစ္ပဲ ... ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးလား။ အကိုဆရာ့ႀကီးေတာ္ ေျပာသလိုသာဆိုရင္ လူတိုင္း ေတာင္တက္ၿပီး ေတာင္ေပၚမွာပဲ ေနၾကပါလား။ ေနႏိုင္ၾကလို႔လား။
YOU ARE READING
မေတ္တာ သစ္စာ စိန်ပန်းပြာ
General Fictionမြင်းမိုင်လို့ခေါ်တဲ့ တောင်ပေါ်မြို့လေးတစ်မြို့ ... မင်းထက်အိမ်ဆိုတဲ့ ဘော်ဒါကျောင်းဆရာလေးနှင့် တွေ့ကြုံရသမျှ အံ့သြဆန်းကြယ်လှတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ခံစားချက်တွေ ... စိုင်းရှန်တစ်ဆိုတဲ့ ခပ်ဇိုးဇိုးကောင်လေးတစ်ယောက် ... မေတ္တာရယ် သစ္စာရယ် စိန်ပန်းပြာရယ်...
