ဟားးးး ...ကြၽန္ေတာ္ အနမ္းခံလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ပါးေပၚကို အနမ္းခံလိုက္ရတယ္။ ရွန္တစ္ရဲ႕ ပါးစပ္နဲ႔ ...ကြၽန္ေတာ့္ ပါးေတာ့ သူ႔အာနံ႔ေတြ ကူးကုန္ေတာ့မွာပဲ ... အားးး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ စႏိုးတာဝါအထပ္ထပ္ႏွင့္ ကိုယ့္ပါးကိုယ္ ျပန္သုတ္ေနမိသည္။
"ဟိတ္ ဟိတ္ ... သိပ္မသုတ္နဲ႔ေနာ္ ... စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ ပ်က္သြားရင္ အသစ္ျပန္ထိုးရမယ္ ...အကိုဆရာေရ ... ဟားဟားဟား"
"ဒီေလာက္ အာပုတ္ေစာ္ နံေနတာ။ ဒီတစ္သက္ ပ်က္မွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ေသပါၿပီ ... ဒါ အလစ္တိုက္ခိုက္ျခင္းပဲ ... အႏုၾကမ္း စီးမႈပဲ"
"အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ... ဘာပုဒ္မနဲ႔ တရားစြဲမို႔လဲ အကိုဆရာက။ ျငင္သာစြာ နမ္းရႈိက္ခံရျခင္း ပုဒ္မလား ... ဟားဟားဟားး ... အကိုဆရာ မေက်နပ္ရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ လူပုံအလယ္ ျပန္ေတာင္းပန္ေပးမယ္ေလ။ "ပါး နမ္းလိုက္မိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုဆရာေရ" ဆိုၿပီးေတာ့ Facebook မွာ Tag တင္လိုက္မယ္ ...ေနာ္ ... ၾကာပါတယ္ ... အခုပဲ ေတာင္းပန္လိုက္ေတာ့မယ္ ..."
"ဟားးး ... မလုပ္ ... မလုပ္နဲ႔ေလ ..."
"ဘာေတြ ရွက္ေနတုန္း။ သူက်ေတာ့ ညစ္ပတ္တာက လူနဲ႔တည့္တယ္တို႔ ဘာတို႔ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး အဲ့ညစ္ပတ္ပတ္ ပါးစပ္နဲ႔ နမ္းတာကိုပဲ ႐ြံေနလိုက္ ... ေတာ္ၿပီ။ ကတိဖ်က္လိုက္ေတာ့ ... အာ့ဆိုလည္း ..."
"ဟားး ... မရဘူး ... ေပးၿပီး ကတိ မဖ်က္ရဘူး ..."
"ဒါဆို အနမ္းခံၿပီး ပါးကလည္း ျပန္မပြတ္ရဘူး ... ကြၽန္ေတာ့္ ေမတၱာေငြ႕ေတြ ပ်က္ကုန္မယ္"
"စကားေတြ တယ္ တတ္ေနတယ္ေပါ့ ...ကိုရွန္တတ္ေရ"
"တတ္တတ္ပဲ ... ဒါပဲ ... အိပ္ေတာ့မယ္။ ေက်နပ္သြားၿပီ။ ဒါနဲ႔ အနမ္းျပယ္ရင္ ကတိျပယ္တတ္တယ္ေနာ္ အကိုဆရာ။ ... လြယ္လြယ္ေပးတဲ့ ကတိမဟုတ္သလို လြယ္လြယ္ေပးတဲ့ အနမ္းလည္းမဟုတ္ဘူး ... တန္ဖိုးထားပါ ... ဟဲဟဲ"
"ေဇာက္ေကာင္ေလးး ..."
ကြၽန္ေတာ့္ လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ စႏိုးတာဝါႏွင့္သာ သူ႔ကို လွမ္းပစ္ေပါက္လိုက္ေတာ့သည္။ သူကေတာ့ ၿပဳံးလ်က္ ... ေခြအိပ္သြားရွာၿပီ။
ESTÁS LEYENDO
မေတ္တာ သစ္စာ စိန်ပန်းပြာ
Ficción Generalမြင်းမိုင်လို့ခေါ်တဲ့ တောင်ပေါ်မြို့လေးတစ်မြို့ ... မင်းထက်အိမ်ဆိုတဲ့ ဘော်ဒါကျောင်းဆရာလေးနှင့် တွေ့ကြုံရသမျှ အံ့သြဆန်းကြယ်လှတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ခံစားချက်တွေ ... စိုင်းရှန်တစ်ဆိုတဲ့ ခပ်ဇိုးဇိုးကောင်လေးတစ်ယောက် ... မေတ္တာရယ် သစ္စာရယ် စိန်ပန်းပြာရယ်...
