Never Ending Heartbeats

Chapter 14

Chapter 14 

Failed 

They say that in every actions there is always a consequences. Lahat ng bagay na ginagawa natin, lahat ng desisyon, lahat yun may kapalit yun nga lang hindi natin alam kung ano yun. Losing my two important people make me see the consequences of it. 

Sobrang takot na ako na mawalan ulit. I can't handle another lost that is why not knowing what is happening to Marco and me right now is making me forget about everything and just think of him. 

"Bakit ka nagkakaganyan?" I asked to Marco. Pinapunta ko siya dito sa bahay dahil wala naman akong gagawin at wala din namang pasok. 

Sobrang na-miss ko siya dahil isang linggo din kaming hindi nagkita dahil galing ako ng Cebu for an event, tatlong araw ako doon at nung mga naunang araw naman naging abala ako para sa first single ko because the drafts for the song is done but I can't feel the song, I feel like it's not for me. 

I miss him so much pero simula nung dumating siya tahimik lang siya at hindi nagsasalita. I can feel him giving me cold shoulders. Hindi naman ganito si Marco sa'kin kaya sobrang naninibago ako sa inaakto niya ngayon sa'kin. 

"Anong ganyan?" He asked, not looking at me at diretso lang yung tingin sa TV. 

"Marco, kung may problema ka pwede ka namang magsabi sa'kin." I softly asked. Napapansin ko naman na hindi na siya nagsasabi sa'kin, is it because I am busy? But he said it's okay and he understand me. 

"Makikinig ka ba?" He asked bitterly. 

"Of course," I said to him but he just laugh. 

"I don't think may oras ka pa para makinig. Kaya ko naman Zemira, at mukhang kaya mo din naman." Hindi ko naman napigilan na mainis sa tono ng pananalita niya pati na din sa sinabi niya. 

"Anong gusto mong iparating? Marco, I am trying to show you that I am still here even though you always tell me that you understand. Be honest, naiintindihan mo ba talaga ako, Marco?" Tanong ko sa kanya. 

"Yes, naiintindihan naman kita pero Zemira... Nakakapagod na din umintindi lang. Mahalaga ka sa'kin, Zemira at kailangan kita pero pakiramdam ko mas kailangan mo ang pangarap na yan kaysa kung gaano mo ako kakailangan." I should be crying because this was the first time we will fight like this but I don't find myself crying because what he is saying is making me frustrated. 

Sa tingin niya hindi ko siya kailangan? Sa lahat ng kilos na ginagawa ko while reaching this dream ay siya ang nasa isip ko dahil alam ko na pag nagawa ko 'to siya ang susunod sa'kin hanggang sa sabay na naming tuparin ng sabay yung pangarap naming dalawa. 

"I am doing our dream, Marco. Pwede ka naman magsabi sa'kin kung kailangan mo ako eh kasi tatakbo ako papunta sa'yo pero ginagawa mo ba yun? Hindi mo ginagawa!" I shouted at him. 

Pwede siyang magsabi sa'kin na kailangan niya ako pero hindi niya naman ginagawa yun kaya paano ko malalaman kung kailangan niya ako kung pilit niya lang naman na pinapakita sa'kin na wala siyang problema at kaya niya. How can I know if he is not saying anything. 

"Kailangan pa ba nun? Hindi na dapat kailangan nun, Zemira." He said and I can hear the anger and pain on his voice na ngayon ko lang din narinig sa ilang taon na magkasama kami. 

"Yes! Paano ko malalaman na kailangan mo ako kung hindi ka magsasabi? And Marco, this is not only my dream. Ikaw ang nagtulak sa'kin dito dahil ang sabi mo susunod ka sa'kin. You know what my dream is, Marco." 

"Oo alam ko at hindi yun ang nakikita ko, Zemira." 

"Ano ba sinasabi mo diyan? Marco naman, pagod na nga ako sa mga ginagawa ko at ngayon na nga lang ako makakapagpahinga kasama ka ganito pa tayo ano ba! Mas gugustuhin ko na itigil na ang ginagawa ko kaysa ganito tayo." I said and massage my temple dahil sumasakit ang ulo ko kay Marco.