Never Ending Heartbeats

Chapter 24

Chapter 24 

Beyond

When I decided to set him free, it is also the time that I need to set myself free. I need to accept the fact that being together is not really for us. Leaving him alone at that place was the hardest for me.

 Ayokong iwan siya na mag-isa because I don't want him to feel alone but I am afraid that when I look at him again and saw his face baka magbago na naman ang isip ko at ipilit ang sarili ko sa kanya hanggang sa dumating na sa point na mailayo ko na siya sa buhay na meron siya at hatakin siya sa buhay ko kung saan pasakit lang naman ang binibigay sa kanya. 

"Zemira, are you okay now?" Chantal asked when he saw me here in artist lounge. "The last time you don't look okay." She said. 

Dahil sa sinabi ni Chantal I suddenly remember what happen last time. Nagpunta ako ng The Typicals nun. I suddenly have the courage to go there dahil alam ko naman na hindi ko na siya makikita doon at ganun na lang ang gulat ko ng makita ko siya. 

He lied about leaving early dahil matagal naman pala ang stay nila dito sa Philippines. He really wanted to get rid of me that fast and enjoy his remaining stay here to the point that he lied to my parents. 

I choose not to tell it to my parents dahil ayoko na mag-iba yung tingin nila kay Marco sa ginawa niyang pagsisinungaling. Chantal was the one I called at doon ko siya nakita kaya naiwan ko si Chantal sa bar kahit na ako ang nagpatawag sa kanya. His stay here in the Philippines is long but he make it short for me. 

Gusto kong saktan at murahin siya dahil sobrang galing niya na paalisin ako sa buhay niya to the point na magagawa niya ng magsinungaling ng ganun. Ano pa nga bang bago? He likes lying even from the beginning. Doon siya magaling. 

"I am okay. I am better." I said and smile at Chantal. 

"What about you, you also look down." I said. She gave me a small smile. 

"Just thinking about goodbyes. Is there a different types of that? I said goodbye but I feel so sure that I will meet that person again" She said and I feel like we are just in the same situation. 

Ilang araw na lang concert ko na dahil biglang naurong yun ng katapusan kahit na July 27 dapat yun dahil bigla akong sinugod sa ospital because of over fatigue kaya kinailangan talaga nila Oliver na iurong yun ng ilang araw lang para makapagpahinga ako. 

Hindi ko maiwasan na malungkot nun because my fans waited for it pero yun ang nangyari sa'kin. Dahil na din siguro sa tindi ng mga pinagdaanan ko sa nakalipas na araw lalo na ng magka-usap kami ni Marco. It drains all the energy I have in my body. 

"Goodbye is hard but the hardest one is saying goodbye while thinking that it's the last. All types of goodbyes are painful anyway. Siguro nga yung iba mas pipiliin na wag na lang magpaalam dahil mahirap nga at masakit." I said to Chantal. 

"I see... Your concert will happen in 3 days right? You must be busy." She said at tumango naman ako sa kanya kaya napisil niya na lang yung pisngi ko bago magpaalam sa'kin dahil may shooting pa daw siya talagang dumaan lang siya para kamustahin ako dahil nga sa nangyari sa'kin. 

Hindi ko alam kung nakaalis na ba si Marco o ano basta ang alam ko lang nagsinungaling siya sa'kin at sa pamilya ko tungkol sa pag-alis niya. I didn't came back to The Typicals after that and I even remove Michael's account on my social media account para hindi ako magtanong. I need to stop myself. 

Kailangan kong tanggapin na hanggang doon na lang talaga. Okay naman ako, dahil alam ko sa sarili ko na nasabi ko naman ang lahat ng gusto kong sabihin sa kanya at naintindihan ko na din naman siya kaya alam kong magiging okay din ako.