Never Ending Heartbeats

Chapter 42

Chapter 42 

Ash Record 

When you are in love and happy there will really be a time when you will feel like the two of you is the only people in the world. That is maybe one of the unique things that love can do to people. 

Embracing the man I love in front of the people who love me feels like a dream come true. Parang wala na akong kailangang hilingin pa. Biglang nawala yung takot sa mga pwedeng mangyari sa hinaharap dahil ang mahalaga sa'kin kasama ko siya ngayon. 

Marco and I never thought that standing in the same stage that we both dreamed of while we are still a teenager will take a long time before we achieve it. Bago kami tumayong dalawa sa stage kung nasaan kami ang dami muna naming kinailangang pagdaanan. 

Naranasan namin ang umiyak, masaktan at itulak palayo ang isa't isa. We even said a lot of words we don't actually mean. Marami kaming mga kasinungalingan na sinabi sa  isa't isa hindi para saktan ang mga sarili namin kung hindi dahil yun ang naiisip naming paraan para hindi na kami masaktan pa ng lubusan. 

It took us a long time before we can embrace each other on the stage that we both dream of. Yung bagay na hindi lang namin pinangako kay Tito kung hindi pati na din kay Lea. We both promise them that we will be happy. 

"You know that I can do anything for you, right?" Rinig kong bulong ni Marco habang yakap pa din ako kaya tumango ako sa kanya habang patuloy pa din ang pagbagsak ng luha sa mga mata ko. 

"Thank you for coming this far for our dream, Marco." Siya naman ngayon ang tumango kaya natawa na lang ako bago ako ang naunang bumitaw sa kanya dahil naputol na ang moment namin. 

Bumalik na ata ako sa reality dahil narinig ko na ang sigawan ng mga taong nanonood sa'min. Panandalian lang talaga madalas yung moment na parang maiisip mo na kayong dalawa lang ng taong mahal mo ang nasa paligid. 

"Okay, god. You should all forget that I cried like this. This is not so Zemira. Now, you finally met the person who is behind on every lyrics of my song. Let's get ready for the encore. Enough drama for tonight." I said and laugh at sigawan naman ang sinagot nila sa'kin. 

I look at Marco at nakangiti lang siya sa'kin at gusto kong matawa dahil namumula pa din yung mata niya na halatang sobra ata sa limit ng pag-iyak niya yung naiyak niya kanina dahil sa'kin. Napansin niya siguro na parang gusto ko siyang tawanan kaya nasamaan niya ako ng tingin. 

Nang mamatay na ang ilaw sa buong venue hinila ko na papuntang backstage si Marco at sinalubong naman ako ng mga staff pati nila Ate Ellaine na nagpupunas pa din ng luha na akala mo sila yung nasa stage kanina. 

Other people may not understand what Marco and I meant earlier but as time passes by alam ko na maiintindihan din nila ang gusto naming iparating. We don't need to explain everything dahil pag nagtagal naman maiintindihan nila dahil sa nangyayari sa'ming dalawa. 

For me and Marco being on the same stage doesn't mean that we will always be on the same stage every time. I am still Zemira and he is still Marco. Ang gusto naming mangyari ay kung tatayo man kaming dalawa sa stage alam ng mga tao na hindi lang si Zemira o kaya naman si Marco ang makikita nila because there will always be a person behind the every performance we will give. 

I can't help but feel happy because the next time I will stand on the stage Marco is already on it. I feel happy because I don't need to hide him anymore. Hindi naman required si Marco na samahan ako sa stage dahil ang tanging gusto ko lang naman ay malaman ng lahat kung sino ang isa sa dahilan kung bakit merong isang Zemira Ember Velasco na nakatayo at kumakanta sa harap nilang lahat.