Never Ending Heartbeats

Chapter 3

Chapter 3

Sharing

"Congratulations, our Zemira Ember!" I smile at my parents after the graduation. Imbes na sa mga magulang ko ang atensyon ko, I look at someone at their back na nakatingin sa'kin habang may hawak na bulaklak.

It's the one and only Marco Jael. Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti sa itsura niya. I thought hindi siya pupunta ng graduation ko dahil nagsasawa na siya sa'kin pero mukhang hindi naman yun ang nangyari.

Sa nakalipas na linggo simula ng araw na nag-sorry siya sa'kin for acting like that towards me, naging maayos naman kami. He said sorry and I said its fine without any explanation kaya nagkaayos kami.

At sa nakalipas na linggo before my graduation kasama ko siya lagi. Inaantay niya ako every practice ko dahil oras din yun ng uwi niya kaya dumadaan muna siya sa'kin just to check on me at tinulungan niya din ako sa speech ko as Salutatorian. Akala ko nga hindi ko na kailangan nun but suddenly sinabi na kailangan ko daw magbigay kaya wala akong nagawa and I asked Marco for help na ginawa niya naman.

"Para sa'yo ata yang bulaklak na yan e. Akala ko para sa'kin." I said habang nakatingin kay Marco kaya atensyon ng buong pamilya ko sa kanya na napunta. Natuliro naman siya sa sinabi ko at mabilis na inabot sa'kin yung bulaklak.

"Ang galing mo." He said. I frown dahil parang labas naman ata sa ilong ang pagsabi niya nun. Kailangan ko pa talaga ng madaming araw, buwan at taon bago masanay sa pagiging boring na kausap ni Marco.

Boring man siya kausap masarap naman siya kasama. He is not the kind of person who will open up a topic first but once na umpisahan mo yun hindi niya ipaparamdam sa'yo na hindi siya interesado dahil makikinig siya sa'yo and he will even talked.

"Sa way ng pagsabi mo parang pinapamukha mo sa'kin na nagtapos ako ng elementary ng Salutatorian at ikaw Valedictorian. Bigyan mo naman ng tuwa, Marco Jael." He glared at me dahil sa sinabi ko pero binigyan ko lang naman siya ng ngiti.

"Ayokong gawin yun dahil baka lumaki ulo mo pag pinuri pa kita ng higit pa doon." My jaw drop dahil sa sinabi niya. Ang pamilya ko naman mukhang natuwa pa sa sinabi ng lalaking nasa harap ko.

Dahil sa inis nahampas ko sa kanya yung bulaklak na binigay niya sa'kin but instead of complaining tumatawa lang siya habang sinasangga ng kamay niya yung mga hampas ko sa kanya.

Inirapan ko na lang siya bago itigil ang ginagawa ko dahil magpipicture na kami at buong akala ko kami lang nila Daddy at Mommy at Xavi at meron din kami na kasama si Tito at kami naman ni Tito kasama si Marco.

"Kayo namang dalawa." Mommy said. I look at Marco and glare at him but he just give me a grin. Inirapan ko na lang siya bago iyakap sa braso niya yung kamay ko habang hawak yung diploma at flower na binigay niya.

He laugh as a reaction at umirap na lang ako bago ngumiti sa camera. Mas lalo akong napangiti nang ipatong niya yung ulo niya sa ulo ko dahil nga mas matangkad siya sa'kin.

"Proud ako sa lahat ng maabot mo, Zemmie." I heard him said habang nagbibilang pa lang si Mommy kaya hindi ko naman napigilan ang mapatingin sa kanya habang may ngiti sa mga labi while his eyes is where my mom is.

Umiling na lang ako bago ibalik ang tingin sa camera and smile pero nang makita ko lahat ng kuha ni Mommy habang pauwi kami I didn't expect it will be my favorite picture of us. Me looking at Marco with a smile on my face because of what he said to me at siya naman malaki lang ang ngiti na nakatingin sa camera habang tinitingnan lahat ng pictures katabi ko si Marco na tulog. My god, parang siya ang grumaduate at napagod siya. His head is even on my shoulder at dahil mabait ako hinayaan ko na siya habang tumitingin lang ako ng pictures.