Never Ending Heartbeats

Chapter 44

Chapter 44 

Secret 

"I can't believe that man will get married. Sa kanilang lima kasi siya ang masasabi mong mukhang playboy or something." Chantal said on the other line. 

We are talking about Brian and Mary's wedding. Mary is the woman of Brian na yung sinasabi nilang matagal na hinahanap at inaantay ni Brian. They also have a daughter na hindi alam ni Brian at ngayon niya lang din ata nalaman. 

"Yeah, I also got to meet Mary one time. With just one look you will see why Brian fall in love with her. She is also nice and hot but looks innocent." I said at nakita ko namang tumango siya. 

Ito na lang ang nagagawa naming dalawa madalas kasama pa si Irene but that woman is busy right now dahil ang pag-alis ni Chantal ng panandalian sa spotlight si Irene naman ang bumalik Hindi pa nga din ako mabigyan ni Chantal ng exact date kailan siya babalik basta ang sabi niya kung kailan alam niyang ready na siya hindi ko alam sa kung saan dahil ngumingiti lang naman siya sa'kin. 

"Sa tingin ko, I will have a lot of events that I will miss. Wag ka muna magpapakasal ah. Pagbalik ko na." Nabulunan naman ako sa kinakain ko dahil sa sinabi niya. I am eating dinner alone dahil may tatapusin daw si Marco sa studio niya at ako naman galing schedule. 

Me getting married? Hindi pa nga pumapasok sa isip ko yan dahil ang dami pa naming gustong gawin ni Marco bukod sa bagay na yan. Ewan ko lang sa boyfriend ko. Hindi naman kasi ako ang magtatanong kung hindi siya. 

"Ewan ko sa'yo. Actually I will meet them tomorrow. You know all the girls of The Typicals member together. Isa na nga lang ang walang partner sa kanila. I actually feel sad about him." Pang-aasar ko sa kausap ko kaya nakita ko naman kung paano siya matigilan sa pagsubo ng tinapay na kinakain niya. Dinner ko, breakfast niya. 

"My god, Zemira. Ewan ko din sa'yo." She said at nakita ko pa pag-irap niya sa laptop ko kaya natawa ako. 

"But seriously, Chantal. Gusto ko magka-ayos kayo. Nakikita ko naman sa'yo that you will never get over him. Hindi ka naman siguro umalis para kalimutan siya hindi ba?" 

"No... I leave for myself not to forget. Umaasa din naman ako sa bagay na yun but as of the moment wag na muna. Sabi nga nila kung kayo, kayo talaga." Ngumiti na lang ako sa sinabi niya. 

Iniba ko na ang usapan at kamustahan na lang tungkol sa isa't isa ang ginawa namin nagtatanong din siya about kay Irene at sinasabi ko naman na parehas lang naman kaming tatlo pag may pinagdadaanan. Dinadaan naming tatlo ang problema naman sa pag-ubos ng mga oras namin sa trabaho. It's a great way to divert our attention, kaysa isipin ang problema magpakapagod na lang sa trabaho. 

Sa June 16 magaganap concert namin ni Marco. Sinakto naming birthday niya. Actually ako ang nagrequest nun. Una pa nga umayaw siya pero later on wala na siyang nagawa at hinayaan na lang ako. 

My night ended talking to Chantal hanggang sa makatulog ako at magising na lang na hindi na mag-isa sa kama ko dahil may nakayakap na sa'kin. Hindi ko alam kung anong oras na siya nakauwi pero sa lalim ng tulog niya sigurado akong late na din siya nakauwi. 

We have dinner with everyone later. Dinner naman daw dahil puro na lang daw kami inom kaya sabi ni Zaira dinner naman daw ang gawin namin. Hindi ko lang alam kung kasama ba si Michael dahil madalas hindi yun sumasama. 

Instead of getting up mas pinili ko na titigan lang si Marco. Tuwing titingin ako sa kanya hindi ko mapigilan na mapaisip na kung ano ba ang magandang bagay na nagawa ko sa past life ko para magkaroon ako ng lalaking katulad niya sa tabi ko. 

Looking at him is making me realize that he is the only man I ever wanted in this lifetime also his heartbeats that I will never get tired of listening to.  Looking at him is making me feel selfish. Hindi ako papayag na mapupunta pa siya sa iba, gusto ko akin lang siya.