Never Ending Heartbeats

Chapter 2

Chapter 2 

Sarcasm 

"I am proud that you care with other people but seeing you like this will hurt me, Zemmie." Tumingin ako kay Tito na nasa tabi ko. 

Pauwi pa lang kami galing school because Tito still need to talk to the school tungkol sa mga scholar na pinapaaral niya. He is not just sponsoring Marco dahil marami sila pero ang sabi sa'kin ni Tito talagang nagustuhan niya lang daw talaga ang ugali na meron si Marco even his story na hindi ko na inalam pa because I am still offended sa tingin niya sa'kin. 

Hindi man lang niya naisipan na kilalanin muna ako before he can snap at me like that. Sa tingin niya ba talaga kaawaan ko siya? I am not pitying him because I am showing care dahil pakiramdam ko yun ang kailangan niya. 

"You said you like him dahil sa ugali niya? I am starting to hate him because of that." He smile dahil sa sinabi ko but I just frown. 

Buong akala ko kasi talaga magiging okay na kami. My tito like him kaya alam ko na matutuwa si Tito kung sakali man magiging kaibigan ko siya pero dahil sa tingin na meron siya sa'kin hindi ko na lang talaga alam. 

"Marco is a kind boy, Zemmie. He has his reasons kung bakit hindi siya sanay sa mga taong iniisip siya. That is maybe the reason why he can't see that you just care for him. Kaya siguro ang nakikita niya lang ay kinakaawaan siya because he is not used on that." 

I become quiet dahil sa sinabi ni Tito. I can find any words to give him an answer hanggang sa makarating kami sa bahay and my mom welcome me with a kiss but I didn't speak with her at dumiretso na lang sa kwarto ko pero narinig ko naman si Tito na kinausap si Mommy. 

Summer vacation na and my family is already starting to plan for a vacation. Hindi naman kami pwedeng sa ibang bansa katulad ng request ng kapatid ko dahil kay Tito na hindi naman ako papayag na hindi kasama. This is my first summer vacation being with him. He is still under medication kaya hindi siya pwedeng lumayo just in case and his doctors are here. 

"Where are you going, Tito?" I asked while I am eating cookies in the living room with my notebook and headphones hang on my neck. 

"To Marco, I want to check him. Sinabi niya kasa hindi na daw siya mag-aaral even though he is still my scholar. I want him to finish his studies with my support." Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at mabilis na sinubo ko yung cookies at inubos yung gatas at tumayo mula sa pagkakaupo ko sa sahig. 

"Pwede po sumama?" I asked, he look confused because of what I said. Alam ko na ang tumatakbo sa isip niya is I just cried 2 weeks ago because of him but here I am offering to come. 

"Are you sure?" Tumango naman ako kaya wala ng nagawa si Tito. Hinayaan niya akong magpalit ng damit bago kami umalis and the driver and his assistant Larry is with us too. 

Tahimik lang kami buong byahe at nakatingin lang ako sa mga dinadaanan namin. We enter a street kung saan may hindi naman mga ganung kalakihang dikit dikit na bahay. Madami ding taong nakatambay sa paligid. The car stop sa hindi naman ganun kalaking bahay but it's two storey pero masasabi mong luma na din yung bahay. 

Naunang bumaba si Tito ng sasakyan at inalalayan niya naman ako sa pagbaba and hold my hand habang kumakatok sa luma na gate si Larry at may mabilis akong napatago sa likod ni Tito dahil sa lalaking lumabas. He is not wearing any shirt at magulo din ang buhok niya at malalim din ang mga mata niya. 

I don't want to judge but he look like he is not a good guy. Ano siya ni Marco? Dito ba talaga siya nakatira? 

"Ano hanap nila?" Tanong niya.