Never Ending Heartbeats

Chapter 32

Chapter 32 

Gift 

Looking at people around me and feeling the love that they all deserve warms my heart. Maybe because I also know the feeling of being in love ang pagkakaiba lang siguro ay ang taong mahal ko hindi ko kasama. 

Watching my friends being happy in each other's arms makes me happy even though I kinda envy them. Masaya ako na masaya sila pero hindi ko mapigilan na maisip kung ano kaya ang pakiramdam kung kasama ko siya. 

How does it feel being in Marco's arms without fear and doubt. Yung wala kaming iisipin pareho kung hindi ang isa't isa lang. Umaasa pa din ako na dadating yung araw na yun. 

We just had dinner at hinatid naman ako ni Jesiah at Callie sa condo ko dahil hindi naman ako nagdala ng sasakyan at sinundo lang ako. We just talk about everything that happen the whole night at naikwento din ang tungkol sa sinabi ko kay Kairo kaya ang ending naikwento ko na din sa lahat ang tungkol kay Marco. 

Now, all of my friends are already aware of him. 

I just change my clothes bago maisipan na matulog na and when I woke up its already 8am at wala naman akong gagawin bukod sa mag picture para sa promotion ko sa mga brands. Hindi muna ako tumayo sa kama and just scroll through my social media account na pinagsisihan ko naman na ginawa ko. 

Nakita ko yung IG story ni Katie and she is in the club with her friends but what caught my attention is Amanda and Marco who is smiling while having fun. Naka-akbay si Amanda kay Marco habang may hawak na baso ng alak while Marco is holding her arms and they are talking despite that loud music. 

Para namang piniga ang puso ko sa nakita ko. Alam ko naman na close sila and they are both in liberated country. Hindi ko lang talaga mapigilan na masaktan sa nakita ko dahil siya kasama niya si Marco at ako nandito lang. 

"Trust the time." I said to myself at pinatay na ang phone ko. 

Bukas na ang dating ni Carlo dito sa Philippines at usapan namin ay gumala muna bago ang death anniversary ni Lea that is why I cleared my schedule by the end of October for Carlo and Lea. Wala ako masyadong ginawa sa buong araw bukod sa pag-post sa social media accounts ko ng mga products that I need to endorse. 

While doing it every time naiisip ko kung paano nagagawa nila Irene at Chantal ang mag-promote ng mag-promote. I really admire those two. The two models who are so passionate when it comes to modeling at the same time Chantal in acting. 

I offered na sunduin si Carlo sa airport pero hindi naman ako lalabas ng kotse dahil sinabi ko sa kanya na aantayin ko na lang siya sa labas at sakto namang pagdating ko ay kakalabas niya lang din. I just open my window to wave my hands at him and to caught his attention. 

Nilagay niya yung maleta niya sa likod ng sasakyan ko at pumasok sa shot gun seat. Mabilis ko naman siyang niyakap na ikinatawa niya. 

"Welcome back!" I shouted at him kaya napalayo siya sa'kin. 

"Baka naman kinabukasan maissue na ako sa'yo ah. I am already at the place where people really knows Zemira Ember Velasco. Baka hindi na ako makabalik ng NYC pag nangyari yun dahil may nag-aantay ng ipatapon ako sa kung saan." Mahabang sabi niya kaya hinampas ko na lang siya. 

He told me na sa Rheinford Hotel siya mags-stay kaya doon ko siya ihahatid para maiwan niya yung mga gamit niya while the two of us will go for a drive. Wala siyang pakialam sa jetlag niya, siya na mismo ang nagyaya. 

"Punta ako sa inyo. Gusto ko makita si Xavi at parents mo. I am sure miss na nila ako." He said while we are eating. 

"Sa parents ko pwede pa but I'm sorry mas miss nila si Marco kahit na nameet naman nila last year." I said to tease him kaya sabay naman kaming natahimik dahil sa sinabi ko.