Z INNEJ STREFY

Rozdział 6

Twarze zebranych przy stole w momencie pobladły i zapanowała niewygodna cisza. Miałam wrażenie, że antidotum, o którym mówili, było wciąż odległym tematem, a czas ich największym problemem. W mojej głowie pojawiło się kolejne pytanie:

Skoro mi zostało siedem lat, to ile zostało im?

Biorąc pod uwagę fakt, że ich kontakt z mutagenem nastąpił pięć lat temu, obawiałam się najgorszego.

Nagle żenującą ciszę przerwał ciepły głos Arianny: 

- Hej głowa do góry Hannah na pewno na coś wpadnie.

- Mam nadzieję, że zdążę, zanim nie będzie za późno. - wycedziła przez zaciśnięte zęby szatynka, robiąc jeszcze smutniejszą minę.

- Kochanie jesteś tu najlepszym biochemikiem. - wtrącił tkliwie Jacob, głaszcząc dziewczynę po ramieniu.

- I jedynym. - dodała bez emocji Hannah.

Dopiero teraz dotarło do mnie, że Jacob i Hannah są razem. Na moich ustach pojawił się szeroki uśmiech spowodowany słodkim zachowaniem pary.

- Będzie dobrze. - wtrącił Mason, robiąc durną minę.

- Łatwo ci mówić. Tobie zostało sześć lat, a  Jacobowi może zacząć się pogarszać lada chwila. - skarciła go Hannah, kryjąc się w szerokich ramionach swojego partnera.

- Czy oprócz samych negatywów są jakieś pozytywne aspekty mutagenu? -przerwałam, wyczuwając w powietrzu kłótnie.

- Jasne. - odpowiedział z szerokim uśmiechem Ethan, dodając: - Nie czujesz bólu ani zmęczenia. Jesteś silniejsza i szybsza i do tego możesz przybrać dowolną formę.

Jego ostatnie słowa bardzo mnie zaskoczyły. Zaintrygowana jego odpowiedzią, postanowiłam zadać kolejne pytanie:

- Czy ja się właśnie przesłyszałam?

- Spójrz na nas. Czy dostrzegłaś u nas jakieś genetyczne wady?  - triumfalnym tonem oznajmił Mason.

Zdziwiona jego odpowiedzią postanowiłam kontynuować temat.

- Co masz na myśli?

- Każdy człowiek ma jakieś kompleksy. Coś, co chętnie zmieniłby w swoim wyglądzie. Na przykład duży nos, małe usta, wzrost czy choćby zbędne kilogramy. Dzięki mutagenom możemy zmienić formę, przybierając postać innej osoby, jak i naśladować jej głos. Lub mniej spektakularnie po prostu dobrze wyglądać. Wpływ mutagenu koryguje wszystkie nasze niedoskonałości. Na pewno zauważyłaś już u siebie jakieś zmiany.

Poczułam, jak po moim ciele przeszedł zimny dreszcz, który sprawił, że moja skóra momentalnie pokryła się gęsią skórką. Natychmiast w mojej głowie ukazał się obraz z łazienki, kiedy stałam przed lustrem. Dopiero teraz dotarło do mnie, że spadek wagi nie był spowodowany intensywnym wysiłkiem i brakiem jedzenia, ale mutacją zachodzącą w moim ciele. Zamarłam, wstrzymując w płucach gorące powietrze, które po chwili wypuściłam ciężko przez usta, pytając:

- Te zmiany... Jak długo zachodzą, zanim się stanę innym człowiekiem?

- W przeciągu dwudziestu czterech godzin staniesz się lepszą wersją siebie. - odpowiedział nonszalancko Mason, najwyraźniej ucieszony ze swojej metamorfozy.

Poczułam, jak w momencie ogarnęły mnie sprzeczne ze sobą emocje. Z jednej strony czułam podekscytowanie, a z drugiej nie miałam pojęcia czego się spodziewać.

Przygryzłam nerwowo dolną wargę, spoglądając na pobliski zegar zawieszony na szarej, betonowej ścianie. W myślach odliczałam godziny, które mi jeszcze zostały. Może nie byłam mis stanu, ale lubiłam swój wygląd i nie uważałam, że potrzebuję zmiany, a tym bardziej reakcji, na którą nie miałam żadnego wpływu.