ELİZA

BÖLÜM 1

Yeryüzünde biten her aşk için, gökyüzünde bir melek ağlar...

G. Mazzini

                              ❤️❤️❤️

31 Aralık 2022

"Masa on beş sipariş vermek için bekliyor!" Restoran sahibi sesini yükselterek Eliza'ya seslendi. O sırada diğer masanın siparişini götüren Eliza başıyla onaylayıp hızlandı.

"Dört elim ayağım var zaten!" diye içinden geçirmişti. Yılbaşı gecesinde böyle yoğun çalışacağını düşünmemişti. Diğer çalışan aniden rahatsızlanınca mecbur onun yerine kalmıştı.

Burada işe başlayalı dört ay olmuştu. Üniversite son sınıfa geçince ileride bölümü ile ilgili iş bulmak zor olacağı için daha okulu bitmeden orta seviye bir restoranda yarı zamanlı işe girmişti. Gastronomi okuduğu halde garson olarak çalışması ise tam bir şanssızlık olsa da ileriye dönük her şeyin güzel olacağını hayal etmeye devam ediyordu. Hem para kazanmak onun için önemliydi. Okul bitip de yurttan çıkacağı gün gidecek bir yeri olmayacaktı. Anne ve babası öldükten sonra üç yıl teyzesinde kalmıştı ama hem kuzenleri ile iyi anlaşamadığı hem de maddi sıkıntı çektikleri için okul bitince dönmek istemiyordu. Ya da onlar Eliza'nın dönmesinin istemiyor dense daha doğru olurdu. Zaten annesi ile teyzesi eskiden pek görüşmüyorlardı. Eliza ise mecburiyetten onlarla kalmak zorunda kalmıştı. Hayatını kurmak için beş ayı kalmıştı...

Siparişi verdikten sonra diğer masaya doğru yürüdü. Zor bir gece olacağa benziyordu. Telefonundan gelen titreşimler ise üst üste gelen mesajların haberini veriyordu. Yakın arkadaşları bugün yeni yıla onunla girmek istiyorlardı ama Eliza orta seviye bir restoranda, ucuz içki kokularının yayıldığı kalabalık içinde girecek gibiydi. Siparişi aldıktan sonra hızla mutfağa gidip istenilen şeyleri iletti. Daha sonra sırtını duvara verip anlık oluşan boşluğunun tadını çıkarmak üzere telefonunu eline aldı. Az önce gelen titreşimler grup sohbetinden gelmişti.

Nehir:

Eliza acil durum! Büyük sıkıntı var!

Elizaaaaa!

Tolga:

Ne oluyor kızım ya? Ne acil?

Pişt...

Nehir:

Yurt ikinci dönem söylenmeyen bir sıkıntıdan dolayı geçici olarak kapanacakmış,

Şimdiden kampüsteki diğer yurda alımlar başlamış.

Odalar sekiz kişi olacakmış.

Tolga:

Oha! Eliza o kadar kalabalık ile kalamaz ki.

Elizaaaaa!

Mesajları okuyan Eliza şaşkın şekilde telefona bakıyordu. Dili tutulmuştu. Şu an gidecek yeri yoktu ve sekiz kişi ile hayatta kalamazdı. Üç kişi ile bile zor kalırken diğer türlüsünü düşünemiyordu. Küçüklüğünden beri kimse ile kolay kolay fiziksel temas kuramadığı için hayatı yeterince zordu zaten. Şimdi de bu kadar kız ile birlikte hayatta kalamazdı. Telefon titremeye devam etti.

Nehir:

Eliza, birikimin ne durumda benim ailem de yardım ederse eve çıkalım mı?

Tolga:

Aaa çok iyi fikir, ben de benim odadaki öküzlerden bıkmıştım.