ELİZA

ÖZEL BÖLÜM YILBAŞI

  Herkese kocaman sevgiler, tam bir yıl önce bugün Eliza'nın ilk bölümü yayımlandı. Aklıma düşen tek bir görüntü sonrası yazmaya başladığım kitabın şimdi bu kadar güzel hale geldiğini görünce çok mutlu oluyorum. Yeni yıl bizim için Eliza evreninde başlangıç noktası, o başlangıca bugün yeniden dönüyoruz. Ve her başlangıcımız öyle olacak gibi duruyor...

Yeni yıl size hayallerinizi getirsin❤️❤️❤️

****Asef Arjen

"Zaman geçer Asef, geçer oğlum... Hiçbir acı o andaki gibi kalmaz..." Saçlarımı okşadı annem. "Bu kadar öfke zararlı, en çok sana zarar veriyor. Bak artık on beş yaşındasın, büyüdün... Ve bir kardeşin var, onun için güçlü olman lazım değil mi?"

Ellerimi yumruk yapmıştım. Babama bağırdığım için bana kızıyordu. "Ama sen Alya'nın yanına gitmek istedin diye o adam sana bağırdı. Benim kardeşim senin de kızın ve çok küçük... Neden onu yalnız bırakıyorsun?" dedim. Tüm gece Alya ağlamıştı ama annem, babam izin vermediği için yanına gidememişti. Ben de kucağıma alıp uyutmaya çalışmıştım. Hem üstüme kusmuş hem parmağımı ısırmıştı. Tam bir cadı şimdiden...

Annemin gözleri dolunca onu üzecek yanlış bir şey söylediğimi anladım. "Asef, güzel oğlum... Ben hiç Alya'yı yalnız bırakır mıyım? Sen vardın, o yüzden Alya'nın kapısı hep açık... Sen varsın..."

''Evet ben varım, sen merak etme... Günlüğünü okudum diye de mi kızdın bana?" diye sordum.

"Hayır olur mu hiç, neden kızayım?" dedi annem şefkatle.

"Bir şey sorabilir miyim?" dediğimde başını salladı. "En son sayfada bir şey yazıyordu. Bugün onsuz 180. gece... Huzurla uyudum... Neden geceleri saydın?"

Annemin yüzünde buruk bir gülümseme oldu. "Asef, canım oğlum... Eğer bir gün geceleri yanında olduğunda huzurla uyuduğun kişiyi bulursan onunla geçirdiğin geceleri say... Taa ki sonsuza kadar yanında kalıncaya dek... Ben de bu dünyaya gözlerimi kapattığım gün saymayı bırakacağım çünkü benim huzurlu gecelerim sadece yalnızken..."