ELİZA

BÖLÜM 44

Kocaman sevgiler, kısa aramızdan sonra tüm heyecanımla geldim. Ara vermemin sebebi yoğunluktan dolayıydı, henüz istediğim rahatlıkta değilim ama sizsiz de yapamıyorum. Siz de beni yalnız bırakmayın... Bölümlerin gelişi düzensiz olursa şimdiden beni affedin. Zorlu bir yaz dönemine giriyorum.
❤️❤️❤️

Kitabımızın bundan sonraki kısmı daha hareketli olacak. Bol bol yorumlarınızı bekliyorum, seviliyorsunuz...

"Biri vardır ama yoktur.
Biri hem sizindir hem de asla değil...
Biri hem hissettikleriniz
Hem hissizliğinizdir...
Hem içindeki kahkaha hem sessizliğinizdir..."

Farid Farjad

***

Acıyor... Çok acıyor... Hissiz olmayı dilerdim, hissetmemeyi, unutmayı... Ama benimleydi, kanlı canlı tüm acılar tüm gerçekliği ile benimleydi...

Ben neredeyim? Keşke kaybolan ben olsam... Öyle bir kaybolsam ki değil bulunmak, aranmak dahi mümkün olmasa...

Kulağıma dolan rahatsız edici bir ses vardı. Sürekli devam ediyordu, bazen küçük bir cızırtı bazen daha yüksek bir cihazın sesi gibi. Ağır göz kapaklarımın ardında karanlığa dalmış bir haldeyim. Uyuduğumu düşünmüyorum ama kesinlikle birçok yönden uyuşmuş haldeyim. Hırçın dalgalarla baş etmeye çalışan zihnime inat parmağım dahi kımıldamıyordu.

Neler olduğunu hatırlamaya çalıştım ama bir sürü parça dağılmış haldeydi. Değişik kareler zihnime acı içinde dolarken kulağıma sesler gelmeye başladı.

"Yapma böyle Asef, gidip üzerini değiş. İki gündür mahvettin kendini, Eliza uyandığında seni böyle mi görsün?"

Sesin sahibi Deniz'di ama kulağıma yabancı geliyordu. İki gün mü?

"Önce uyansın Deniz, gözlerini görmeden yaşamayı hak etmiyorum." Asef'in sesini duyan kalbim anında canlanmaya çalıştı. Ama bir şey vardı, kalbim atmaya çalıştıkça acı veriyordu. Unuttuğum bir şey vardı, şimdiden acı veriyordu. "Ona ne söyleyeceğim, nasıl söyleyeceğim?"

"Şimdi değil Asef, yaşadığı şeyi kaldırması kolay değil." Adım seslerini duyar gibi oldum. Sanki Deniz uzaktaydı, yanımda olan Asef'ti. "Bu yükü tek başına kaldırmak zorunda değilsin. Ayrıca Alya'nın ameliyatına saatler kaldı. İki gündür onu bir kez gördün ve çok huzursuz. Kendine gelmen lazım, herkesin iyiliği için."

İki gündür... Alya'nın ameliyatı... Hangi yük?..

Uyanmak istedim, gözlerimi açıp neler olduğunu sormak istedim. Ama bir kez daha başarısız oldum. Vücudumu kontrol edemiyorum.

"Böyle olmamalıydı Deniz, bu olmamalı..." Asef'in kısık sesindeki acı uyanmam için büyük bir çağrıydı. Bunu nihayet hissettiğimde, serçe parmağımı hareket ettirdiğimi düşündüm. "Onu her şeyden herkesten korumak zorundaydım. Ama yapamadım, bebeğimizi bile..."

"Asef tamam, yapma artık."

Bebeğimiz...

Acı bir çığlık doldu kulağıma. Yabancı değildi, benim çığlığım...

"Alfa'yı öldür, daha sonra Eliza'yı al."

"O çocuk bana lazım!"

"Sana yalan söylemeyeceğim Eliza, sen bunu zaten biliyorsun. Gözlerimin bunu haykırmadığı bir an yok... Seni sevmediğim bir an olmadığı gibi..."