ELİZA

BÖLÜM 28

"Dünya ele avuca sığarmış, elini tutunca anladım..."

                            Nazım Hikmet

                                **

Terasın kenarından geriye doğru düşerken yapacak hiçbir şey yoktu... Kolundan akan kanlar ondan önce yere düşerken, Eliza arkasından yere doğru savruluyordu...

Nefesi kesilmişti, annesinin yüzünü görmüştü bulutların üzerinde...

Çığlıklar bazen duyulmazdı, yüreğinde kalıp dışarı çıkmazsa içinde seni boğardı. Eliza çığlık attı ama onu boğan bir çığlık olmuştu. Geriye doğru düşerken gözlerini kapattı ve duyduğu son ses Asef'e aitti.

"Eliza!"

Sonrası sessizlik... Buz gibi...

İçine düştüğü havuz derin olduğu için aniden dibe batıp hissettiği soğuk karşısında şoka girmişti Eliza. Kolundaki derin kesik aniden sızlamış ve suya kırmızı akıntılar karışmıştı.

Çok değil sadece üç saniye sonra suya atlayan başka birinin sesi duyuldu. Asef derin havuza dalıp Eliza'nın belinden yakalayıp direkt yüzeye çıkarmıştı. Deniz, Tolga ve Cihan endişe ile havuzun başına toplanmıştı. Pırıl hala terastan bakarak titreyen dudaklarını bastırmaya çalışıyordu. Bir çalışan hemen Alya'nın yanına gitmiş sakinleşmesi için uğraşıyordu.

Asef havuzdan çıkıp kucağında Eliza ile kenara çöküp, kızın saçlarını geriye taradı. Eliza'nın gözleri kapalıydı, korktuğu için ani bir şoka girmişti.

"Eliza, aç gözlerini güzelim! Bana bak Eliza!" Asef endişeli şekilde Eliza'nın yanağını okşarken kan akan kolunu gördü. Çenesi kasılmaya başlarken başını kaldırıp terasa baktı. Onu gören Pırıl iki adım geri gitmişti.

Çok kötü şeyler olmak üzereydi...

"Eliza! Asef izin ver!" Deniz öne eğilip Eliza'nın elini tuttu. Nabzını kontrol ederken kolunu kontrol etmeye başladı. Ama Asef, Eliza'yı kucağından ayırmıyordu.

"Deniz abi, iyi mi? Ne oldu?" Tolga'nın sesi titriyordu. Korkuyla bakıyordu.

"Yara derin mi Deniz?" Asef'in sesi ölümcüldü.

"Değil merak etme, Eliza beni duyuyor musun?" Deniz hafif gözleri açılan Eliza'nın başını sağa yatırmıştı. Boğazını kontrol edip bir şey olup olmadığına baktı. Asef gergin şekilde beklerken duyduğu kısık sesle kendine geldi.

"Asef," Eliza'nın sesi güçsüzdü.

"Çok şükür! Asef kurban olsun sana. Buradayım güzelim, yanındayım. Bak bana..." Asef, kızı tamamen kucağına alıp ayağa kalktı. Eliza aniden Asef'in boynuna o kadar sıkı sarıldı ki Asef duraksamıştı. "Korkma, yanındayım yavrum. Derin nefes al Eliza, sakinleşmeye çalış lütfen."

Eliza, Asef'i duymuyor gibiydi. O kadar sıkı sarılmıştı ki, Asef'in nefesini kesecek gibiydi. Ama Asef yine de Eliza'ya engel olmadan hızlı adımlarla ilerlemeye başladı.

"Ben seslenene kadar bekle Deniz." Asef'in uyarısı ile Deniz ve Tolga arkada kalmış yavaşça çıkmaya başlamışlardı.

Tolga şokla Deniz'e baktı. "Bu ikisi yoksa..."

Deniz üzgün şekilde başını salladı. "Galiba artık Eliza, Asef'imi benden aldı. Batsın bu dünya..."

"Asef Bey ne zaman sizin oldu?" Cihan'ın sesiyle Deniz korkuyla zıplamıştı.