Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

2

Gökhan yayılmış bir şekilde oturuyordu ben de üstünde zıplıyordum. Bir yandan sallanan göğüslerimi tuttum.

"Bırak, onları görmek istiyorum."

Orkun abinin sesi beni düşüncelerimden çıkardı.

"Selin! Hey! Prenses."
"Efendim Orkun abi."
"Geçsene arabaya."

Arabanın arka koltuğuna yöneldim. Camdaki ruj lekeleri gitmişti. Kim bilir daha neler gitmişti.

Orkun abi ve Gökhan kendi aralarında konuşuyorlardı. Gökhan arada aynadan bana bakıyordu. Gözlerime çok uzun oraya bakmamaları için kızıyordum ama engel de olamıyordum.

Çok hızlı gidiyorduk.

"Biraz yavaşlayabilir misin. Midem bulandı."

Gökhan hızı çok az düşürdü. Okulun yolunda değildik. Orkun abinin evine gidiyorduk.

"Gökhan kızı bıraksana önce."
"Seni bırakayım dedim önce."
"La oğlum bir daha niye yolu uzatıyorsun. Onun okuldan dümdüz gidince bizim ev zaten. Geç kalacak."
"Bir şey olmaaaz."

Gökhan tekrar hızlandı. Gerçekten kusacak gibiydim.

Orkun abinin evine gelmiştik.

"Görüşürüz fıstık. Gökhan senle de haberlerişiriz."
"Aynen kardeşim. Akşam kesin gel."
"Az bizim pederle birkaç küçük iş var. Halledip geleceğim. Sağol bıraktığın için."
"Eyvallah."

Orkun abi arabadan indi. Biraz ilerledik. Ara bir yere girdik.

"Nereye gidiyoruz?"

Gökhan arabayı durdurdu. Aynadan ona baktım. Beni yiyecek gibi bakıyordu.

"Öne gel."

İkiletmeden arabadan indim ve öne geçtim. Ben emniyet kemerine uzanırken benden önce o uzandı.

Yakınlaştığı anda yine bayıldığım kokusu burnuma doldu.

Dudaklarımın kenarında durdu. Hareket edemiyordum. Büyülenmiştim. Ben hareket edemeyince o yanaştı ve beni sakince öptü. Eli gömleğimin düğmelerin arasındaki boşluğa gitti. Düğmeyi açarken elini tuttum.

"Dur."
"Neden?"
"Geç kalacağız."
"Okulu satın aldırtma bana Selin."

Sinirlenmişti belliydi. Ben yine de geri çekildim. O da geri çekilmek zorunda kaldı.

"Abim sorarsa ne olacak?"
"Geç kaldık deriz."
"Arabayla mi geç kaldınız derse."
"Of Selin çok kafaya takıyorsun."

Yol boyu daha konuşmadık. Okula varınca kısaca vedalaşıp arabadan indim.

Koridorda elifle karşılaştık.

"Dün gece naptın."

Sorma. Sorma. Sorma. Bana dün geceyi sorma.

"Abim çok kızdı. Siz Gökhan abi ile ne yaptınız?"
"Henüz abimin haberi yok."
"Gökhan abi söylemedi mi?"
"Hayır."
"Neden?"
"Söylemedi işte Elif."

Elif beni durdurdu.

"Neyin var Selin?"
"Bilmiyorum. İçimde bir sıkıntı var."
"Dün akşamın gerginliği. Geçer."
"Umarım."

Okul boyunca sadece Gökhan abiyi düşündüm.

Okul çıkışında elifle beraber dışarı çıktık. Koray abi Elif'i almaya gelmişti.

"Selin, Alp gelmedi mi?"
"Gelmemiş."
"Bin arabaya. Ben bırakayım seni."
"Zahmet vermeyeyim bir daha."
"Duymamış olayım."

Koray abi arabaya bindi. Ben arka koltuğa yöneldiğimde Elif beni tuttu.