Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

24

"Benden babamın bir mafya olduguna mi inanmami istiyorsun? Uyuşturucu ticareti yapan küçük cocuklara porno filmi çeken serefisizn teki olduğuna inanmami mi istiyorsun!"
"Çok zor olduğunu biliyorum selin. Ama inanmak zorundasın"
"Hayır. Hayır. Ben buna asla inanmam. Asla! Benim babam yapmaz! Yalan söylüyorsun."

Göz yaşlarına bogulmustum. Delirmiş gibi hissediyordum. Kendimde değildim.

"Selinim böyle konuda yalan söyler miyim sana?"
"Hayır yalan söylüyorsun! Bahsettiğin her şey yalan! İnanmıyorum."

Gökhan da üzülmüştü.

"Ben sana inanmıştım."
"Çünkü ben doğruyu söylüyordum. Ben tecavüze uğradığım için kimseye dokunamazdim. Ama sen her akşam başka birisi ile yatıyorsun!"

Gökhan sustu. Bunu beklemiyordu.

"Aynı tepkileri vermek zorunda değiliz selin. Böyle bir konuda sana yalan söyleyecek halim yok."
"Var. Benim babam yapmaz."

Ağlamaktan konuşamıyordum. Bağırıyordum.

"Benim babam dünyanın en iyi babasıydı. Sen yanılıyorsun."
"Kime göre öyleydi? Alpe sordun mu?"
"Abim ondan başka birisini görünce vazgeçebilecek birisi. Bense hala onu bekliyordum."
"Selin senin baban bir canavar. Şu an hala masum çocukları zehirliyor."
"Benim babam öldü Gökhan öldü!"

Göz yaşlarımı kollarıma sildim.

"Öldü benim babam. Senin dediğin hiçbir şeyi yapamaz çünkü öldü."
"Ölmedi Selin. Senin baban kimlik değiştirmek için öldü sadece. Gerçek olan bu!"
"Hayır değil! İftira atıyorsun."

Masanın üzerindeki her şeyi yere fırlattım. Yatağın örtüsünü ve çarşafını dağıttım.

"Yalan söylüyorsun. Yapmaz benim babam!"

Abim eve girdi.

"Neler oluyor burada?"

Abimi duymuyordum. Ağlayarak sayikliyordum.

"Yalan yalan yalan!"

Abim Gökhana döndü.

"Neler oluyor?"
"Alp baban..."
"Ne olmuş babama?"
"Ölmedi."

Daha fazla dayanamayıp Gökhana saldırdım. Yakasından tuttum.

"Yalan söylüyorsun! Öldü benim babam!"

Abim beni tutup geri çekti.

"YALAN!"

Abim hala beni tutarken dizlerimin üstüne düştüm. Abim bana sarıldı.

"Abi yalan söylüyor. Babam kötü değildi."

Gökhan sesini yükselterek konuştu.

"Öyleydi selin ! Baban hep kötü birisiydi. Sadece sana karşı iyi birisiydi. Alpe ve annene zamanında işkenceler etti. Öldü diye ortadan yok olup sokaktaki çocukların hayatlarını cehenneme çevirdi. Benim hayatımı sikti attı o herif diyorum sana! Defalarca gecelerce tecavüz etti ettirdi. Uyuşturucu verdi. Sadece bana değil, bir sürü çocuğa."

Kafamı iki yana salladım.

"Hayır..."
"Yalan mı Alp? Annene de sana da hayatı zindan etmedi mi?"

Abime baktım. Sessiz kaldı.

"Şimdi de bana zarar vermek için bana sahip olmak için sana zarar vermesinden korkuyorum."
"O benim babam. Bana zarar vermez. Ölü birisi kimseye zarar veremez."
"Kime laf anlatmaya çalışıyorum ben? Baban, sandığın kişi değil selin. Anla bunu."

Başımı iki yana sallıyordum. Abim kafamı göğsüne Gömdü.

"Gökhan sen doğruyu mu söylüyorsun?"
"Maalesef evet Alp. O şerefsiz ona ait olmamı istiyor. Yıllarca bana ve diğer çocuklara yaptığı şeyleri benim yapmaya devam etmemi istiyor."
"Mirasçısı olarak seni mi istiyor."
"Bir nevi evet."

Abim de sessizleşti. Sadece bana sarıldı ve beni sakinleştirmeye çalıştı. Ben hıçkırıklara boğulmustum.

"ben sadece seni ondan korumaya çalışıyorum."

"babamdan korunmaya ihtiyacım yok! belki de o beni senden korumaya çalışıyordur."

"selin üzüntüden ne dediğini bilmiyorsun. kendine gel düzgün konuş ne zaman zarar verdim ben sana?"

"şu an! şu an veriyorsun. babam hakkında bir şeyler anlatıyorsun. ilk kahramanım abimdi. önce onu elimden aldın. sırada babam mı var? alamayacaksın. babam hakkında dediğin hiçbir şeye inanmıyorum."

gökhan sessiz kaldı. ilk defa gözlerinin dolduğunu gördüm. 

"eyvallah selin."

gökhan evden çıkıp gitti.

"Abi bir şey söyle."
"Güzelim, önce sakinleş. Konuşuruz."

Abim kalkmama yardımcı oldu. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadık. Abim bana su getirdi. Odamda yatağımda oturuyordum. 

"Babama nasıl iftira atabilir? Onu sevmiştim. Guvenmkstim. Nasıl yapar?"

"Selinim."

Abime baktım.

"Gökhan yalan söylemiyor olabilir."
"N-ne?"
"Diğer dediği şeyleri bilmiyorum. Algilamakta da güçlük çekiyorum. Ama annem ve bana davranışı..."

Abim dudağını ısırdı.

"Pek iyi değildi. Babamız öldükten sonra annem vehmi ile evlendi biliyorsun zaten. Vehmi bizim bahcivanimizdi."

Abim anlattıkça şok oluyordum. Histerik bir şekilde güldüm.

"Abi, benim babam yapmaz."
"Yaptı selin. Sen tanımıyorsun onu. Daha küçücüktün o gittiğinde. Sen sadece kafanda kurduğun kahramanı tanıyorsun."
"Abi benim babam gitmedi. Benim babam öldü öldü!"
"Ben de o kısmı anlamıyorum zaten. Ölmüş olmalıydı."

Abim ayağa kalktı.

"Sen burada otur. Biraz daha sakinleş. Benim halletmem gereken birkaç şey var."
"Ne gibi?"
"Gökhan'ı ve annemi aramak."
"Ne?!"

Ben de ayağa kalktım..

"Onlarla konusmayacaksin. Annem beni yeni kocasının altına gönderdi her gece!"

Abim bunu duyunca yüzünü burusturdu. Hala canını acıtıyordu.

"Gökhan da yalan söylüyor."
"Bilmiyoruz yalan söyleyip söylemediğini! Sıçtın çocuğun ağzına. Otur oturduğun yerde. Koraya soylicem. Buraya gelsinler elifle. Tek kalma."

Abim çıkıp gitti.