Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

11

Sabaha kadar abim kapımı kilitlemisti. Bir kaçış yolum yoktu. Sabah elif ve Koray abi de gelmişti.

Yatağında oturmuş ağlıyordum. Elif bavulumu toplamama yardım etmişti.

"Selin güzel arkadaşım yapma böyle. Bitirdin kendini."
"Elif ben oraya gidemem."
"Güzelim bir şey olmayacak. Alp abinin siniri senin de şu aşk zirvaligin geçene kadar bir süre orda kalman iyi gelecek. Hem üç sene sonra eve dönüyorsun. Sevinsene biraz."

Gözlerimi yere çevirdim.

"Benim evim burası değil mi?"

Gözümden bir iki damla yaş direkt parkeye düştü.

"Hayır hayır öyle demedim Selin."

Elif pişman olup bana sarıldı.

"Çok özür dilerim. Öyle demek istedim canım arkadaşım. Tabii ki burası senin evin."

Elif beni bıraktı ve önümde diz çöktü. Elimden tuttu.

"Her gün aricam seni. Olup biten her şeyi anlaticam. Hiç ozletmicem kendimi."

Ellerimi öptü.

"Hadi artık toparlan güzelim."
"Ben gitmek istemiyorum elif. Ben oraya gidemem."

Abim ve Orkun abi odaya girdi. Abim bize baktı.

"Sen hala ağlıyor musun?"
"Gitmek istemiyorum."

Orkun abi de yanındaydı. İçimde sinir birikti. Bir anda ayağa kalktım. Üstüne atlamak istedim ama elif beni tuttu.

"Her şey senin yüzünden! Nefret ediyorum senden."

Koray abi de geldi. Omuzlarımdan tutup oturttu beni. Abim konuştu..

"Orkun bana sizin gibi hainlik yapmadığı için mi suçlu?"
"Ben Mudanyaya gitmek istemiyorum!"
"Ama gideceksin. Hem anlamıyorum. İnsanlar otelden yer ayirtmak için aylar öncesinden plan yapıyor. Sense denizin kenarındaki bir evde annem ve babamın yanında oturmaya burun kiviriyosun."
"Benim babam değil o herif!"
"Kes sesini Selin. Adam sana bir gün bile senin davrandığın gibi uveymis gibi davranmadi. Kaç sene baktı sana."
"Bir bok bildiğin yok. Ben gitmiyorum oraya. İstersen sokağa at beni."

Abim derince nefes aldı. Ardından kolumdan sıkıca tuttu.

"Beni zorlamasan olmuyor mu?"

Orkun abi ve Koray abi abimin elinden beni aldı. Koray abi beni kendine çekti.

"Alp kızların yanında bir laf etmek istemiyorum sana. Eline koluna sahip çık."

Orkun abi söze girdi.

"Koray kibarligindan söyleyemiyor. Diyor ki: Alp belanı sikerim senin. Kıza bir daha dokunursan elini kolunu sokarim bir yerine."

Orkun abi bana baktı..

"İyi misin fıstığım?"

Ondan ne kadar nefret etsem de bana olan desteği inanılmazdı.

Kafamı hafifçe aşağı yukarı salladım. Koray abi bana sarılıyor gibiydi. Bir eliyle kolumu kavramisti. Kendimi biraz olsun güvende hissediyordum.

"Koray abi sen bir şey söyle. Göndermesin beni oraya."
"Selincim alışmak başta zor gelecek belki. Ama zamanla alisacaksin prensesim. Ayrıca tamamen gitmiyorsun. Bir süreliğine."

Gözlerim tekrar doldu. Sesim kırılıyordu.

"Abi anlamıyorsunuz."
"Tamam kızım haklısın. Anlayamayız belki. Ama şu an Alpi geri cevirmenin yolu yok. Biz de her zaman yanınızda olmicaz. Seni koruyamayiz her zaman."