Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

6

Evde saatlerce bekledim ama gelen giden yoktu. Elif'i arayıp Koray abiyi sordum. Hepsi hastanedeydi.

"Elif ben evde duramıyorum."
"Dolaşalım mı sitede. Geliyorum zaten sizin eve."
"O kesmez beni. Hastaneye gidelim mi?"
"Saçma sapan konuşma Selin. Alp abi dua et fazla tepki vermemiş. Allah biliyor ya seni bir güzel dövsun istedim."
"Elif bana biraz destek olur musun?"
"Tamam tamam kızma. Valla Selin başımızı belaya sokmak eğlenceli doğru ama şu durumda değil."

Bir anlık hisimla ayağa kalktım.

"Ben hastaneye gidiyorum elif. İster gelirsin ister gelmezsin."
"Delirdin sen iyice Selin."
"Delirdim ya. Delirdim valla. En kötü ne olabilir?"

Elif ikna olmuştu. Hızlıca hazırlandım. Belki dönemem diye eve son kez bir bakış attım.

Elif taksi ile bizim sitenin önüne geldi. Beraber hastaneye gittik.

Hastaneden içeri girmeden önce korkudan elim ayağım titremeye başladı. Elif fark etti. Elimi tuttu.

"Bir kez geldik. Geri dönüşü yok."
"Haklısın."

Elifle triyaja gittik.

"Gökhan Çelik hangi odada."
"Neyisiniz?"

Cevabı ben verdim.

"Kız arkadaşıyım."

Gökhan'ın kaldığı odayı öğrendik. Elifle beraber oraya gittik. İçeriden sesler geliyordu.

"Alp sakin ol!"
"Öldüreceğim ben bu şerefsizi!"
"Sakin olacağız dedik."
"Alp beni bir dakika dinle lütfen."

Düşünmeden kapıyı açıp içeri girdim. Gökhan hasta yatağında yatıyordu. Koray abi de abimi tutmaya çalışıyordu.

"Selin? Ne işin var senin burada? Evde kal demedim mi sana?"
"Merak ettim."
"Selin..."

Gökhan'a baktım. Kaşında bandaj vardı. Dudağında da kabuk tutmuş bir yara vardı. Ne kadar darbe alırsa alsın hala çok yakışıklıydı.

"Hasta bir insana mı saldırıyorsun."
"Öldürmediğime dua etsin."
"İnanamıyorum sana abi."

Gökhan'ın yatağına oturdum. Elimi yüzüne götürdüm. Yüzünü okşadım.

"Canın çok yanıyor mu?"

Gökhan elimi tuttu.

"Selin sen gitsen iyi olur."
"Neden?"

Abimi işaret etti. Koray abi abimi tutmakta zorlanıyordu. Ayağa kalktım. Kapıya yanaşınca abim beni kolumdan tuttu. O kadar sıktı ki kolum kırılacak gibiydi.

"Alttan altım diye yüz mu buldun? Bu sana son toleransımdı. Bitti senin şansların."
"Abi kolum."
"İkinize de son uyarım. Bir daha birbirinizi görmüyorsunuz. Sen de benim olduğum yere bir daha adımını atmiyorsun."

Gökhan'ın bir şey diyecek hali yoktu zaten. Abime karşı mahcup olmuştu. Sadece kabul etti.

"Alp zarar verme."
"Kes sesini Gökhan."
"Bana ne yapmak istiyorsan yap. Ona dokunma."

Abim beni bıraktı.

"Beni çileden çıkartma. Şanslarını zorlama."

Koray abi Elif'i alıp odadan çıktı.

"Selin sen de çık. Biz alple konuşalım."
"Ben de duymak istiyorum."
"Selin."

Gökhan'a daha fazla karşı çıkmadım. Kapının önüne gittim. Sadece kapıyı açıp kapattım. Hala odanın içindeydim. Ama beni görmüyorlardı. Konuşmaya abim başladı