Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

50 pt2

Yasemin fenalasinca abim onu alıp odasına götürdü.

Biz Gökhan'la ne yapacağımizi bilmiyorduk. Birer bardak su içtik.

Koltuğa oturduk ama ikimiz de konuşmuyorduk.

Çok geçmeden abim de geldi.

Gökhan bir elini abimin sırtına attı.

"Nasıl?"
"Çok kötü. Bilinmeyen bir numaradan video geldi. Sonrası feryat figan. Seni uyarmıştık falan filan."

Abim yüzünü ellerinin arasına aldı. Kendini suçluyordu. Koltuktan kalkıp önünde eğildim.

"Abi yapma böyle. Belki bir oyundur."

Abim bana yumuşak gözlerle baktı. Saçlarımı sevdi.

"Umarım."

Yasemin'in sizlanmalari duyuldu. Abim kalkmak istediğinde onu durdurdum.

"Ben konuşsam olur mu?"

Abim ve Gökhan şaşırdı.

"Ben de abimi kaybetme tehlikesi geçirdim. Madem bu oyun ikimiz üzerinden yürüyor, birbirimizi kollamamiz gerekiyor."

Abim çok memnun olmuştu.

"Teşekkür ederim. Güzel kalpli kardeşim benim."

Gokhan da gülümsedi.

Abimin odasına gittim. Kapıda durdum.

Yasemin yatağın içinde yastığa sarılmış ağlıyordu. Bir yandan sizlaniyordu.

"Abimm... Kurtaramadım seni. Özür dilerim.. Abii...."

Kapıya tıkladım. Yasemin umursamadı.

Yanına gittim.

Ağlamaktan saçı ıslanmış ve yüzüne yapışmıştı.

Saçlarını yüzünden çektim.

"Abini kaybetmek nasıl bir duygu biliyorum. Abim her İstanbul'a gittiğinde onsuz nasıl yapicam diye düşünüyordum. Veya en son hapse girdiğinde o üç gün bana bir ömür gibi geldi."
"Abimi kurtaramadım."
"Hepimiz fedakarlıklar yaptık. Orkun abi en büyüğünü yaptı."
"Sen en azından abinin iyi olduğunu biliyordun.. Ben abimin ölüşünü kendi gözlerimle gördüm. Ona doyamadan gitti."
"Çok zor olduğunu biliyorum. O halde sana bağırdığım için özür dilerim."

Yasemin yastığı bırakıp oturdu. Bana sarılmak için yaslandi. Hemen ona sarıldım. Kafasını omzuma gömdü.

O ağlarken ben de göz yaşı döktüm. Annem ve orkun abiyi kaybetmek beni de kötü etkilemişti.

"Baştan beri kötü davrandım sana. Belki abimin ilgisini sana çevirmesi kiskanmama sebep olmuştur."

Yasemin biraz daha sakinlesmisti. Ağlamayı kesti. Beni bıraktı. Saçlarını düzeltti. Elindeki buruşmuş peçeteye yüzünü sildi.

"Bende özür dilerim. Özelini paylaştığım için. Özkan'ın yeğeninin yaşadıklarının duyulması insanların oraya toplanmasını sağladı."
"O insanlar o yüzden abimi savunuyordu."
"Eğer hakim Alp'e haksız bir ceza verseydi insanların ne tepki vereceğini biliyordu. O kalabalık bile gözünü korkutmaya yetmiştir."
"Bu yönden bakmamıştım."

Yaseminin ellerini tuttum.

"İyi ki yapmıssın. Hepimiz bir şeyleri feda etmek zorundayız."
"Selin seninle bir bağım yok. Ama ikimiz de kadiniz. Beni bir abla olarak göremezsin belki ama bir kadın olarak gör."
"Ablam olarak da görürüm."

Yasemin elinden geldiğince gülümsedi.

"Bu herhangi birimizin başına gelebilirdi. O adamın sana söyledikleri yüzünden bunun duyulmasının kötü bir şey olduğunu düşünüyorsun. Ama bunun duyulmaması kötü olandı. İnsanlar seni pis veya kirli olarak görmüyor. Alp'i de katil olarak görmüyor. Seni bu zamana kadar yaşadıklarına rağmen ayakta dik durmuş bir kadın olarak görüyolar. Alp'i de bir kahraman olarak görüyorlar."
"Benim abimi gördüğüm gibi."
"Bizim de seni gördüğümüz gibi."

Yaseminle keşke bu kadar kötü bir başlangıç yapmasaydık. Aslında kötü biri olmadığını anlamıştım.

"Senin hakkında söylediklerim için özür dilerim. Abim konusunda kötü hissediyordum. Sizden çıkında takside olanlardan sonra özellikle ne yapacağımı bilemedim."
"Hayır sorun değil. Ben de senin için çok şey düşündüm. Bunlar geride kaldı. Önemli olan senin kendine gelmen. Abim haklı. Sana ihtiyacımız var. Bilemezsin belki orkun abinin de vardır."

Yaseminin elini sıktım.

"En çok da abimin. Sonuçta Orkun abinin kardeşisin. Sen abini abime tercih ettin. Alt katta kendini suçluyor. Onu gerçekten seviyorsan tek isteğim yanında olman."
"Bunu sorun etmiyorsun değil mi?"
"Sorun ederim sanıyordum. Ama abimin Gökhan'a neden kizmadigini şu an anlıyorum. İnsanın bazen aileden olmayan birinin sevgisine ihtiyacı var. Bunu da güvendiğim birisinden almasını isterim. Abimi sevdiğini biliyorum. Sevmesen bunu yapmazdın. Birbirinize siz iyi geleceksiniz. İkimiz de biliyoruz ki sen boyun egerdin. İşin içinde abim olmasa susardin beklerdin. Eğer onun için bunları yapıyorsan şimdi ayağa kalkıp onun yanına gideceksin."
"Haklısın Selin."

Yaseminle tekrar sarıldık.

Yasemin yataktan kalktı. Başta yürümekte zorlandı. Gidip elini yüzünü yıkadık. Kendine gelmişti.

Beraber aşağı indik. Abim onu görünce sevinçle ayağa kalktı.

Yasemin onun yanına gidip sarıldı. İkisi de rahatlamış gözüküyordu. Abim dudaklarını oynatarak bana teşekkür etti.

Beraber oturduk.

"Kahve yapalım mı?"

Gökhan atladı.

"Hadi yapalım. Hepimize iyi gelir. Gel bitanem."

Gökhan'la mutfağa gittik. Mutfakta direkt beni kendine çekip sarıldı.

"Senin gibi birine sahip olduğum için çok mutluyum."

Geri çekilip onu öptüm.

"Bazı şeylerde benim gözümü açtığın için ben teşekkür ederim."
"Daha iyi misin peki?"
"Yaseminle konuşurken annem konusunda bile kendimi rahatlattım. Artık ona kızgın değilim."
"İyi anlasmaniza çok sevindim. Alple aralarında bir şey kesin olarak var."
"Şey... Şey yapmışlar mi?"

Gökhan göz kırparak onayladı.

"Onun testine mi gittiler?"
"Evet."

Kendimi bi an düşünürken buldum. Yüzüm ekşidi. Gökhan güldü.

"İğrenç."
"Biz yaparken demiyoedun."
"Gökhan abim duycak sus."

Gökhan'la kahveleri yapıp içeri gittik.

Bu bölüm biraz kısa çünkü kendimi pek iyi hissetmiyorum.

Ama bölümü de yayınlamak istedim. Koca bölümü ziyan etmeyelim diye 2. Part olarak atıyorum