Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

4

Keremle bir kız yarı çıplak kucak kucağa öpüşüyordu. Ve etrafta bir sürü insan vardı. Herkes bir masanın etrafında toplanmıştı. Bir anda herkes bana bakınca ne diyeceğimi bilemedim.

"Ben..."

Balkondan Gökhan çıktı. Tek üstü tamamen giyinik olan kişi oydu.

"Selin ne işin var burada?"
"Ben özür dilerim."

Kapıyı hızla kapattım. Kalbim çarpıyordu. Yanaklarım kızarmıştı. Elife döndüm.

"Senin yüzünden rezil oldum!"
"Ne bileyim ben Selin."

Ben koşarak oradan uzaklaştım. Evin etrafında yürümeye başladım. Yerin dibine girmiştim.

"Aptal! Elif'in lafıyla ne işi yapıyorsun? İçinde şüphe vardı sanki."

Ben kendi kendime saydirirken yanıma bir erkek geldi. Elinde iki bardak içki vardı.

"Selam,"

Cevap vermeden sadece kafa salladım.

"Niye kaçtın bir anda? Sen de katılabilirdin oyuna."
"Kalsın. İstemiyorum."

Çocuğa elimden geldiğince bakmıyordum.

"Olsun. Biz oyunu burada devam ettirebiliriz."

Çocuk bana bardağı uzattı. Ona bakıp kaşlarımı çarptım. Ardından uzattığı bardağa elimin tersiyle vurdum.

"Hayır dedim anlamıyor musun? İstemiyorum. Defol git başımdan."
"Aman iyi. Ne sanıyorsun acaba kendini? Senin gibi bir ev dolusu var burada."

Arkamdan bir ses geldi.

"Eğer senin evinse çok da kişi yoktur."

Gökhan'ın sesiydi. Yanıma geldi.

"Güzel kızımın kendi başının çaresine bakabileceğini biliyorum. Ama kendini zengin diye lans eden babasının parasını kumarda bitirip şimdi bir kümeste yaşayan bir herifin benim kızımla konuşması beni rahatsız etti."

Çocuk sinirlendi.

"Ne halimiz varsa görün."

Hızlı ve sert adımlarla uzaklaştı. Gökhan'a baktım.

"Ne zamandır ordasin?"
"Kendi kendine saydirmalarini duyacak kadar uzun."
"Onun geldiği gördün ama yanıma gelmedin."
"Gerek var mı? Ben yine gelmezdim de bu yaşta katil olma diye geldim."

Bana bir adim daha yaklaştı.

"Benim güzelim güzel olduğu kadar da güçlü. Kendini korur. Biliyorum."

Bana bu denli güvenmesi beni suçlu hissettirdi.

"Gökhan, içeride..."
"Neden içeriye geldin ve neden geldiğinde ağlıyordun?"
"Gökhan ben, ben sendne şüphelendim. Çok özür dilerim."

Gökhan bir kelime etmeden bana sarıldı.

"Bunun için mi ağladın? Sakın. Bir daha görmeyeyim."
"Özür dilerim."

Gökhan sarılmayı bıraktı.

"Neden böyle bir düşünceye kapıldın?"
"Ben elife olanları anlattım."

Gökhan sessiz kaldı.

"Çok sinirlendi. Aklıma bir sürü şey soktu."

Gökhan dinlemeye ve konuşmamaya devam ediyordu.

"Önceki kızları da biliyorum. Ben de onlar gibi olmak istemedim."

Gökhan içinde iyice olayları tarttiktan sonra konuşmaya karar verdi.

"Selin, şuna bir açıklık getireyim. Sen benim için asla ve asla diğer kızlar gibi olmadın. Olmayacaksın."

Ellerimi tuttu.

"Ben seni çok seviyorum. Her zaman seveceğim."
"Ben de seni çok seviyorum."

Boynuna sarıldım. O de ellerini belime koyup beni kendine çekti.

"Sakın bir daha böyle şeylerden ağlama. Gel yanıma. Ben konuşurum."

Geri çekildim.

"Elife söylemeden önce keşke bana danışsaydın."
"Dayanamadım."
"Tamam neyse artık. Olan oldu. Alpe de anlatırız. Saklamak yanlış zaten."
"Hemen söyleyebilir miyiz sence?"
"Evet. Söyleriz. Bu zamana kadar saklamak da yanlış."
"Bilemiyorum."
"Söylemeyedebiliriz. Ama ne kadar geç o kadar kötü olur. Ayrıca ben bu eli özgürce tutmak istiyorum."

Elimi öptü. Ardından yüzüme yaklaştı ve beni öptü.

Sanki bir şey hissetmiş gibi geri çekildi. Ona baktım.

"Ne oldu?"

Gökhan dikleşti. Arkamdan gelen Orkun abiye baktı. Orkun abi hızla gelip Gökhan'a yumruk attı.

"Ulan şerefsiz! Ulan hain!"

Gökhan dengesini koruyamayıp yere düştü. Dudağı patlamisti.

"Geberticem oğlum seni! Nasıl yaparsın böyle bir şey?"

Orkun abi Gökhan'ın üstüne çıkmış yumruklar savuruyordu.

Sesler duyan birileri geldi.

"Kardeşin lan o senin. Nasıl yaptın alpe bunu?"

Kerem ve Koray abi Orkun abiyi tuttu. bir kişi de gelip Gökhanın kalkmasına yardım etti. ben de araya girmek istedim ama mümkün olmamıştı. 

Orkun abi küfürlerini ve hakaretlerini bitirdikten sonra bana yaklaştı. kolumdan tutup sürükledi. canım yanmıştı ama sesimi çıkarmadım. sadece gökhan için ağlıyorum. 

"Ağlama şu piç için." 

Beni arabaya oturttu. ardından kendisi de şoför koltuğuna oturdu. bana baktı. ben hıçkırıklarla bbbağlıyordum. 

"ağlama selin."

"o... onun yüzü kan..."

"öldürmediğime dua etsin. şimdi eve gidiyoruz. her şeyi alpe anlatıyoruz."

bütün vücudumu korku sardı.

"orkun abi biz zaten anlatacaktık. yapma lütfen.

"ne zaman anlatacaktın selin? ben görmesem anlatacak mıydın?"

"evet. sen gelmeden önce abime anlatma planları kuruyorduk."

"senin bir sözüne daha inanırım mı sanıyorsun?"

orkun abi arabayı çalıştırdı. son sürat eve gidiyorduk.

her geçtiğimiz sokakta vücudumu daha çok korku sarıyordu. kalp krizi geçirmek üzereydim. 

*********

heyecanlı bekleyiş sona ermişti. sonunda eve varmıştık.

HERKSESE MERHABA BEBİŞLERRR!!!!!! BÖLÜMLERİMİZ TEKRAR GELMEYE BAŞLADI. DURUMLARI BİLİYORSUNUZ ZATEN. SİZDEN RİCAM BOL BOL YORUM YAPMANIZ. ESKİ OKUYUCULAR FARAK ETMİŞTİR. HİKAYE ÖNCEKİYLE AYNI DEĞİL. DEĞİŞMELER MEVCUT. FİKİRLERİNİZ VE YORUMLARINIZ İLE HİKAYEYE ŞEKİL VERECEĞİM. AYRICA HİKAYENİN  DAHA FAZLA KİŞİYE ULAŞMASINI DA SAĞLAYABİLİRİZ BU ŞEKİLDE. SİZİ ÇOK SEVİYORUM BEBİŞLER. EĞLENCELİ YORUMLARINIZI BEKLİYORUM