Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

34

××××Gökhan~

Gulsumle takıldıktan sonra Alp'i aradım. Telefon uzun uzun çaldı ama açan olmadı. Eve gitmeye karar verdim.

Kapıyı çaldım ama açan olmadı ben de bendeki anahtarla içeri girdim.

-Alp!

Alp mutfaktaydi. Önlük takmış bulaşığı yıkıyordu.

-Lan oğlum yüz defa aradım seni neredesin? Telefonun nerede?
-Sessize aldım. Uyumayı planlıyordum.  Şu bulaşığı halledip dinlenirim biraz.

Cidden çok yorgun duruyordu.

-Biz de selinle iki pasaklı bıraktık burayı gittik. Kusura bakma.
-Yok la nolacak. Yapıyoruz işte.

Ona üzülmüştüm.

-Sen geç otur. Ben hallederim devamını.
-Az kaldı zaten bir daha pisletme ellerini.
-Yıkarız geçer.

Alpi zar zor ikna ettim. Mutfaktaki küçük masanın yanındaki sandalyeye oturdu. Gözlüğünü çıkarıp gözlerini ovusturdu. 

-Selinle konuştun mu?

Alp ayağa kalktı.

-Tamamen unuttum. Onu almaya gidecektim.
-Otur otur. Orada kalacak bu akşam. Sana ulaşamayınca bana yazdı.

Alp tekrar oturdu. Dirseğini masaya sabitledi. Eliyle yüzünü tuttu. Ellerimi durulayıp kuruladiktan sonra yanına oturdum.

-Çok eziyet ediyorsun kendine.
-Ne eziyeti?
-Çok çalışıyorsun.  Biraz kendine mola ver oğlum. Vücut dayanmaz buna.

Alp geri yaslandı. Yüzünde alaycı bir gülümseme vardı 

-Nereye mola vereyim? Ben mola versem her şey durur gökhan. Ben selinden bir dakika önce uyusam bir dakika sonra uyansam her şey mahvolabilir. O bir dakikada başına bir şey gelse ben kendimi ne diye rahatlaticam? Mola verdim diye mi?
-Alp selin 2 ay uyudu. Sen söylesene bana sen 2 ayda 2 gün uyudun mu?
-Ya uyansaydı?
-Biz varız ya oğlum. Işe gitmem lazım dedin de birimiz olsun yalnız bıraktık mi selini? Benden bir kere rica ettin de ben selini bir gün yalnız biraktim mi?
-Gökhan hakkını ödeyemem kardeşim. Biliyorum seni de ama aynı şey değil.
-Ne demek değil? Selin senin ne kadar kardeşinse bizim de o kadar kardeşimiz. Yeri geldi orkun koray ben, senden daha çok kızdık ona daha çok koruduk. Alışsın diye daha çok uğraştık.
-Gökhan selin sizin sadece küçük kız kardeşiniz olabilir. Ama benim için öyle değil. Ben selinin hem babası hem abisiyim. Babam öldü,  istanbula geldim de sanıyor musun ki çok mutluydum? Selini yanıma almak için götümü yırttım ders çalıştım.  Mutlu değildi orda farkındaydım. Elimden bir şey gelmiyordu. Şimdi buradayken rahat olsun iyi olsun diye uğraşıyorum. Gözümü kırpsam zarar gelecek sanıyorum. Hastanede selin uyuyanana kadar canımdan can gitti. Annem ve babamın dediği her şey öyle battı ki bana. Neyine güvendin de kızı ailesinin yanından aldın da götürdun bilmem ne. Ya tekrar olursa? Ya seline yine bir şey olursa?

Orospu çocukları tabii ki Alp'i suçlayacaklardı. Alp pişman olsun ki Selini geri göndersin. Ulan keşke elimde fırsat varken o şerefsizi parçalarına ayirsaydim. 

Elimi alpin omuzuna koydum.

-Sen hem çok iyi bir abisin hem çok iyi bir abisin. Ama sen de insansın Alp. Selin orada çok iyi. Koray ona gözbebeği gibi bakıyordur emin ol. Şimdi git uzan güzelce uyu. Buraları ben hallederim.

Alp hafifçe gülümsedi.

-Eyvallah.

Alp kalkıp uyumak için odasına gitti.