Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

52

-Selin

Uyandığımda gökhanla benim yatağımda uyuyorduk. Bana sarılmıştı. Hafif kıpraştım.

"Gökhan."
"Efendim sevgilim."

Yeni uyanmış sesi beni benden almıştı.

"Günaydın."
"Günaydıığn askim."

Keşke hep böyle uykulu uykulu konuşsa benimle. Elimi yüzünde gezdirdim. Günaydın öpücüğü verdim.

"Kalk hadi."
"Biraz daha mi kalsak böyle?"

Bu sefer ben ona sarıldım. Başını boynuma gömdü.

Gökhan uykusu kaçınca artık uyandı. Bir öpücük daha verip kalktı.

"Ben bi duş almalıyım ya."
"Abimin odasindakini kullan istersen."
"Dün akşam yaseminle alp beraber kaldı. İnan bana o odanın elli metre yakınına yaklaşmam. Hele banyonun... Asla."

Güldük. Ona bi yastık fırlattım.

"Ya abimin yaptıklarını bana anlatma gözümde canlanıyor!"
"Tamam tamam."

Gökhan misafir banyosunu kullandı. Ben de elimi yüzümü yıkayıp odama geri geldim. Üstümü değiştirdim.

Telefonum çalıyordu. Arayan elifti.

"Efendim?"
"Selin... Selin yalvarırım bana bir şey söyle."

Elif ağlamaktan bitap düşmüştü. Sesi çok kötü geliyordu.

"Elif! Ne oldu?"
"Selin yalvarırım yalvarırım bana Orkun iyi de. Orkun nerede biliyorsun değil mi? Selin yalvarırım bana bir şey söyle."

Ona ne diyecektim? Biz her şeyi unutmuştuk bir anda. Ard arda o kadar ölüm yaşadık ki bu bize normal gelmişti.

"Elif'im..."

Elif daha çok ağladı.

"Orkun... Orkun bana elif'im diyodu. Sen deme."
"Tamam demiyorum. Sakin. Güzel arkadaaim biz de Orkun abinin yerini tam bilmiyoruz. Ama yasemin sakin. Sanki biliyor bize söylemiyor. Telaş edecek bir şey yok."
"Selin nolur size gelim bugün. Yaseminle konusayım. Sevgilimin kardeşi sonuçta."

Yasemin Elif'i üzmemek için yalan söyler miydi bilmiyorum? Bir anda Orkunu vurdular bile diyebilirdi. O zaman Elif'i tutamazdik.

"Elif onlar abimle mahkemeye gidecekler."
"Ne mahkemesi?"
"Annem öldürülmüş. Abim öldürdü sanıyorlar. Yasemin onun için uğraşıyor."
"Annen mi ölmüş? Basın sağolsun selin. Bende burda aradım ağlıyorum."
"Sorun değil. Çok üstüne düşmedim meselenin. Sen yine de bize gelebilirsin."
"Tamam. Geliyorum. Abim getirmez. Otobüsle gelicem uzun sürer."
"Gökhan'ı gonderim mi?"
"Gelir mi ki?"
"Niye gelmesin? Duşta şu an çıksın. Hemen gelir. Sen hazırlan o sırada."
"Tamam. Çok teşekkür ederim."
"Daha fazla aglama."

Telefonu kapattık.

Gökhan duştan çıkınca ona durumu anlattım. O da elifin yanımda olmasını istiyordu. Direkt evden çıktı.

Yarım saat sonra odadan Abim ve Yasemin de çıktı. Abim yanıma geldi.

"Gökhan nerede?"
"Elif'i almaya gitti."
"İyi bakalım. Elif'le uslu durun."
"Siz?"
"Biz de Yaseminle önce sonuçları alicaz. Sonra savcının yanına gidicez."

Yarım ağız gülümsedim.

"Kaynananın."

Abim derin bir iç çekti. Utandığı belliydi.

"Konusunu açma. Odadan içeri adımımı nasıl aticam bilmiyorum."

İstemsiz kahkaha attım.

"Ay bir de test sonucu..."