Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

37

Sabaha kadar Elif'le konuştuk.

"Sence ne olacak şimdi? "
"Bilmiyorum Elif. Yaptığım her şeyden çok pişman oldum. Saçma gelecek kulağa belki ama rüyamdaki gibi sevgimi kabullenip sahip çıkacağını düşünmüştüm."

Elif dudağını ısırıp imalı şekilde bana bakıyordu.

"Ne var?"
"Selin yani kızma ama sadece onu mu düşünüyordun yoksa diğer şeyleri de mi? "

Yanımdaki yastığı Elif'e fırlattım.

"Zevzek! "

Elif güldü.

"Kızma dur. Yani selin adam seni reddetmemis. O da seni seviyomuş. Sadece şartlar elverişli değil."
"Abimi tercih edip beni bıraktı."
"Haksız mı sence? Hayatının yarısı onunla geçmiş. Kız meselesi için silmek doğru olmaz bence."
"Offff!"

Yastığı alıp yüzüme bastırıp arkaya doğru yattım.

Kapıyı tıklayıp içeri Orkun abi geldi.

"İyi misiniz kızlar? "

Orkun abi fısıldıyordu.

"İ... İyiyiz orkun... Abi. "
"Şşşttt sessiz. Koray burda olduğumu bilmiyor. Bi size bakim dedim."

Orkun abi ile göz göze geldik. Bana göz kırparak nası olduğumu sorar gibi kafasını salladı. Hafifçe gülümsedim sadece.

Elif benim merakımı gidermek için konuştu.

"Gökhan abi neredeymis haberin var mi?"
"Gulsumun yaninda."

Oturur pozisyona geçtim anında.

"Emin misin?"
"Evet. Az önce aradım. Gülsüm açtı telefonu. Gökhan duşta dedi. Anlarsınız... Öhm. Son dediğimi unutun. Neyse kızlar koray gelmeden gidim. Selin sabah ben seni bırakıcam eve."

Orkun abi kapıyı kapatıp gitti. Son duyduklarimla kalbim durmuştu. Gözlerimden usul usul yaşlar aktı. Elif elini omzuma koydu.

"Selin? İyi misin arkadaşım?"

Ses çıkarmadan ağlamaya devam edince elif bana sarıldı. Kafamı göğsüne yatırdı.

"Bu geceden sonra nasıl o kıza gidebilir? Nasıl onunla yakinlasabilir? Dediklerinin hiçbiri mi doğru değildi? Ben bu kadar mi değersizdim onun icin?"

Elif saçlarımı okşadı 

"Selin hep destekcinim ama gökhan abi işte. Klasik gökhan çelik."
"Gökhan şen."

Ağzımın içinde mırıldandım.

"Bişi mi dedin?"
"Yok. ağlıyodum."
"İçini dök en azından. Ah be selin. Tüm okulun peşinde olduğu kızsın. Bula bula gökhan abiyi mi buldun? "
"Bana diğer kızlara baktığı gözle bakmaz sanmıştım."
"Bende Orkun bana diğer kızlara baktığı gibi bakar sanmıştım ama nerdee. "
"Elif! "
"Pardon pardon."

Biraz daha ağladıktan sonra elimi yüzümü yıkayıp yattım.

Sabah kahvaltı yapmadan Orkun abiyi zorlayıp eve gittim.

Kapıyı açıp içeri girdiğimde koltukta uyuyan birisini fark ettim. Orkun abi önümde içeri girip koltuğa yakınlaştık. Uyuyan kişi abimdi.

Orkun abi yakınlaşıp onu dürttü ve uyandırdı.

"Alp kalk la. Biz geldik."

Abim uyku sersemliği ile mırıldandı.

"Kalk lan. Hadi."

Abim gözlerini aralayıp bize baktı. Gözlerini ovuşturduktan sonra oturdu.

"Ne zaman geldiniz? "
"Şimdi girdik eve."

Abim ayağa kalkıp bana yaklaştı.

"İyi misin?"

Kendimi tutamadım. Gözlerim doldu.

"Selin? Ne oldu güzelim?"

Abim elini bana doğru uzattığında arkamı dönüp koşarak odama gittim. Arkamdan kapıyı kilitledim.

Orkun abi ve abim hemen peşimdeydi. Ben kapıyı kilitleyince kapıya vurup bana seslendiler. Onları duymazlıktan gelip yatağıma yattım ve yastığıma sarıldım. Ağlamaya devam ettim.

"Selin abicim nolur aç şu kapıyı. Ne oldu hadi anlat. Konuşalım. Selin!"
"Abi lütfen git. Biraz yalnız bırak beni."
"Selin kapının kilidi açılana kadar burdayım."
"Abi git. Nolur git."

Orkun abinin abimi ikna etmeye çalıştığını duydum. Galiba başarılı olmuştu ki kapımın önünden gittiler.

Çok geçmeden elif aradı.

"Kitlemissin kendini odaya. Biz böyle mi konuştuk selin?"
"Abimi görünce bile aklıma o geliyor. Çok kötü hissediyorum. Nasıl o kıza gidebilir? "
"Selin gidip gitmediğini bilmiyoruz. Gitse bile aklındaki şeyleri yaptığına dair bir kanıtın yok. Orkunun boş boğazlığına bakıp ağlama."
"Sanırım haklısın. Yine de eskisi gibi olmayacak hiçbir sey."
"Ayh selin olmasın! Ya kızım sen işi oluruna bırak. O gökhan it gibi pişman olup kendi gelecek sana. Sen böyle kendini üzmeye odalara kapatmaya devam edersen senle işimiz cok."

Elif haklıydı.

"Şimdi kalk. Hiçbir şey yememissindirr sen bugün. Kalk bi yemek ye. Kendine gel."
"Tamam tamam."
"Selin... Ayrıca gökhan'dan önce alp abi ile konuşmayı düşünüyor musun?"
"Hayır."

Gökhan'ın verdiği sözü hatırlıyordum. O da hatırlıyordu.

"Ya bir şey söylerse."
"Söylemez. Söz verdi."
"İyi peki madem. "

Elif'in dediği gibi ayağa kalkıp aşağı indim.

"Abiii! "

Merdivenden aşağı inerken abime çağırdım.

"Abi ben dışarı çıkabilir miyiiiiim? Nerdesiiin?"

Merdivenden aşağı indigimde abim mutfaktan geliyordu. Zil çalmıştı. Onu acmak icin geliyordu.

Merdivenden inince kapı direkt önümde olduğu için kapıyı ben açtım.

Kapıda gördüğüm kişiye karşı nefesim kesildi.

Elinde çiçeğiyle hiç beklenmeyen birisi gelmişti.

"Pars?"

Pars hafifçe gülümsedi.

"Sürpriz!"