Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

42

Gökhan'ın yüzüne baktım. Ferdi ile ikisi korkmuştu.

Ayağa kalktım.

"Eee Gökhan. Bir şey diyecek misin?"
"Selin ne diyeceğimi bilmiyorum."
"En azından bana gerçek soyadını söyle."
"Sen... Sen bunları nereden biliyorsun?"

Gökhan da ayağa kalktı.

"Gökhan ben korkuyorum."

Sesim titrek çıktı.

Ferdi konuştu.

"Valla yenge şu an bizde korkuyoruz."

Gökhan elini kaldırıp onu susturdu. Ferdiye gitmesi için işaret etti. Ferdi bir şey demeden evden çıktı.

"Sen ne biliyorsun ve neden korkuyorsun?"
"Gökhan ben bunları rüyamda gördüm. Rüyamda çok şey gördüm. Artık çok korkuyorum."

Gökhan tedirgindi. Gerilmişti.

"Otur. Ne gördüysen ne olduysa her şeyi anlat."
"Beni korkutuyorsun."
"Selinim hadi bebeğim. Gel otur konuşalım."

Gökhan'la birbirimize mesafeli oturduk.

Otel odasında gelen telefon aramasından başladım.

Kaset olayını
Parsin beni kaçırmasını
Gökhan'ın geçmişini

Ve daha bircok seyi ona anlattım. Beni öldürmesini bile.

Gökhan'ın kasları catildi.

"Bir şey diyecek misin?"
"Yani tam emin değilim ama sanırım bir şeyler duymuşsun uyurken. Beynin kendisi boşlukları uydurmuş. Öncelikle babanı tanımıyorum. Geçmişim kötü ama öyle şeyler yaşamadım. Parsla da öyle bir alakam yok."
"Ne peki? Geçmişin ne?"

Gökhan biraz sessizlesti.

"Anlatmak istediğimden emin değilim."
"Zorlanıyorum. Ama seni dinlerim."

Gökhan derin bir nefes aldı.

"Benim babam bi iş adamıydı. Hala öyle."
"Baban yaşıyor mu?"
"Evet."
"Anladım."
"Pek anlasamayiz. Kendisi benle pek ilgilenmezdi. Sokaklarda büyüdüm desem yeridir."
"Rüyamdaki bu kısım tutuyor en azından."
"Yani evet. Yoldan çıktığımı görünce beni yatılı okula gönderdi. Orda da Alple tanıştık zaten. Belirli  bir yasa kadar hep para biriktirdim. Çalıştım. Sokaklarda ne iş bulduyssm hepsini yaptım. Tabii sonra yatırım denen şeyi öğrendim. Lise çağında baya bi para kazanmaya başladım. Tabii bu sürede sokakta tanıdığım insanları unutmadım. Yatılı okuldan mezun olunca kendi evimi aldım. Şu an sizin kaldığınız ev. Sonra yatırım yaptım. Kendi şirketimi açtım. Alp'in haberi yok söyleme. Onun şu an çalıştığı şirket aslında bana ait."
"Söylemem"
"Sonra noldu işte. Yardım vakıfları kurdum. Bu mahallede çok takılmıştım zamanında buraya gelip bi ev aldım. Soyadımı değiştirdim."
"Hangisi gerçek soyadın?"
"Şen. Sen babamın verdiği soyad. Çelik benim sectiğim."
"Tam kendine yakışır bir soyisim bulmuşsun."
"Teşekkür ederim."

Gülümseyip saclarimla oynadı.

"Öyle işte Selin. Rüyandaki kadar karamsar bir hayatım yoktu. Hep güçlüydüm. Sokakta kac gece gecirmisimdir bilmiyorum. Ama bana kimse dokunmaya cesaret edemedi. Korkma yani."
"Keşke bende senin kadar güçlü olsaydım. Belki vehmi de bana dokunmaya cesaret edemezdi."

Dediğim şeyi anlık söylemiştim. Gökhan tekrar hüzne boğuldu. Beni kendine çekip sarıldı.

"Sen zaten çok güçlüsün güzel kızım benim."

Gözümden birkaç damla yaş akti ama hemen sildim.

"Gökhan abime bunu ne zaman söylemeliyim sence."
"Buna sen karar vermelisin. Eğer istersen söylediğin zaman bende orda olabilirim."
"Çok isterim."