Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

35

Aynada elbiseleri üstüme tutup hangi daha iyi diye seçmeye çalışıyordum. .

Hiçbirini beğenmeyip yatağın üstüne attım

"Bunların hiçbirisi ben değil. Gökhan'ın beğendigi kızlar gibi olucam diye iyice kendimden vazgeçtim. Halbuki rüyamda beni ben olduğum için seviyordu"

Kendimden de ondan da vazgecemiyordum.

Dolapta asılı bir elbiseyi gördüm. Mezuniyette belki giyerim diye elifin zoruyla aldığım bir elbiseydi.

Gidebileceğimi düşündüğüm tek elbise buydu. Zar zor da olsa giydim. Saçlarımı düzleştirdim.

Tamamen hazır olduktan sonra tekrar aynaya baktım. İyi gibiydim. Ama kendimi hala tam beğenmiyordum.

Alt kata indim. Abim, Gökhan, koray abi ve orkun abi ve elif ordaydı. Aşağı inerken hepsi dönüp bana baktı. Çok utanmıştım.

Elif beğendiğini bağırarak ifade etti.

"AAAAA GÜZELLİĞE BAK! "

Orkun abi de ıslık çalmıştı. Koray abi ensesine vurunca durdu.

Gökhan da koltuktan kalktı. Abim merdivene gelip elimi tuttu ve son iki basamaktan inmeme yardım etti.

"Tamam ya bakmayın hepiniz."

Abim yanağımdan makas aldı.

"Utanmış bizimki. Selin çok güzel olmuşsun. Seni bu şekilde bir yere göndermek hiç içimden gelmiyor. Gitmesen mi??"
"Abi!"

Gökhan müdahele etti.

"Ben varım yanında. Gözün arkada kalmasın."
"Hiç güvenemiyorum Gokhan."

"Bakalım abim güvenmemek konusunda haklı çıkacak mı? "

"O ne demek kardeşim?"
"Bir kızın peşine gidip yalnız bırakırsın diye."
"Yuh artık. Yanımda böyle bir güzellik varken onu Kurtlara yem etmem. Gözüm hep üstünde olacak. Sen rahat ol."

Gökhan kolunu uzattı. Kısaca gülüp koluna girdim.

"Biz gidiyoruz."

Elif homurdandi.

"Keşke ben de gidebilseydim."
"Elifcim artık senle de iyileştiğin zaman."

Çıkmadan elife sarıldım. Vedalaştıktan sonra arabaya doğru gittik. Gökhan bir anda elimi havaya kaldırıp beni kendi etrafımda döndürdü. Ardından kendine çekti.

"Çok güzel olmuşsun."

Aklıma rüyamda gökhanla korayin doğum gününe gittiğimiz an geldi.

"Teyze oluyorsun Gökhan! "

Bir an dalıp gittim. Gökhan'ın parmak siklatmasi ile kendime geldim

"Hopp nereye gittin?"
"Burdayim ya."

Arabanın önüne geldik. Bu arabayı tekrar görmek o kadar zordu ki. Arka koltuğuna bakıp iç çektim.

"Selin? Ne oldu?"

Ona şakayla karışık bir cevap verip durumu kurtarmak istedim.

"E kapımı açmayacak mısın? "

Gökhan da gülümsedi.

"Bak ya. Özel şoförü de olduk prensesin."
"E tabii. Olacak o kadar."

Gökhan gelip kapımı açtı. Ben oturduktan sonra arabanın etrafından dolaşıp o da şoför koltuğuna geçti.

Emniyet kemerine uzandığımda yakınlaşıp o kemeri tuttu. Şaşkın bir şekilde kafamı ona çevirdim. Yüzlerimiz ve dudaklarımız özellikle dudaklarımız EN ÇOK DUDAKLARIMIZ çok yakındı. Bir an nefes almayı unuttum.

"Müsadenle kapını açıyorsam bunu da yapim."

Gökhanin konuşurken sesi kisilmisti. Nefesi nefesimle karışmıştı. Bayilmammak icin zor duruyordum.

Bunun da aynısını yaşamıştık. O günün sabahında beni okula bırakırken de bu kadar yakındı bana.

Kemeri taktıktan sonra geri çekildi. Ben kıpkırmızı olmuştum. Ateş basmıştı adeta. Cami açtım.

Gökhan arabayı çalıştırdı. Gittikçe yollar tanıdık geliyordu.

"Nereye gidiyoruz?"
"Semihin mekana. Orayı seviyordun. Hem canlı müzik de yapacaklarmış."

Nefesim tekrar kesildi.

"Her şeyin başladığı o bar. "

Her şey rüyamdaki ile aynı oluyordu. Ne yaşadıysam benzerini şu anda yaşıyordum. Acaba gecenin ilerleyen saatleri de aynı olacak mı?

"Selin iyi misin? Betin benzin atti."
"Biz o gece elifle oraya gidiyorduk."
"Öyle mi? Ah be kızım bana niye söylemiyorsun ki zaten? Ben de oradaydım. Gelir alırdım sizi. Bu arada konusmadık ama sana çok kızgınım selin. Hadi elif neyse. Hadi koray neyse. Bak hadi alp bile neyse. Sen bana nasıl söylemezsin?"

Gökhan'ın benim için endişelenmesi beni çok mutlu etse de bir yandan yaptığım şey yüzünden üzgündüm.

"Sana söylesem ne değişecekti? "
"NE!"

Gökhan arabayı kenara çekti.

"Sen ciddi mi diyorsun bunu selin? Bak bugün kaçmak yerine benle geliyorsun gayet iyisin. Bana deseydin ki o gün Gökhan abi biz elifle kacicaz. Ben koray'dan gizli sizi yine kacirirdim. Ne zaman gizli bir şey yapmak istediğinde arkanda durmadım?"
"Abime söyledin ama sonradan."

Gökhan bir eliyle yanağımı okşadı.

"Güzelim , Selin'im yaparken söyledim mi hiç? Ortaya illa çıkacak şeyler. Ayrıca abinden bir şey gizlemeyi sevmiyorum. En azından ben biliyordum suçu bana attın her seferinde alp sadece bana çemkirdi. Ben seni zor duruma sokacak bir şey yapmam asla."

Elini geri çekti.

"Uyandığından beri hiç sen olmayan şeyler diyorsun. Rüyanda ne yapıyordum acaba benden bu kadar nefret ediyorsun?"
"Senden nefret etmiyorum. Özür dilerim dediklerim için."

Gökhan gardını hemen indirdi ve gülümsedi.

"Gel."

Beni kendine çekip sarıldı. Ölmek üzereydim. Kalbim küt küt atıyordu. Aglayabilirdim.

Geri çekildi.

"Şimdi moral bozmak yok. Gidip eğlenicez tamam mı?"
"Bana bir söz ver."
"Söz mü? "
"Evet."
"Ne sözüymüş o."
"Bu gece olan hiçbir şeyi abime anlatmayacaksın."
"Selin... "
"Sadece bir gece. Her şey aramızda kalsın."

Gökhan tereddüt etti. Gözlerinin içindeki endişeyi görebiliyordum.

"Ya sanki sevgilim var onu çağırdım. Niye bu kadar tedirginsin."
"Yok öyle bir şeyse alp e kalmadan ben hallederim."
"O nedenmis? Sevgilim olamaz mı?"
"Olamaz. Daha çok küçüksün. Ayrıca çok masumsun. Bir erkeğin seni kullanmasına veya üzmesine izin vermem."

Kendimi tutarak gülümsedim.

"Hadi söz ver."
"Off peki bir gecelik tamam. Söz veriyorum. Her şey aramızda kalacak."

Mutlu bir şekilde arkama yaslandım. Gökhan arabayı tekrar çalıştırdı.

Mekana vardığımızda kapımı açtı. Elimden tutup araban inmeme yardım etti. Elimi bırakacakken izin vermedim. Şaşırıp bana baktı. Ben de kendimden emin bir bakış attım

"Beni bırakıp gitmeyeceğinden emin olmaya çalışıyorum."
"Haydaaa. Niye kimse bana güvenmiyor? "
"Ben güveniyorum. Sadece yanımda ol istiyorum."
"Bu kaza sana yaramış. Şimdi fark ettim. Bana karşı gardını indirmissin."

Gökhan'la içeri girdik