Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

20

İçerden ayak sesleri geldi. Gökhanla ben nefesimizi tutmuştuk. Arkamda dik bir şekilde duruyordu. Çok korkuyordum. Onun ne hissettiğini bilmiyordum. Ama tek bildiğim: abim beni eve almasa bile Gökhanla arkama bakmadan gideceğimdi. Bu sefer arkamdaydi.

Kapı açıldı. Abim karşımdaydı.

"Selin?"
"Abi..."

Ağlamamak için zor duruyordum. Abim gözlerini arkamdaki Gökhan'a çevirdi. Bakışları hemen sivrileşti.

"Sen hala burda misin?"

Abim Gökhan'ın üstüne atıldı. Gökhan hemen aradan beni çekti. Abim Gökhan'a vuracakken Gökhan bu sefer izin vermedi. Abimin canını bu sefer acitmaktan korkmuyordu.

Onları ayırmaya çalışıyordum. Ama beni duymuyorlardi. Evden Orkun abi ve Koray abi de çıktı.

"Selin?"
"Gökhan?"

Orkun abi kavga eden Gökhan ve abimin arasına girmeye çalışıyordu. Benim sessiz aglayisimi Koray abi fark etti. Gelip bana sarıldı ve kulaklarımı kapattı.

"Sakin ol."

Onlara bakmama izin vermiyordu. Kafam göğsünde ağlıyordum. Abim ve Gökhan'ın kufurlerini duyuyordum sadece.

Daha fazla dayanamadım. Koray abiyi hafifçe ittim ve bağırdım.

"Yeter durun artık!"

Abim ve gokhanin yumrukları havada kaldı. Orkun abi de abimin belinden tutup çekmeye çalışıyordu. Hepsi bana baktı.

"Selin?"
"Güzelim..."

Ağlamaktan yüzümün her tarafı ıslanmıştı ve burnum tıkanmıştı.

"O kadar bencilsiniz ki beni hiçbir zaman düşünmüyorsunuz. Benim için kavga ettiğinizi düşünüyorsunuz ama ben siz kavga ettikçe daha çok zarar görüyorum."

Kolumla göz yaşlarımı sildim. Koray abi gözlüğünün camını temizleyip gözüne geri taktı. Yanıma geldi ve elini omuzuma koydu.

"Kız haklı beyler. Yaptığınız iş iş değil. Burda herkesin içinde kendinizi kaybediyorsunuz. Sanki yıllardır arkadaş değil dusmansiniz. Kızın gözünün önünde olmuyor. Toparlanin içerde konuşalım."

Orkun abi abimi bıraktı ve kapının önüne oturdu. Abim ve Gökhan da yumruklarını indirdi.

Beklenmedik bir ses tüm havayı bozdu. Karşı apartmanda oturan nebehat teyze cama çıkmıştı.

"Selinnnn kiziimm sen mi geldin annem? Gelsene bize laflayim. Nasıldı Mudanya? Hadi annem kumsal da yok evde."

Herkesin ciddiyeti bozulmuştu. Orkun abi nebehat teyzenin taklidini yaptı.

"Selinn kizimm."

Herkes az da olsa gülümsedi. Abim Orkun abiye elini uzattı ve yerden kalkmasına yardım etti. Orkun abi ayağa kalkınca Gökhan'ın önünde durdu. Elini kaldırdı. Ben birbirlerine vuracaklar sandım ama onlar tokalasip sarıldılar.

"Ulan Gökhan ne hallere soktun bizi "

Abim biraz olsun daha mesafeliydi. Yine de o da Gökhan'a sarıldı. Ensesine vurdu.

"Boş burası boş."
"Kızın yanında abisini dovmim. Kaşınma"

Orkun abi bana yaklaştı.

"Nasılsın fistigim?"

Bana sarıldı. Gerçekten sarılmaya bu kadar ihtiyacım olduğunu bilmiyordum. Her ne kadar Gökhan bana çoğu konuda yetse de sanırım bazen abimleri de özlüyordum.