Heal Me |Jikook

⑵

"Umutsuzluk"

❥

"Büyükanne,ona neden kookie diyorsun?"

"Ona Kookie diyorum çünkü böylesi daha şirin tatlım tıpkı senin gibi.Aslında ismi Jungkook.Oh,siz tanışmış mıydınız?"

"O kaba biri,bana adını söylemedi,biliyor musun büyükanne anneme de çok konuşuyo dedi"

"Hey velet,sen de en az annen kadar çenesi düşük çıktın"

"Jungkook!"

Büyük çiftliklerinin kapısından içeri girerken hala arabada atışıyorlardı.Bu çok bilmiş yavru neden annemin eteğinde diye düşünüyordu Jungkook.Bu çocuğa bu kadar bağlanmış olmasına anlam veremedi.Hoş onu da ilgilendirmiyordu zaten.

Arabadan indiklerinde mecburen bu kez annesinin yardımına muhtaç kaldı.Önce Sarang'ı araçtan indiren kadın sonrasında arabanın rampasını açarak Jungkook'u indirdi.Tüm bunlar öylesine ağır geliyordu ki bir an önce gözden kaybolmak istiyordu.Sonra gözü arabadan iner inmez büyük kapının önünde onları bekleyen bedene koşan ufaklığa takıldı.Jungkook o kişinin Jimin olduğunu anladı.

Üzerinde siyah beyaz oldukça yumuşak görünen kazağı ve yine siyah dar partolonuyla oldukça fit görünüyordu.Jimin'i en son ne zaman gördüğünü bile hatırlamıyordu alfa.Hiçbir zaman dikkatini çekmemişti aslında.

"Anne! Anne bak Kookie bebek arabasına biniyor!"

"Aşkım lütfen böyle konuşma,özür dilerim Jungkook"

Oğlunun istemeden de olsa pot kırdığını gören omega sıkıntıyla Jungkook'tan özür dilemişti.Ona göre de Jungkook oldukça farklı görünüyordu.Okulda popüler bir alfaydı.Binicilik takımında,basketbol takımında hatta müzik sınıfında harikalar yaratırdı.İstediği her omegaya her an sahip olurdu.Jimin ise üzerine birkaç beden büyük hoodieler giyen inek sayılabilecek bir omegaydı.

"Çocuğa kızma,doğruyu söyledi"

Tüm huysuzluğuyla konuştuktan sonra hemen göz önünden kaçabilmek için annesine doğru döndü.

"Odam hala aynı mı?"

"Evet,tanrıya şükür zemin katta yoksa-"

Zavallı kadın ağzından çıkan cümlelere bir anlığına dikkat edememişti.Cümleyi bitirmeden kendini durdursa da oğlu çoktan hüzünlü gözlerle kendine bakmıştı.Oğlunu kırmak,üzmek onu gücendirmek en çok korktuğu şeydi.Zaten şu anda durumu dolasıyla oldukça hassas olan alfa için bundan sonra evdeki herkes konuşmalarına dikkat etmeliydi

"Yoksa ne anne ah doğru sakat olduğum için üst kata çıkamazdım değil mi haklısın"

"Oğlum hayır öyle de-"

"Dinlenmek istiyorum"

Bir kişinin daha sesini duymaya tahammülü yoktu.Bu yüzden evde pişen lezzetli yemeklerin kokusunu alsa da arabasını hızla itip odasına gitti.Duvardaki boya dışında her şey aynı görünüyordu.Umursamadan güçlükle de olsa yatağına çıkmayı başardı ve gözlerini kapattı

[...]

Son derece genizden gelen çocuksu bir ses onu uyandırdığında ilk başta nerede olduğunu algılamaya çalıştı.Rüya mı görüyordu yoksa kabus mu bir süreliğine anlayamadı.Yastığı kulaklarına bastırsa dahi o sesi engellemeye yetmedi bu yüzden oflayarak yatakta doğruldu.Sabah olmuştu bu yüzden kalkmak zorunda olduğunu hissetti.