Heal Me |Jikook

(27)

"Teşekkürler"

❥

Jungkook,annesinden Jimin'le aralarını düzeltmek için yardım isterken odanın kapısı çalınmıştı.Omega,başını yavaşça kapıdan gösterip masum bir şekilde göründüğünde alfa,kalp atışlarını kontrol edemiyordu.

"Konuşabilir miyiz Jungkook?"

"Elbette Jimin,gel lütfen.Anne sen gidebilirsin"

"Nankör seniiii"

Taehee kendini kovan oğluna şakacı bir sitem ettikten sonra Jimin'in yanaklarına öpücükler kondurmuş ve haftalar sonra nihayet konuşmaya karar  veren ikiliyi yalnız bırakmıştı.Jungkook yatağında otururken,Jimin alfanın fizik tedavi seanslarında kullandığı sedyeye yaslanarak karşısına geçti.Jungkook endişelenmeye başlamıştı.Günler sonra Jimin'in güzel yüzünü gördüğü ve onunla konuşabileceği için mutluydu ama Jimin oldukça ciddi görünüyordu.

"Birkaç gündür düşüncelerimi toplamaya çalışıyorum.Bu yüzden yeterince objektif olduğumu düşünüyorum.Benimle konuşmadan oğlumun babalığını üstlenmen beni çok rahatsız etti Jungkook.Belgeleri okudum,bana sormadan soyadını değiştirmişsin.Hoş sorsan da bir şey değişmezdi değil mi sen bir alfasın.Sen ne istersen o olur...Bu beni korkuttu.Neden biliyor musun,günün birinde bana sinirlensen oğlumu alıp gidebilirsin,yasalar üzerinde üstün olan sensin.Sana karşı savaşamam bile.Toplumumuz ne kadar boktan..."

"Jimin ben böyle olsun istemedim-"

"Ne söyleyeceğini biliyorum boşuna nefesini harcama.Yaptığın şeyin aynı zamanda ne kadar doğru olduğunu,oğlumu kurtaracak tek yolun bu olduğunu farketmeyecek kadar nankör de değilim.Burada,benimle kalmasını sağladın bunun için sana sonsuza kadar müteşekkir kalacağım"

"Minnie teşekkür etmene gerek yok ben-"

"Ama bu ne yaptığını unuttuğum anlamına gelmez.Yalan söyledin Jungkook...Hayatımın en büyük gerçeğini keşfettin ve benden sakladın.Bunca yıl nasıl yaşadığımı biliyor musun?İnsanlar bana nasıl baktı ya da çocuğumun babasını bilmemek nasıl bir duyguydu?"

Jimin'in gözleri doldu,aynı anda Jungkook'un da.İkisi de boğazlarının sıkıştığını kalplerinin ezildiğini hissetti.

"Ji-"

"Hayır Jungkook.Bir şeyi açıklığa kavuşturmama izin ver,artık seninle hiçbir şey yapmak istemiyorum.Sarang senin oğlun onu senden koparamam,yapamam da.Kendi hayatınla ne istersen yapabilirsin.Eğer gideceksen-"

"Hayır,hayır gitmeyeceğim benim yerim burası.Oğlumuz ve seninle"

"Ve görünüşe göre Sunny ile"

"Onunla hiçbir ilgim yok"

"Ama yolda bir çocuk var,onun hamile olduğunu biliyorum sizi duydum"

"Jimin benim değil! Yemin ederim benim değil"

Jungkook var gücüyle kendini savunuyordu.Jimin gözlerindeki yaşları silerek pencereden dışarıda oynayan oğlunu izledi.Ardından yeniden kararlılıkla alfaya döndü.

"O halde netleştirelim,iletişimimiz sadece Sarang'la ilgili konularla sınırlı olacak.Oğlumun sana olan sevgisinden dolayı sana saygılı davranacağım,daha fazla bir yakınlık bekleme lütfen"

"Görünüşe göre her şeyi düşünmüşsün..."

Jungkook başını eğdi ve gözyaşlarının düşmesine izin verdi.Jimin için de bu konuşmayı yapmak çok zordu ancak bir şekilde kalp ağrısını dindirmesi gerekiyordu.Sonra Jungkook elleriyle yüzünü temizleyip Jimin'e doğru hüzünle baktı.