Ün,para,şöhret...Bunların hepsini birkaç dakika içinde kaybetmek mümkün müydü?Dünya motorsiklet şampiyonu olan Alfa Jeon Jungkook'un son yarışında yaptığı kaza tüm hayatını altüst etmeye yetmişti...Şimdi yine iki tekerlek üstündeydi,ancak bu kez bel...
Günler su hızında akıp giderken Sarang'ın oda problemi çözülmüştü.Başta Jimin küçük oğlunda daha tedirgin ve korku doluydu.Zihninde yarattığı imaj Sarang'ın sabahlara kadar ağlayacağı ve kendisini yalnız bırakmayacağıydı.Ama herkesi şaşırtan şey küçük yavrunun buna dünden hazır olduğuydu.Çekinerek düşüncelerini paylaştıklarında Sarang "yani kendi odam mı olacak" diyerek sevinç çığlıkları atmıştı.
Ve bunun için yardım alacakları en kişi de evdeydi.Hoseok,oldukça tanınan Kore'nin seçkin kişilerine danışmanlık veren bir iç mimardı.Odayı tasarlaması için Sarang'ın kucağına çıkıp "Amcacığım odamı sen yapar mısın lütfen" demesi yeterliydi.Aynı hafta içinde oda tamamen boşaltılmış ve Hoseok'un şirketinden gelen ekip odayı baştan aşağıya yenilemeye başlamışlardı.Evdeki bu değişiklik herkese çok iyi gelmişti.
Jimin,sabah Sarang'ı okula bıraktıktan sonra hastaneye geçecekti.Çıkışta da Jungkook alacaktı.Evde şu anda sadece kardeşi vardı.Bu,Hoseok'la konuşmak için oldukça güzel bir zamandı.Ancak bu şekilde yukarı çıkamazdı.İlk kez ayağa kalmayı denemek istiyordu.Jimin'le yaptığı egzersizler sayesinde kasları artık hareket etmeye hazırdı.Sadece denemek için Jungkook'un cesareti yoktu.Nasıl çıkacağını düşünürken merdivenlerin başında Hoseok göründü.
"Hobi,ben de yanına gelmek- şey biraz konuşabilir miyiz?"
"Ne konuşacağız Jungkook,yukarıda çok işim var?"
"Lütfen Hoseok,istediğim zaman yanına gelemiyorum 5 dakika bile ayıramaz mısın?"
"İyi,konuş madem"
"Ben...sözlerime nasıl başlamalıyım bilmiyorum.Ama iyi bildiğim bir şey var,o da seni canımdan çok sevdiğim...Şimdi içinden canından çok sevdiğin insana bunu mu reva gördün diye kızdığını biliyorum.Haklısın...O dönem ben kendinden başka birini düşünmeyen,bencil,dik başlı ve düşüncesiz herifin tekiydim"
Jungkook zorlukla konuşmaya devam ederken Hoseok'un gözleri çoktan dolmaya başlamıştı bile.Bu konuşmayı yapacakları günü hep düşünmüştü,şu an gerçekleşiyor olması aslında bir nevi onu da rahatlatmıştı.
"Senin gibi yeteneğimle,başarımla anılmak istedim Hoseok.Bir Jeon olarak tüm başarıların elime konması beni rahatsız ediyordu.Bunu büyük bir takıntı haline getirdim.Gözüm bir şeyi görmez oldu.Yanıldığımı,önceliklerimin farkına vardığımda anladım.Ama geç olmuştu Hoseok.Seni,senin sevgini kaybetmiştim.Benden nefret etmekte hak-"
"S-senden nefret etmiyorum.Nasıl edebilirim ki...Sen benim küçük kardeşimsin Jungkook"
İki genç de ağlarken onları kapıda gülümseyerek izleyen Yoongi'nin varlığından habersizdi.Eşinin kardeşini affetmeye hazır olduğunu biliyordu.Bu yüzleşme ikisi için de güzelce sonuçlanacaktı.Hoseok,koltuğa oturduktan sonra karşısında sandalyede oturan Jungkook'un ellerini avuçları arasına aldı.Ama alfanın avuçlarında bir nesne vardı.
"Bu nedir?"
"Bu...Bu benim moturumun anahtarı.Yani anahtarıydı bir zamanlar"
Jungkook'un yüzünde acı bir gülümseme belirdi.Ardından elindeki özel yapım anahtarlığı kardeşine gösterdi.Hoseok anahtarı eline aldığında hıçkırmaya başlamıştı çünkü orada Jungkook'un ve kendisinin çocukluk fotoğrafı vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
