Heal Me |Jikook

(26)

"Sahiplenme"

❥

Jimin,küçük yavrusuyla birkaç zorluk yaşayan Soojin'in evindeydi.Deneyimli bir anne olarak tecrübelerinden yararlanmak istemişlerdi.Taehyung ve Soojin bir anda bebek sahibi oldukları için bazı anlarda bocalayabiliyorlardı.Nitekim Soojin, bugün Tae işe gittiğinden beri küçük yavruyu susturamıyordu.Karnı toktu,altı da temizdi ancak yavru ağlamaya devam ediyordu.Endişeli bir şekilde ne yapacağını düşünürken Jimin'in bugün evde olduğunu öğrenmiş ve hemen arkadaşını yardım için çağırmıştı.

"Tamam uyudu,hadi beşiğine koyalım"

"Buna inanamıyorum...Jimin,ona iyi bakamıyor muyum sence?"

"Soojin hadi ama,sadece bu ikiniz için de çok yeni bir süreç.Hem bebekler böyledir,en iyi yapabildikleri şey ağlamaktır.İnan bana bir süre sonra ağlamalarının nedenini ses tonundan bile anlayacaksın"

"Sen gerçekten harikasın,tanrım sadece gazı varmış ve sabahtan beri anlayamadım"

"Harika olduğumu mu sanıyorsun (kıkırdar) Sarang doğduğunda ne yapacağımı bilmez bir haldeydim.Onu kucağıma almaktan bile korkuyordum,beni en iyi siz biliyorsunuz işte.Eğer Taehee annem olmasaydı onu bu kadar iyi büyütebilir miydim bilmiyorum.Bazı geceler ağladığında ben de onunla birlikte ağlıyordum"

Daha sonra sohbet için salona inmişlerdi.Soojin,Jimin'in iyi bir ruh halinde olmadığını biliyordu.Evden çıkmak biraz da olsun iyi gelmişti omegaya.

"Peki bugünlerde nasılsın?"

"Eh..Dünden daha iyi yarından daha kötü"

"Jungkook'un...yaptığı şeyin kötü olduğunu biliyorum ama-"

"Soojin hayır lütfen.Jungkook'u savunma.Bu sefer gerçekten çuvalladı"

Jimin,bugünlerde konu arası bu konuşmalardan bıkmıştı.İlk başlarda birkaç gün Jungkook'un Sarang'ın gerçekten babası olması onu çok fazla etkilememişti.Sonradan sonraya bir anlam ifade etmeye başladı.Özellikle de hamileliğindeki hassas zamanlarını hatırladığında.Sarang karnındayken bile Jungkook'un kokusuyla rahatlıyordu.Küçük yavrusu babasıyla ta o zamandan bir bağ kurmuştu bile.

Ama Jimin içindeki ihanete uğramış ruh halini asla atlatamıyordu.Her zaman kötülüklerle sınanmıştı.Ailesi dediği insanlar onu istememişti,arkadaşı sandığı insanlar onu arkasından vurmuştu.En sonunda da gerçeği bildiği halde kendisine söylemeyen sevdiği adam tarafından güveni ihanete uğramıştı.

"Minnie,onu savunmuyorum ama gerçekten pişman görünüyor"

"Ben de öyle olduğunu inanıyorum.Ama benim için yeterli değil.Bana güvenmedi,Sarang benim en önemli varlığım.Ben..ben onu korumak için her şeyi yapardım.Toplum zaten bizi yeterince hor görüyor.En azından sevdiğim alfanın bana saygı duymasını,güvenmesini isterdim"

"Sevdiğim alfa mı?"

Soojin gülümseyerek arkadaşının ağzından kaçan cümlesine odaklandığında Jimin durumu daha fazla saklayamayacağının farkına varmıştı.Daha kendine bile yüksek sesle itiraf edememişti ki.Nasıl şimdi korkusuzca herkese söyleyebilirdi?Bu kadar kırılmasının nedeni de bu değil miydi zaten?Kendini korkusuzca kollarına bırakmaya hazırken,ona bu kadar güveniyorken,görmezden gelinmek en çok canını yakan şeydi.

"Tamam,seni zorlamayacağım ama durumu iki yönlü de düşüneceğine söz ver lütfen"

"Bunu günlerdir yapıyorum Soo..günlerdir..."