Heal Me |Jikook

(35)

"Geçmişe merhaba "

❥

"Jimin,onunla görüşmeni istemiyorum"

"Rahatsız olduğunu biliyorum haklısın da...Ama Jungkook,ona bana bunu nasıl yapabildiğini sormak zorundayım.Tüm bu olanları sindirebilmek için bunu yapmalıyım.Lütfen alfam,desteğine ihtiyacım var"

Jungkook,gözlerini kapatıp derin bir nefes verdi.İfade vermek için gelmişlerdi ve Jimin Namjoon'la yüzleşmek istiyordu.Jungkook,bunun eşi için önemli olduğunu biliyordu ama bir yandan ikisini de yalnız bırakmak istemiyordu.

"Sizi izleyeceğim,duymak istiyorum"

Camlı odaya geldiklerinde karşılarında kendilerini görmeyen bitkin haldeki Namjoon'u gördüler.Kibirli,her zaman herkese yüksek bakan  kişi şu anda başı eğik bir şekilde sessizce bekliyordu.Jungkook,camın ardında kalırken Jimin eşinden bir cesaret öpücüğü alarak içeri girdi.Namjoon kapıdan Jimin'in girdiğini gördüğünde bir anlığına heyecanlansa da onun gözlerindeki hayal kırıklığını görünce yeniden eğmişti başını.Omega sessizce karşısındaki sandalyeyi çekmiş ve oturmuştu.

Bir süre konuşamadılar.Jimin,sanki sesini kaybetmiş gibi hissediyordu.Ağlamak istemiyordu,karşısında dimdik durup hesap sormak istiyordu.Ağzından çıkan ilk kelime yıllarca dostu bildiği kişiyi hıçkıra hıçkıra ağlatmıştı...

"Nasıl yapabildin..."

Namjoon'un omuzları sarsılıyordu.Gözyaşları hıçkırıklara dönüşürken kafasını kaldırıp Jimin'in yüzüne dahi bakamadı.Suçunu biliyordu,geç de olsa pişmanlığını yaşıyordu.

"Sana güvendim,sana inandım ben.S-sen benim dostumdun.Nasıl yaptın bunu Namjoon?Konuş  LANET OLASI KONUŞ!"

"Ji-Jim ben "

"Neden yaptın neden! kes ağlamayı her şeyi anlat "

"Jimin..Jimin ben sana aşıktım,benim ol istedim bana ait ol istedim! Ama yemin ederim sana zarar vermek istemedim,her şey...her şey kontrolümüz dışına çıktı.Sen benimle olacaktın Yuna da Jungko-"

Konuşmasını bölen Jimin'in tokatıydı.Yüzü hala bir tarafa dönükken yıllardır içinde tuttuğu şeyleri söylemek istedi.

"Seni sevdim Jimin...Yıllarca,bıkmadan,usanmadan sevdim.Ama beni hiç görmedin sen.Bir türlü sana olan hislerimi görmedin.Ailen seni bana vermeye hazırdı.Ama kendi isteğinle bana gel istedim,bir zorunluluk yüzünden bana bağlanmanı istemedim.Elimden geleni yaptım...Ama senin için lanet olası bir arkadaştan ileri gidemedim!"

"Sen de çözümü türlü iğrenç tuzaklar kurarak buldun öyle mi!"

"Yapmak istemedim ama-"

"Ama ne Namjoon? Hiçbir zaman sana umut verecek bir davranışta bulunmadım.Benim için bir eşsiz bir dost,bir arkadaş olduğunu daima vurguladım.Bu yüzden mi tüm bu iğrençliği yapacak cesarete sahip oldun?Sen...iğrençsin.Hatta bir korkak.Beni sevdiğini dahi itiraf edemeyen ama iğrenç tuzaklarla bana sahip olmaya çalışan aşağılık birisin.SENDEN NEFRET EDİYORUM KİM NAMJOON,NEFRET EDİYORUM!!!"

"Jimin özür dilerim affet-"

"Dileme...Çünkü özrün hiçbir şeyi değiştirmeyecek.Aramızdaki güveni sen yıktın,şimdi ömrün boyunca bu vicdani yükün altında ezileceksin"

Namjoon hıçkırıklara boğulurken Jimin acıyarak bakmıştı yüzüne.Daha fazla burada durmasına gerek yoktu kapıdan çıkmak üzereyken son bir kez arkasına döndü.