♛ 35. Bölüm - Gerçekler♛

1.6K 132 6
                                    


Hayatım boyunca enerji dolu birisi olmamışken şu an tam tersi hissediyordum. Duygularımın fazlalığı beni yerimde duramıyorum moduna getirmişti.

"Sen bana şerefsiz dedin" diye Aksel'e bininci kez tekrarladım.

"Sana demedim karşı tarafa dedim ama sana gelmiş gibi oldu"

"Gelmiş gibi mi oldu?" diye yüksek sesle konuştum.

"Anlaşmaların arasına lidere bağırılmaz maddesini eklemeyen beynimi s-seveyim" dedi sondaki kelimesini düzeltmişti.

Omzuna hızlıca vurdum "Lidere dokundum sözleşmeyi çiğnedim ne yapacaksın?" diye gülerekten sordum.

Yeni hobi hayatıma eklendi Aksel'i bıktırıp, bezdirmek.

"Seni aramızdan attıracağım" dedi dalga geçerek.

"Çok korktum şu an hemen dediğini yapmalıyım" diyerekten karşısına oturdum.

"Bu ruh halinde olan Ahu'yu ilk defa görüyorum. Duman sende bayağı bir etki yaratmış" dedi.

Kendisi dumanın etkisini bilemezdi. Anında çıkıp herkesi bırakmıştı. Sessiz kaldığım için konuşmaya devam etti.

"Ahu dönmek istedim ama artık çok geçti. Dışarıdan söndürülmesi için yardım da bulunmam daha mantıklıydı farklı bir düşünce de olmanı istemem"

"Aksi bile olsa yargılamam Aksel. Kendi canını düşünmenden normal ne olabilir? " dedim.

"Yüz tane düşmanı engelliyorsam aradan biri çıkıyor. Hepimiz nihayetinde insanız şaşıyor, dağılıyoruz. Bir çok şeyi engelledim ama bunu engelleyemedim. Özür dilerim sana bir şey olsaydı kendimi affetmezdim"

Her koyun kendi bacağından asılır derlerdi ama ben kendim yapmamıştım asıldığım yerde mücadele veriyordum.

"Özür dilemene gerek yok" dedim.

"Var" dedi ve elimi tuttu "Ahu, sana değer veriyorum"

Son cümlesiyle Yağız'ı merdivenlerin orada görmem bir olmuştu. Elleri korkuluğu sıkıyordu. Sinirlendiğini fazlaca belli ediyordu.

Yanlış mı anlamıştı yoksa aralarında ki her zaman olan husumet mi tetiklenmişti şu an anlamıyordum. Yağız bir hışımla geri döndü.

"Sen benim dostumsun, bu hayatta dostum dediğim tek insansın bu yüzden daha dikkatli olmalıydım"

Tuttuğu elimin üstüne diğer elimi koyarak destekleyici bir tavır almak istedim. "Sende benim dostumsun sana olan minnet borcum büyük"

"Bana borcun yok. Her insanın yapacağı bir şeyi yaptım. Orada olmam yanlıştı. Hem dostlar arasında borç olmaz"

"Seni işlerin ile baş başa bırakıyorum. Yorgunum uyuyacağım" dedim bir an önce çıkmak için yalan uydurmuştum.

"İyi geceler" dedi. Başımla onayladım ve salondan çıktım. Aklım zaten Yağızdaydı ama sinirli olması sebebini öğrenmem lazımdı. Katları tek tek çıkarken yanlış anlamamasını ve aramıza böyle darbe vurmayacağını umdum.

Tam kata geldiğimde tıkırtı sesleri geldi ve Yağız'ın odasının kapısını açmam ile bir camın parçalanma sesi olduğu belli oldu.

Cam kapaklı olan dolabı tamamen fırlattığı eşya ile indirmişti.

"Yağız ne yapıyorsun?" dediğimde bakışları bana döndü.

Gözlerinin içi kıp kırmızı olmuştu "Seni de almak istiyor" dedi fısıltı ile bir anda durgunlaştı ama fazla sürmedi yanındaki komodini devirdi.

VEZİRHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin