Bir oyunun içindelerdi ve beni de içlerine çekmişlerdi. Kaçtım yakalandım sonra tekrar kaçtım yine yakalandım. Zaman ilerliyordu ve ben çözüme ulaşamıyordum. Geçen zamanlar bana oyunu onların istediği gibi oynamam gerektiğini öğretti.
Kurtulmak içi...
Satır aralarında yorumlarınızı görmek isterim. Varlığınızı belli edin lütfen oy ve yorumlarınızı bekliyorum 😊 destekleriniz benim için motivasyon kaynağı oluyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dışarıdan sesler gelmeye başladı. Timur yavaş yavaş yerden kalkıyordu. Evin kapısı hızla açıldı ve en önde Yağız, Seza, İsmail ve Aksel içeriye girmişti.
Yağız olduğu yerde kaldı. Seza direkt yerdeki Timur'a yöneldi. İsmail ise Yahya'yı tuttu. Arkadan diğer gelenler ise Timur'un adamlarını topladı. Aksel yanıma geldi "İyi misin?" dedi.
Başımı aşağı yukarı salladım. Konuşmak şu an çok zor geliyordu. İsmail itekleyerek Yahya'yı çıkarmak isterken "Dur" diye bağırdım.
"Kimse ona dokunmayacak" dedim ve o sırada sözleşmeleri Aksel'e uzattım.
"O ne demek?" diye sordu Seza.
Yahya sus dercesine başını iki yana sallıyordu ama bu ortamda en güvendiğim insan oydu ve ona zarar gelmesine izin vermezdim "Dokunmayacaksınız" dedim sertçe.
İsmail bir tık geri çekilmişti ama Atayarlar'dan tepki bekliyordu. O sıra Seza'nın elinde olan Timur "İkinizde ihanetin bedelini ödeyeceksiniz" diyerek beni ve Yahya'yı kast etti.
"Sen bir sus" diyerekten Seza onu evden çıkardı.
Herkes birbiri ile konuşuyordu ama Yağız hala sessiz bir şekilde kapının önünde bana bakıyordu.
"İsmail sen git dışarısıyla ilgilen" dedi Aksel ve sonra "Yağız sizde Ahu ile eve geçin"
Yağız belli belirsiz başını salladı. Ben de kapıya doğru ilerlemeye başladım ama Yahya hala yerinde duruyordu "Yahya hadi" dedim.
"Ahu" dedi Aksel.
"Karışma" dedi aynı anda Yahya.
"Yahya da gelecek diyorum sormadım" aksini kabul etmeyecektim " Bu evden onun sayesinde çıkabildim ve yine onun sayesinde şu an hedef olmaktan kurtuldum. Anında içeriye girecektiniz ne oldu?" diye bağırdım.
"Ahu sana yemin ederim ki çabaladık. Tamam, sen ne istiyorsan o olsun olanları sonra anlatırsın. Yahya senin adamınsa kabulümüz. Sen sakin ol ve eve git dinlen."
Yağız ile birlikte dışarı çıktık. Arkadan Yahya geliyordu. Arabanın önüne geldiğimizde Seza ile kaş göz yaparak anlaştılar.
Yağız görmeyeli konuşmayı mı unutmuştu?
Seza ve Yahya diğer tarafa doğru yürürken şüpheli bakışlar atarken "Diğer araba ile geliyoruz" dedi Seza.
Arabaya bindik ve hemen çalıştırdı. Yağız hız limitini geçiyordu. Konuşmaması ve bu tavırlarının sebebini anlayamadım. Sessizliği seven biriydim ama daha az önce ölüm ile burun burunaydım ve beni sevdiğini söyleyen adamın tepkisizliği bana bir kez daha yanılmadığımın kanıtıydı.
