I Love View More

11 - Genuine

11 – Genuine

Natatakot siyang baka naririnig na ni Geeo ang tibok ng puso niya sa sobrang lakas at bilis nito. Ayaw niyang ma-awkward pero nahihiya siya na natatakot. Hindi niya alam ang gagawin. Bakit naman kasi siya iniwan nina Charlie at Janine na mag-isa. Nando'n sina Chesca pero umalis din ang mga ito agad para magsayaw. Naging sweet kasi ang mga sumunod na kanta. Lalo tuloy naging awkward.

Kinuha niya ang baso na may lamang wine. Inikot ikot niya iyon para sumabay ang yelo sa inumin. She focused her eyes on the glass so she'll lessen the discomfort she's feeling.

Ito na ang pinakahihintay niyang sandali yet she wants to escape, to run, to go away. Ganoon na nga lang kaya ang gawin niya? May panahon pa. Hindi pa ito nagsasalita. Hindi pa sila nag-uusap. Pwede pa siyang umalis. But... her feet can't move. It's like it was stocked there. Feeling niya nga rin ay nanginginig na siya.

Three years. After three long years...

"Aalis na 'ko," she said under her breaths.

—

"Stay."

Ang tagal niyang nag-isip ng mahabang sasabihin kay Alex. Alam niyang awkward ang feeling nilang dalawa at lalo lang silang mahihirapan kung walang maguumpisa ng usapan. But he's being a coward. Siya ang lalaki kaya siya dapat ang mag-umpisa. Siya dapat ang gumawa ng effort. Nagkamali na siya sa pagpapalipas ng mahabang panahon para mapahiwalay sa kanya kahit hindi niya naman gusto. Why not, this time, just this time, gawin niya ang gusto niyang gawin. Break free.

He's now touching her hands. Her soft hands he missed.

"Please. Stay."

Sa mesa nakatuon ang paningin niya pero alam niyang nakatingin sa kanya si Alex. It's like the first time they met. Hindi okay. Conflict agad. Away. Misunderstanding. Nagpa-flashback sa isipan niya ang lahat – lalo na ang simula – ng kwento nila. How can he change everything?

She remained silent. Marahil ay nagulat ito sa naging aksyon niya. Hindi niya pa rin inaalis ang kamay niya sa kanya. He wants to intertwine his fingers with hers pero baka masyado siyang mabilis. Gusto niyang sabihin kay Alex na baka naman pwede na lang nilang kalimutan ang lahat at magsimula na lang ulit. Gaya ng dati. Silang dalawa. Kahit friends muna. But his fears were killing him again. Nakikipag-away siya sa sarili niya.

Inalis nito ang kamay nito sa kanya. Pero parang automatic ang kamay niya na hindi nito iyon hinayaang makawala. Hinawakan niya iyon ng mabuti na parang huling pagkakataon na niya iyong mahahawakan. Na kung sakaling makabitaw ito ay hindi niya na makukuhang muli. He's trying his very best to approach her. But he can't say the proper words. Kaya hinayaan niya na lang ang sarili niya na gawin ang nais nito nang hindi nag-iisip.

He holds her hand tighter.

"Alex..."

—

She thinks that her heart is going to explode.  How she missed that voice..that familiar voice....

"Ikaw?"

—

"Ikaw?"

"Ako?" wala sa sarili niyang tanong pabalik.

"Ikaw ang.."