Aşktan Korkma - Nie bój się miłości (PL) [ZAKOŃCZONE]

Rozdział 20

W środę miały się zakończyć zdjęcia do filmu Zeynep. Dziewczyna od wczesnych godzin porannych była na planie, choć poprzedni dzień zakończył się późno w nocy.

Defne, podobnie jak jej siostra, wstała rano. Wszystko po to, aby zdążyć z niespodzianką, którą przygotowali Onur i Selim z wdzięczności za wybranie ich hotelu do goszczenia ekipy filmowej z Ameryki. Nie dało się ukryć, iż takie przedsięwzięcie echem odbije się w sieci, gdy będzie można udzielać na ten temat więcej informacji. To wiązało się z większym zainteresowaniem wczasowiczów. W przyszłości być może ponownie będzie im dane gościć osobistości znane ze szklanego ekranu. Także dla nich, jako młodych biznesmenów, była to świetna reklama.

Gdy Defne zjawiła się w restauracji, Onur już na nią czekał. Siedział przy barze z filiżanką kawy. Za ladą krzątał się Çinar, polerując białą ściereczką lampki na wino. Oprócz nich po lokalu kręciło się paru pracowników.

Barista na widok koleżanki uśmiechnął się do niej, pytając, czy życzy sobie coś do picia. Poprosiła więc o wodę mineralną. Była zbyt podekscytowana nocnym pobytem na planie. Emocje nie zdążyły jeszcze opaść.

— Zapytałbym, jak było, ale widziałem twoje insta story — zaczął Çinar, podając jej butelkę. Ona w tym czasie usiadła na hokerze — Udostępniłaś post siostry.

— Było super. Uczucie nie do opisania — odparła Defne, próbując odkręcić korek. Bezskutecznie. — Marzyłam o tej chwili, odkąd Zeynep dostała się na aktorstwo. Po latach moje marzenie się spełniło.

— Daj, pomogę. — Onur wyciągnął rękę. Zawstydzona dziewczyna podała szefowi butelkę. Odkręcił ją bez problemu, używając więcej siły.

— Dziękuję — odparła Defne, pijąc łyk wody. Nie była spragniona, ale czułaby się nieswojo, gdyby się nie napiła po tym, jak Onur odkręcił butelkę.

— Çinar, czy ta woda zawsze się tak ciężko odkręca? — zainteresował się Onur.

— Raczej nie ma problemów, aczkolwiek ostatnio kilku klientów się skarżyło — powiedział chłopak, wracając do swojego zajęcia. — Kilka dni temu osobiście widziałem, jak jedna kobieta się oblała, gdy próbowała otworzyć dziecku wodę do picia.

— W takim razie w wolnym czasie proszę, żebyś poszedł na zaplecze i przejrzał magazyn. Zgrzewki z tej samej serii produkcyjnej odłóż na bok. Niech nasi klienci się więcej nie skarżą na tę niedogodność.

— W porządku — odparł z uśmiechem. — Zajmę się tym.

— Selim wie o tym? — dopytał, chwytając filiżankę kawy w dłoń.

— Tak, zgłaszaliśmy to. Özge także była przy tej rozmowie.

— Rozumiem — westchnął, pijąc kawę. — Możesz wracać do pracy.

Onur przewrócił oczami. Był zdziwiony, że jego kuzyn do tej pory nic z tym nie zrobił, skoro personel sygnalizował mu problem. Nie było to coś dużego, ale obiecali sobie reagować na wszelkie, nawet błahe, trudności dla dobra klientów. Byli na rynku od niedawna, dlatego zależało im na zdobyciu stałych klientów i pozytywnych ocenach na stronach internetowych.

— Defne, powiedz, jak to jest mieć sławną siostrę? — zagaił Çinar, patrząc dziewczynie w oczy.

— Normalnie — rzekła niepewnie w odpowiedzi. — To znaczy, ja tego nie odczuwam, że jest rozpoznawalna. Jestem z niej bardzo dumna. Cieszę się, że Zeyno osiągnęła sukces za granicą. Zawsze z wielkim podekscytowaniem czekam na premiery filmów z jej udziałem.

— Nie pomyślałbym, że poznam tu kogoś, kto ma rodzinę z show-biznesu — zaśmiał się blondyn, biorąc do ręki następną szklankę. — Wyświadczysz mi przysługę?