Aşktan Korkma - Nie bój się miłości (PL) [ZAKOŃCZONE]

Rozdział 39

W mediach piosenka, która pojawia się w tekście 🙈😍

Tydzień później

Defne poświęciła całą noc, żeby dowiedzieć się czegoś więcej na temat diagnostyki dotyczącej złamanego serca. W internecie przeczytała, że właściwie nazywa się to zespołem Takotsubo. Syndrom złamanego serca to zespół objawów spowodowany czasowym zaburzeniem czynności skurczowej lewej komory serca. Czynnikami wyzwalającymi reakcję mogły być trudne sytuacje życiowe. Do tej grupy można było zaliczyć zarówno rozwód jak i rozstanie.

Dwudziestosześciolatka szybko połączyła kropki i uzmysłowiła sobie, że to, co się wydarzyło było jej winą. Uznała się winną za chorobę Selima. Nie potrafiła spojrzeć mu w twarz, dlatego unikała go, jak tylko mogła, nie chcąc źle wpłynąć na jego serce.

Następnego dnia podjęła decyzję, żeby nie podpisać umowy na współpracę z Onurem, który zaproponował jej posadę konsultantki ślubnej zarówno osobistej jak i dla odwiedzających gości ich hotelu. Uznał, że dziewczyna nadaje się do tego najlepiej, gdyż przed rokiem świetnie sobie radziła w organizowaniu tego typu uroczystości. Defne obawiała się reakcji Selima. To, co przeczytała w sieci, zmroziło jej krew w żyłach. Nie zamierzała drugi raz być powodem, dla którego Korkmaz dostałby ataku serca.

— Temat ostatniej rozmowy na pewno nie wpłynie na naszą współpracę — oznajmił Selim, który był obecny przy podpisywaniu umowy. — Nie masz się czego obawiać. Daję ci słowo. Jeśli Onur zwrócił się z tą prośbą do ciebie, to znaczy, że naprawdę cię tu potrzebujemy.

Tym sposobem Defne zawarła po raz drugi umowę z Onurem, składając podpis we właściwym miejscu.

Od tego czasu minął tydzień. W ciągu siedmiu dni Defne i Selim sporadycznie się widzieli, rzecz jasna tylko podczas wykonywania swojej pracy. Turan zdążyła przygotować jedno udane wesele i sporządzić z Asli listę zakupów na oficjalne zaręczyny.

Dziś spotkały się po raz kolejny, aby kupić odpowiedni strój na ten dzień. We dwie odwiedziły kilka sklepów odzieżowych w Bodrum. W przerwie między zakupami wybrały się na kawę.

— Byłaś przy tym jak Selim znalazł się w szpitalu? — spytała, gdy kelner przyniósł im kawę do stolika.

— Tak, gdy się dowiedzieliśmy, natychmiast pojechaliśmy do szpitala — wyznała Asli. — To brzmiało bardzo poważnie. Onur się przestraszył. Nie mogłam zostawić go samego, chciałam okazać mu wsparcie. Wiesz, jak obaj są sobie bliscy.

— Wiem — westchnęła Defne. — Traktują się jak bracia. Dobrze, że byliście przy nim.

— Pewnie chcesz zapytać, dlaczego do tej pory nikt ci o tym nie powiedział — rzuciła Asli, sięgając po kawę. — Powiem wprost. Selim prosił, abyśmy tego nie robili. Znasz Onura, on nie ma w zwyczaju wtrącać się w cudze sprawy i uszanował tę decyzję. Ja także nie zamierzałam się w to mieszać, byłam wtedy zła na was, bo kilka dni wcześniej Onur powiedział mi, że nie jesteście już razem od jakiegoś czasu. Na naszych zaręczynach stosunki między wami były już napięte.

— Rozumiem, nie mam ci tego za złe — potwierdziła Defne. — W sumie dobrze się stało. Moja obecność mogłaby tylko pogorszyć sprawę.

— Na początku lekarze twierdzili, że to zawał serca — oznajmiła narzeczona Onura, z trudem przekazując takie smutne wieści. — To było dla wszystkich prawdziwym szokiem. Zdrowy trzydziestolatek i zawał serca. Na szczęście po badaniach i wywiadzie postawiono inną diagnozę. Okazało się, że to właśnie zespół złamanego serca.