L̴o̴v̴i̴n̴g̴ M̴s̴. F̴e̴t̴h̴e̴r̴s̴t̴o̴n̴

Chapter 45

No! hindi dapat ako magpalamon sa aking karupukan. Kung inaakala nya madadala nya ako sa pahalik-halik nya, pwes hindi. 

Agad akong lumayo rito na agad nya namang ikinahingi ng paumanhin dahil sa pagkakahalik nito sa'kin ng biglaan. 

"I-I'm sorry... I shouldn't do that." 

"You know what? I do really understand that he is your fucking boyfriend kaya natural lang na present ka sa birthday nya." She looks directly into my eyes as I held her hand and gently squeeze it.

"Sorry kung nagsinungaling ako I-" 

"Next time po sabihin nyo lang kung may importante po kayong lakad, maiintindihan ko naman po eh." I said plainly.

Again, I'm not mad at her anymore. Nailabas ko na ata kagabi. I know in my heart that I already forgave her, but I can't say it. I don't know why. 

Suyuin nya muna ako charizz. 

Hindi na ito nakasagot kaya hindi narin ako nagsalita pa at gusto ko nang lisanin ang lugar na'to, but before I leave her classroom, I gently wipe her tears using my thumb and grab my bag and then make my way out of her classroom.

Nang makarating ako sa classroom ni Ms. Natalie ay nagkaklase na ito kaya dali-dali akong pumasok at tinungo ang aking upuan. Nag-aalala itong napatingin sa akin bago bumalik sa pagtuturo.

Ewan, tila nawalan na ako ng gana ni hindi ko na magawang makinig sa lesson ni Ms. Natalie.

Huhuhu gusto ko nang umuwi at magpahinga nalang. 

"Class dismiss." Agad na nagsitayuan ang mga kaklase ko at nagsimula ng magsilabasan after nilang magba-bye kay Ms. Natalie. 

"Why are you late, Miss Villarreal?" Tanong ni Ms. Natalie habang papalapit sa pwesto ko. 

"Sorry po nagkaproblem lang po kasi, pero ok na po Prof." I tried to smile but she just look at me na parang hindi ito naniniwala sa sinasabi ko. Kaya napakamot nalang ako ng aking batok bago umiwas ng tingin dito. 

"So, I guess kilala mo na sya?" Tanong ko kay Ms. Natalie sabay tingin kay Max.

"Yeah. Why?" 

"Well, sya yung sinasabi kong ipapakilala ko po sana."

"Hmm. I see."

∆∆∆∆∆

After ng klase ay nagpaalam ako sa mga kaibigan kong may pupuntahan ako at mauna nalang sila.

Nandito ako ngayon sa isang café malapit sa D.U. I just wanted to be alone and to kill my boredness, I took out my phone from my pocket and my airpods and played some music. Pumwesto ako malapit sa pinto ng café. 

Habang nakikinig ako ng music, napansin kong may naglapag ng kape sa table ko e hindi pa naman ako nakakapag-order.

"Uhmm. Miss hindi pa po ako nagoor-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang makita ko ang isang sticky note na nakadikit sa paper cup ng kape. 

It says.

°I'm sorry, please forgive me 🙁 - A.F°

Kaya agad akong napa-angat ng tingin at dun nakita ko si Ms. Avi, looking at me, giving me her apologetic smile. I motioned her to sit down and so she did. 

Magsasalita sana ito, "Hep." I put my forefinger against her lips. "Apology accepted." I said, smiling at her. Medyo nagulat pa ito dahil sa hindi nya siguro inaasahang tatanggapin ko agad ang paghihingi nito ng sorry pero kalaunan ay ngumiti narin ito. Showing me her perfect white teeth. Damn that smile para itong commercial model ng colgate.