L̴o̴v̴i̴n̴g̴ M̴s̴. F̴e̴t̴h̴e̴r̴s̴t̴o̴n̴

Chapter 58

Kali’s mom's POV

I was sitting in the living room, ng bigla kong marinig na may tumatawag sa akin.

"Mom." Akala ko nung una ay guni-guni ko lang ito dahil na mi-miss ko lang ang anak ko hanggang sa marinig ko na naman ulit ito.

"Mom." Agad kong nilingon ang kinaroroonan ng boses na yun, and then I saw my beautiful daughter smiling and looking at me.

"Oh God, I missed you, sweetie." Mangiyak-ngiyak na saad ko ng makalapit ako sa kanya at niyakap sya ng mahigpit.

"I missed you too, mom. I’m sorry if I shut you and dad out." She said quietly as she hugged me back and kissed my cheek.

"Don’t be, kami nga ang dapat na mag sorry sayo. Sorry if we kept this secret from you." She held my hand, and I looked directly into her eyes.

Kita ko ang lungkot sa mga mata ng anak ko, kaya hindi ko na napigilang maiyak, dahil alam ko naman ang dahilan ng kanyang kalungkutan. At isa na nga dun ay yung nilihim namin sa kanya kung sino talaga sya at kung hindi ako nagkakamali ay broken-hearted din sya.

How did I know? Because I was there the day she confessed everything she felt for Aviona, the woman she fell in love with, and most definitely her professor. Wala namang kaso sa amin kung nagkagusto sya sa kanyang propesora. We let her because we know the truth.

“Mom, I want to know everything. K-kung sino ba talaga ako.” She said as we sat down on the couch and slowly brought her thumb into my cheeks, wiping my tears away.

I can’t help but smile at her sweet gestures. I took a deep breath, but before I could start telling her the story, she spoke again.

“You know, I really hate this.” She sighs frustratedly. She was talking about her being upset with us for a week, and I completely understand where she is coming from. It was our fault for not telling her the truth about her real identity.

“Tsaka isa pa malapit na po yung birthday nyo... I want us to clear things up.’’ She adds.

“I know, sweetie and we’re really sorry for doing that; you deserve to know the truth.” Dahan-dahan nyang dinala ang isa kong kamay na hawak nya pa rin papunta sa kanyang labi at marahang hinalikan ang likod ng kamay ko.

Bahagya nyang ipinikit ang kanyang mga mata kasabay nun ang dahan-dahang pagdaloy ng luha mula sa kanyang mga mata na agad ko ring pinunasan gamit ang aking hinlalaki.

Muli akong humugot ng malalim na hininga bago ako nagsimulang magkwento.

»»»»»

ANG NAKARAAN….

This is the day they found Kali.

Kaarawan ngayon ng anak namin na si Kali, March 15, dalawang taong gulang na ito. Pagkatapos ng birthday party nya maaga kasi naming tinapos yung party para maka pagpahinga na rin yung mga bata. Hindi na nga magkandaugaga yung mga parents at mga yaya na nagbabantay sa mga bata kanina dahil ang ha-hyper ng mga ito. Kaya napagdesisyunan naming mag-asawa na ipasyal na lang muna si Kali dito sa mini park sa loob lang din ng subdivision na tinitirahan naming.

"Hon paki bantayan nga muna si Kali." I said to my husband, at binigay na sa kanya ang anak namin.

"Why? What happened? May problema ba?" Sunod-sunod na tanong nito, umiling naman ako.

"Nothing. Pupuntahan ko lang sana yung bata, mukhang wala atang kasama. Kanina ko pa kasi yan napansin na umiiyak, wala namang lumalapit sa kanya kawawa naman." Mahabang lintaya ko sa kanya sabay turo dun sa bata at tumingin naman ito bago marahang tumango.