အမျိုးသားဧကရီတစ်ပါး၏နေ့စဉ်မှတ်တမ်း

EPISODE (57)

Unicode
သူတို့စစ်ချီတက်ကြပြီ။

ယနေ့သည် သက္ကအန္တလာပြည်တစ်တိုင်းပြည်လုံးအတွက် သမိုင်း၀င်မည့်နေ့ဖြစ်ပြီး မြို့‌တော်မှပြည်သူအားလုံးသည် ၎င်းတို့အသီးသီး၏ နေအိမ်များအတွင်းမှ ထွက်လာကြသည်။အားလုံး၏လက်ထဲတွင်လည်း အောင်သပြေပန်းများနှင့်နဂါးအလံလေးများကို ကိုယ်စီ ကိုင်ထားကြကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည်။

မကြာမီ မြို့တော်၏တစ်နေရာ စစ်လေ့ကျင့်ရေးကွင်းကြီးမှ များပြားလှသော စစ်သည်ထုကြီးကချီတက်လာပြီး ဗိုလ်ချုပ်မဟာသီဟကမြင်းစစ်သည်များနှင့်အတူရှေ့ဆုံးမှဦးဆောင်လာလေသည်။

မြင်းစစ်သည်များ၏အနောက်တွင်အမြောက်တပ်ပါရှိပြီး ၎င်းနောက်တွင် ခြေလျင်တပ်၊လေးတပ်၊မြားတပ်နှင့်စိတ်စွမ်းအားမြင့် မှော်စစ်သည်တပ်များပါ၀င်လာသည်။

အရှင်နှစ်ပါးသည်လည်းကြီးမားသော နတ်မြင်းဖြူကိုယ်စီ စီးနင်းကာလိုက်ပါလာကြသည်။သေချာပေါက် အရှင်ဧကရာဇ်ရဲ့မျက်နှာတော်ကမူသိပ်မကြည်လင်လှပေ။တစ်ယောက်သောသူကမလိုက်ပါနဲ့လို့ချော့ပြောလည်းမရ၊ ‌ခြောက်ပြောလည်းမရသည်မို့မတတ်သာသည့်အဆုံးခေါ်လာခဲ့ရသည်။

သားတော်တွေကိုစိတ်ချလို့လား ဆိုပြီး လှည့်ကွက်သုံးကာ ပျော့ကွက်နင်းပြန်တော့လည်း ရွှေနန်းတော်မှာ မယ်အိနဲ့မယ်ဖြူအပြင် အရိပ်တပ်သားတွေပါချထားခဲ့မှာတဲ့လေ.....။

ဧကရာဇ်တစ်ယောက် အရှုံးပေးလက်မြှောက်ကာဧကရီကို ခေါ်လာခဲ့ရသည်။တစ်ကယ်တော့ ဟန်တျာသည်လည်းမိမိ၏ရင်သွေးများကို ထားခဲ့ရမည်မှာသိပ်ပြီး စိတ်ချတယ်လို့လည်းမဟုတ်ပေ။သို့သော် ယာ၀အိမ်တော်မှ မိမိ၏ မိဘများနှင့်အကိုတော်များက တိတ်တဆိတ်စောင့်ရှောက်ပေးမည်ဟုအာမခံကာ ရွှေနန်းတော်မှ မင်းသား လေးများအား အစားထိုးပြီးတစ်ဖက်လှည့်ဖြင့် ယာ၀အိမ်တော်သို့ တိတ်တဆိတ်ခေါ်ထုတ်သွားစေမည်ဖြစ်သဖြင့် ဟန်တျာတစ်ယောက်စိတ်အေးသွားခဲ့ရသည်။

ဤသတင်းအားမည်သူကမျှမသိလိုက်သည့်အပြင် သတင်းနံ့ရပြီးလိုက်လာသည့် ခွေးများမှာ ယာ၀အိမ်တော်၏ နာယကအကြီးအကဲများဖြင့် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။