THE PROFESSOR'S MANIPULATION

CHAPTER 46

Tumigil ako sa harap niya matapos maglibot-libot. Nakaupo siya sa kama habang nakatayo ako sa harap niya. I blink once.

"So, what are we going to do now?" Tanong ko. Tumagilid ang ulo ko at namaywang sa harap niya.

Tumayo siya kaya umangat din ang tingin ko sa mukha niya.

"We're leaving to shop some grocery stocks. Our fridge is still empty." sagot niya.

Tumaas ang kilay ko.

"I have all my needs here pero laman ng ref mo wala!" Sarkastiko kong sabi.

"Well misis, it's not a good idea to fill our ref when no one is here."

He got a point though.

"Okay. So when are we leaving?"

"Right now." simple niyang sagot. I groan.

"Pwede bang mamaya na lang? Kadarating lang din natin eh... Can we just take a rest for a while?"

"Off course! You can..." aniya at hinawakan ang beywang ko.

"You wanna sleep?" Tanong niya. Tumingin ako sa kamang na sa likod niya.

"Nope. I just want to lay." sagot ko at tinungo ang kama dahilan para bitawan niya ako. Umupo ako sa kama at saka patagilid na humiga paharap sa kaniya. Umupo siya sa gilid ng kama at tinitigan ako. Hinaplos niya ang pisnge ko at bahagyang ngumiti.

"I always dream of this. To watch you while you're sleeping in our bed, sleeping beside me while you're in my arms." aniya.

I smirk. Tumaas ang kilay ko habang tinitignan siya pabalik.

"Then why don't you lay beside me so your dream will come true." hamon ko dito.

"Can l, though?" Nag-aalinlangan pa niyang tanong. Umangat ang labi ko.

"Ngayon ka pa talaga huminge ng permiso kung kailan ilang beses na tayong nagtabi sa isla." sarkastikong pambabara ko sa kaniya.

Pagak niya akong tinawanan at iiling-iling na tumabi sa akin. Umusog ako para magkasya siya.

"Gusto ko sanang magbihis pero mamaya na lang. Gusto ko na tuloy matulog ngayon." sabi ko at inayos ang posisyon para maging komportable. I'm using his arm as my pillow while his other arm rested on my waist.

Tinignan ko siya.

"How does it feel when your dream finally came true?" Tanong ko.

Tinawanan niya ako at napapikit ako nang halikan niya ang noo ko. He stop for a second that's why we become quiet for a moment. He's staring at me like he got the most precious gem in his life. The happiness inside him was very defined the way his eye's look at me.

"I could not ask for more. This feels home. That I'm at peace and complete." aniya at niyakap ako ng mahigpit. Lumamlam ang mga mata ko sa sagot niya.

Napangiti ako at napahinga. Parang may kung anong mabigat na bagay ang na sa loob ko na biglang lumabas kaya ako napahinga ng maluwag.

Pumikit ako at isiniksik ang sarili sa kaniya. Parang malaking ginhawa sa 'kin ang sinabi niya dahil para sa akin, this... Feels... Home too.

Nakatulog nga ako kahit wala sa plano ko ang matulog. Ang sabi ko nga ay hihiga lang ako para makapagpahinga pero mukhang masyado akong naging komportable habang nakahiga sa braso ni Cline at katabi pa siya.

The moment I was hoping to experience before.

We're quietly had similarities. We used to dream everything before, but now, we are slowly fulfilling those dreams of ours.