THE PROFESSOR'S MANIPULATION

CHAPTER 51

Like how fast the speed travel, so is the time and days. Sadly, as much as I don't want to do this, I can't change my decision.

It's still dawn. Cline is probably still sleeping at this time.

Before I left him, our room, their mansion, nag-iwan ako ng sulat na tiyak kong ikagagalit niya pagnagising na siya. That would be the first thing he'll see when he wake-up.

Pahapyaw akong natawa. Naiimagine ko na kung ano ang magiging reaksyon niya pagkagising niya na wala ako sa tabi niya.

I sigh. Kung mayroon lang sanang marunong magmanipula ng pangyayari sa buhay, matagal ko ng pinuntahan at hininging manipulahin ang buhay namin.

Hinding-hindi ko malilimutan ang lahat ng nangyari sa ⁰amin. I will forever keep those memories in my heart. And I'm glad that we met again and had a chance to feel each others arm and care.

I'm so thankful.

Huminga ako at muling lumingon sa tarangkahan ng airport. Aalis na ako. It's my time to leave. Mabigat sa puso akong pumasok ng eroplano.

Cline, if there's only a way to remove all the hindrance in our life, I would gladly grab the opportunity. But I should accept the fact and stick to the reality that we are never. Meant. For each other.

Pinalis ko ang luhang tumulo sa mata ko habang pinapanood ang pagtaas namin sa himpapawid. Kung mayroon lang senyales na kami talaga ang para sa isa't isa, buong puso ko siyang ipaglalaban.

This, probably is the selfish decision I let go.

I blocked him on my number. I cut all my connection to him. Wala akong ni-isang pinagsabihan sa desisyon kong ito. At wala akong pagsasabihan sa lahat ng nangyari sa akin dito, but it will remain a memory to me. A wonderful memory.

Umuwi akong luhaan. Hindi ako nasundo ni Johann dahil hindi ko na sabi sa kaniya ang eksaktong pag-uwi ko. Nakatalukbong ako ng kumot habang tahimik na umiiyak. Binisita ko ang mga larawan naming dalawa.

I missed him already.

Sa pagkikita namin ni Mr. Colter ay okupado ang isip ko tungkol sa kaniya. Marami akong mga tanong tulad ng, kamusta na siya? Ayos lang ba siya? Ano kaya ang ginagawa niya ngayon? Is he happy? Probably not.

Isang araw ang lumipas matapos akong umalis, at wala akong inisip sa buong araw na nakalipas kun'di siya.

Bumalik ako sa sarili ko nang marinig ang boses ni Mr. Colter. Umayos ako ng upo at tumikhim.

"Ayos ka lang ija?" Tanong nito. Tipid akong ngumiti at tumango.

"I'm fine Mr. Colter. May iniisip lang, but anyways, let's go back to our topic." sagot ko at pinagpaliban muna ang gumugulo sa isipan ko.

"I already estimated the count of money we'll surely used to conduct this business Mr. Colter." I said while calculation the number of factors we'll encounter while planning the business he wants to start

"The money is not a problem. What is my concern is the number of buyers and future partnership I want to have after the launching of my business Ms. Deville."

Tumango ako at tinugonan ang lintaya niya.

We discussed all the possible outcomes of his business. Medyo natagalan rin kami at nito ko lang napansin na hapon na.

Tumango ako at nakipagkamayan kay Mr. Colter. I once again nod and said my thank yous to him.

Sumandal ako sa upuan ko habang inihahatid siya ng tingin palabas ng restaurant. Nang mawala siya sa paningin ko ay kumurap ako. I took a deep breathe and divert my attention to my things.