THE PROFESSOR'S MANIPULATION

CHAPTER 27

May higit tatlong oras pa ako bago mag-one pm. I received a text from Johann. Susunduin niya lang ako rito mamayang alas dose.

Pinanood ko ang maagang pagdaloy ng trapiko sa kahabaan ng daan na tanaw na tanaw hanggang dito sa pwesto ko.

Maybe this is a great day dahil maraming tao ang na sa labas ngayon. I should enjoy this day too at hindi magpa-apekto sa kung ano-ano.

I open the tv and look for a good channel. I'll spend my remaining time watching news today.

Umayos ako ng upo habang yakap ang unan sa aking tabi. Panay ang lipat ko ng channel dahil puro cartoons ang laman ng palabas. Tumigil ako ng tumapat na ito sa balita.

"Breaking news! Today, august 30, Mr. Rexian William Clerigo tide the knot with his long time girlfriend Presttisiana Vil. The said couple revealed that Mr. Clerigo's wife is also pregnant."

Napanganga ako sa balita.

What!

Nilipat ang news sa video kung saan pilit kinukuhanan ng statement sina Prest. The paparazzi are being demanding.

Si Rexian ang humarap sa camera at nagsasagot ng ilang katanongan.

Napailing ako. I've gone for almost 3 years. Wala akong alam sa nangyayari sa bestfriend ko. I'm shocked by the sudden news I heared after having no communication with her.

I really need to reach for her.

Though I'm happy for them. It's been 3 years. I didn't expected they've gone this far and decided to marry each other.

At magiging ninang pa ako. I'm excited!

After hearing that news, it enlighten my mood.

Nang mag alas onse ay nag-ayos na ako. I wore a fitted dress. I was looking at myself in the mirror.

Dati ay toga ang suot ko ng huli kong tignan ang kabuoan sa salamin, ngayon ay iba na. Hinapit ko ang kurba ng katawan ko.

I've grown so much. From that immature and fool girl, to a fine and decent woman.

Kung siguro'y hindi ako umalis, wala ako rito ngayon at na sa selda. But I don't think mommy would let that happen though.

I get my purse and went out of my room. Tinungo ko ang kusina at kumuha ng juice. Maya-maya ay nandito na iyon si Johann.

Nakadalawang baso na ako nang tumunog na ang doorbell ko. He's here...

Binaba ko ang basong ginamit sa sink at binanlawan ito bago tinungo ang pinto dala-dala ang purse ko. And then I saw him.

"Hey... Ready?" Tumango ako.

"Yup, let's go."

Nilibot ko ang tingin sa venue. The domicile was designed in modern style. I like it. Medyo maingat na ang loob mula rito sa labas, I guess there are other guest arrived already.

Hapit-hapit ang beywang ko'y pumasok kami ni Johann. All eye's went to us as we step inside. Sinalubong kami ni Lelia.

"Mandy!"

Niyakap niya ako ng mahigpit. I hug her too.

"Buti at dumating ka. Ikaw pa naman ang pinakahinintay ko sa lahat ng guest ko." she said. Nakangiti ako sa kaniya habang pinapanood siya. Lumihis ang paningin niya sa katabi ko.

"Off course, pupunta talaga ako. Baka wala sa listahan ko ang pangalang Lelia." pabiro kong tugon at bahagya siyang siniringan.

Nanliliit ang mata niyang tumingin sa akin.