It's sunday and I'm planning to go to the cemetery. Balak kong kamustahin mga magulang ko. It's been years since nung last na punta ko dun.
Bago ako pumunta ay dumaan muna ako sa isang coffee shop para mag-oder ng kape syempre, alangan namang sumaway ako dun. Gamit ko na din yung motor ni Cehir para hindi nakatambak. Siya na din nagpa-gas nun eh, grabe niya ako i-spoil huhu
Nagdrive na ako papunta sa sementeryo habang nilalasap ang sariwang hangin. Ngayon lang ulit ako nagkaroon ng time na ganto para sa sarili ko.
Nang makarating ako sa sementeryo ay umupo ako sa damuhan saka tinitigan yung picture nila. I'm not fond of giving flowers kaya hindi na din ako bumili ng bulaklak.
Habang tinititigan ko yung litrato nila, I can't help but to cry. I missed them so much.
"Hi ma, pa. Sorry ngayon lang ulit ako nakadalaw. Masyadong madaming nangyari after nung nawala kayo." I can't, I'm just too soft when it comes to them.
"Hindi ko pa rin maiwasan na hindi alalahanin yung nangyari noong gabing yun. Hindi ko alam kung bat niyo ginawa yun." Tuloy-tuloy na yung luha kong bumabagsak habang inaalala yung mga nangyari.
Kahit hindi ko masyadong maalala yung buong nangyari, ipinaliwanag sa akin yun ng lolo ko ng walang preno. Hindi man lang niya naisip ang pwede kong maramdaman, wala siyang pake sa akin. Ako ang sinisi niya sa nangyari noong gabing yun. Nakakatawa na lang dahil hindi ko man lang napagtanggol sarili ko.
"Ma, pa, hindi ko na alam gagawin ko. Ang hirap intindihin nung mga nangyari. Bakit pa kase ako nabuhay? Sana pala hinayaan ko na lang yung sarili ko na mapatay din." Humiga ako sa damuhan saka pumikit habang patuloy na naluha.
"H-Hindi ko alam ang nangyari, masaya naman tayo dati diba? L-Lagi tayong nasa galaan kasama si l-lolo. Bakit bigla na lang nag-iba... "
Gusto ko na lang mamatay. Wala na namang kwenta buhay ko ngayon. Tinakwil na ako ng mga kamag-anak ko. Ako na lang nagbubuhay sa sarili ko. Tinutulungan naman ako ng parents ni Cehir kaso nakakahiya na yung mga binibigay nila sa akin. Hindi ko kailangan na sa kanila laging aasa.
Bat ba kase ako pinanganak? Hindi ko din naman ginusto na mabuhay dito. Kung alam ko lang na magiging malala ang mangyayari sa akin after nun, sana pinatay ko na din sarili ko...
I don't know... But there's something that pulls me from doing those things.
"Why are you here?" Madiin na sabi ng nasa harap ko. Minulat ko naman ang mata ko at tumayo.
Nagulat ako nung makilala ko sino yun pero winasik ko lang yung reaksyon ko saka tinitigan siya ng seryoso.
"Mr. Velasco..." Tumawa ako ng sarkastiko habang tinititigan siya. Never ko na siyang tinawag na lolo after nung nangyari samin ng parents ko.
"I already told you to not go here." Sabi niya saka tinulak ako ng malakas. Buti na kang nakapagreact agad ako kaya hindi ako natumba.
"I don't care..." Nginisian ko lang siya ng maliit pero ramdam ko na yung galit niya. I can't show my weak side right now, just not now please...
"How dare you to talk to me like that!" Galit nitong asik saka sinampal ako ng malakas. Hindi ako nakapagsalita saka tiningnan lang siya ng seryoso.
"I never even consider you as a grandfather after what happened that day."
Gusto kong gumanti kaso wala akong laban. Kaya niyang gawin lahat ng gusto niyang mangyari. Wala akong laban kase wala akong masasandalan. Ayaw kong mandamay ng ibang tao sa problema ko.
"So ganyan na yung naging ugali mo after mong ipakilala at naging kayo nung babaeng yun!" Sinampal niya ulit ako and nagdudugo na din ang ilong ko dahil sa lakas nun.
Sinong babaeng tinutukoy niya?! I can't remember a shit about that girl that he's saying!
"Ikaw may kasalanan kaya namatay mga magulang mo. Wala kang utak! Wala kang kwentang anak! Ni hindi kita kinilala bilang apo simula pa lang nung pinanganak ka!" Pinagsasampal at pinagsusuntok na niya ako, pero wala akong magawa kung hindi saluhin lahat ng iyon.
"Alam ko. H-Hindi niyo nga inintindi yung nararamdaman ko. N-Ni hindi niyo man lang naisip yung side ko. I never even wanted to be born!" Walang emosyon ko siyang tinitigan kahit nanghihina na ako.
"Ang kapal mo naman para magsalita pa!" Sinipa niya ako ng malakas sa tyan kaya namilit ako sa sakit at napahiga sa damuhan.
"Baka nakalimutan mong kaya kong gawin lahat." Itinutok na niya sa ulo ko yung baril na hawak niya.
Ngumiti lang ako saka ipinikit ang mga mata ko. Ito na ang katapusan ko...
"Sir Velasco. Emergency po, need po kayo dun sa hacienda." Minulat ko yung mga mata ko at nakita ko na tauhan yun ni Mr. Velasco.
Tumayo naman siya saka humarap ulit sa akin.
"You're lucky and try to tell this to the pulis. You know what might happen." Napakapit ako sa katawan ko dahil bigla noyang pinaputok sa gulid ko yung baril niya.
Bakit hindi pa sa akin diba haha.
Pinanood ko lang silang naglakad palayo at nang hinxi ko na sila makita ay doon na naman bumuhos ang mga luha ko.
Hindi ko na naman napagtanggol ang sarili ko. Kailan ba ako magiging matatag at malakas.
I badly just wanna rest today. Gabi na din kaya naman tumayo na ako at paika ikang naglakad papunta sa motor ko.
"Kaya ko pa kayang magmaneho?" Bulong ko sa sarili ko at tiningnan ang katawan ko.
Bahala na...
Nagsimula na akong magmaneho pabalik sa condo ko at kung sinuswerte ka nga naman, umulan pa.
Wow! Nakikisabay pa yung panahon sa nararamdaman ko. Ang galing talaga...
Hindi ko na din alam ang mangyayari mamaya pati bukas. Duguan ako at sobrang nanghihina na. Hindi ko alam kung paano pa ako nakakapagmaneho. Maulan na at nanlalabo na din ang paningin ko dahil sa mga luha ko.
Atter ng mahabang byahe, nakarating na din ako sa condo ko. Hindi ko na inabalang magbihis at mag-ayos ng sarili. Mamatay din naman, edi bahala na kung magkakasakit bukas.
Wala na akong lakas ngayon para gumalaw. Sobrang nanghihina na ako. Habang nagmamaneho ako kanina, nakailang beses pa ako na kamuntikang may mabangga.
Pabagsak akong humiga sa kama ko saka pinikit ang mga mata ko. I never thought na makikita ko dun si lolo. Siya ang pinakainiiwasan kong makita. Lahat ng kamag-anak ko lumayo na rin sa akin dahil sa kaniya. He can manipulate everyone.
Buti na lang nakaalis din ako sa hawak niya. Nahirapan pa ako bago makaalis sa puder niya. Para akong nakipagpatayan para lang makalaya sa kaniya.
What a life...
-----
A/N
Just a short info/ spoiler about her life.
I hope you guys are enjoying my story. Thank you for the support❤️
Don't forget to vote <3
YOU ARE READING
Because Of You
Random"She's one of my weaknesses but she's also the one that hurts me the most." "I lived because of her..." DATE STARTED: December 21, 2022 DATE FINISHED:
