"Take me away" - Jikook/Kookmin, Yoonkook

15 - Unjoubito

[6689 słów]

~~~~~~~~~~~~

Jeongguk:

Nie spodziewałem się, że studia pochłoną większość mojego czasu. Jednak jeżeli chciałem zrealizować mój plan na życie, musiałem się trochę poświęcić i przyłożyć do nauki. To już nie były te beztroskie lata w szkole średniej, gdzie jakoś dawałem radę. Teraz nie mogłem już „jakoś dawać rady", a starać się jak tylko mogłem. W końcu w Seulu, nawet pomimo studiowania na jednej z tych mniej popularnych uczelni, uczestniczyłeś w wyścigu szczurów. Bo pomimo zaprzyjaźnienia się z dwoma osobami z mojej grupy na studiach i stworzenia jako takiej paczki przyjaciół, która wspierała się wzajemnie materiałami i notatkami, reszta studentów z naszego roku uważnie się obserwowała, licząc na potknięcia rówieśników i zniknięcia z listy studentów. A przecież ja za nic w świecie nie mogłem sobie na to pozwolić. Po pierwsze – rodzice by mnie zabili. A po drugie – co ja bym powiedział mojemu chłopakowi? JAK ja bym mu to powiedział? „Aaa wiesz, ty w wieku dwudziestu paru lat zostałeś znanym producentem, a ja po miesiącu na uczelni zostałem z niej wywalony, bo jestem chyba za głupi na studiowanie w Seulu". Przecież nie było nawet opcji, aby do tego doszło. Dlatego musiałem spiąć pośladki i wykorzystać cały mój ukryty potencjał, aby nie tylko zmotywować się do nauki, a również zacząć walczyć o swoje, nie okazując przy reszcie studentów jakichkolwiek słabości.

Robienie prawa jazdy to druga kwestia, która mnie martwiła. Bo nawet jeżeli samo prowadzenie auta nie sprawiało mi żadnych problemów, a teorii byłem w stanie się łatwo nauczyć, tak ostrożność na seulskich drogach i niektóre przepisy drogowe w praktyce, po prostu mnie przerastały. Możliwe że gdybym w Japonii non stop nie ograniczał się do jazdy rowerem lub autobusem, a prosił mamę o poćwiczenie ze mną jazdy autem gdzieś na bocznych drogach, wyglądałoby to trochę inaczej. I teraz na szczęście, lub nieszczęście, miałem od tego Yoongiego. Hyung pomagał mi jak mógł, pokazując wszystkie skomplikowane manewry, nie tylko wymagane na egzaminie, ale i w codziennej jeździe na drodze. Nadal trochę przerastało mnie parkowanie tyłem lub równoległe, ale wiedziałem, że z czasem opanuję je do perfekcji. Co do minusów takich nauk – jak niby miałem się skupić na tłumaczonej mi przez starszego teorii, kiedy jego dłonie co jakiś czas poprawiały tę moją, lub głaskały mnie po ramieniu po wykorzystaniu jego wskazówek w praktyce i wykonaniu dobrze jakiegoś manewru?! No jak?!

Dodatkowo październik był miesiącem retrogradacji Merkurego. A co za tym szło – nie sypiałem zbyt dobrze, a mój humor był częściej pesymistyczny lub realistyczny, niż optymistyczny. A przy moich staraniach zmotywowania się do nauki materiału na studia, tak samo jak materiału na prawo jazdy, słabo to widziałem. Oczywiście do niczego nie przyznałem się Yoongiemu. Ta część mojej osobowości nie musiała być mu znana. Bo zdążyłem zauważyć jak na mnie patrzył przy chociażby malutkim wspomnieniu o astrologii. A przecież nie byłem jakąś szaloną zodiakarą! Nie bawiłem się we wróżbiarstwo, rytuały i tarota! A przecież mógłbym! Kilka manifestów i rytuałów, a hyung szybciej byłby mój! Powinien docenić, że po prostu śledzę same kosmogramy i wpływ ciał niebieskich na nasze samopoczucie. I nic poza tym! Ale przecież nie zamierzałem się z nim o to kłócić. W ogóle nie zamierzałem się z nim kłócić. Yoongi był moim wymarzonym chłopakiem i chciałem być dla niego tak samo idealnym partnerem. A mój w miarę ułożony charakter bardzo mi w tym pomagał.

Oczywiście znajdowaliśmy dla siebie wolne chwile, nie tylko na przesiadywanie u Yoongiego w studiu. Nadal udawało się nam wyjść na jakąś randkę, którą był kolejny miły obiad i możliwość posłuchania o jego kolejnych projektach i tajemniczych comebackach, o których przez NDA niewiele mi mówił. Możeeee jak kiedyś włożymy sobie obrączki na nasze palce, to odważy się coś mi o nich wyznać. Tak jak to zrobił przy naszym pierwszym spotkaniu w jego studiu? OBY! Chcę więcej spoilerów!