"𝐂𝐡𝐨𝐫𝐞𝐨𝐠𝐫𝐚𝐟"

🥀~Rozdział 13~🥀

🥀~Zasłabnięcie~🥀

Perspektywa Antoniego

Widziałem, że Kiara starała się cieszyć razem z nami, ale jej myśli były gdzieś indziej. Rozumiałem jej stan. Sam po starcie mamy długo nie mogłem dojść do siebie, ale prawda była taka, że człowiek długo nie może siedzieć w jednym miejscu trzeba pójść dalej. Pogrzeb odbył się dwa dni po eliminacjach. Dzięki zaprzyjaźnionym osobą udało się wszystko ogarnąć.

Niestety dziewczyna nie miała dużo pieniędzy i przyjaciół, przez co była tylko ona i my. Postanowiliśmy być w tym dniu z nią. Jakby nie patrzeć byliśmy zespołem. Widziałem jak na kazaniu dziewczyna płakała i cała drżała. Pogan wcale tego nam nie ułatwiała, ponieważ była ulewa.
Chłopaki chociaż też starali się być twardzi widziałem jak w ich oczach też zalśniły łzy. Doszliśmy do takiego momentu co każdy kogoś stracił.

- Kiaro - zacząłem, gdy siedzieliśmy razem w salonie. Dziewczyna zaczynała myśleć nad nową choreografią. Jednak to nie był problem...

Wydawało mi się, że po pogrzebie jest bardziej blada, odpuściłem jej to, że nie chciała nic jeść, ale już nie mogłem dłużej czekać. Nie dość, że wyniszczała się od środka, to jeszcze to.

- Kiaro mam dość. Wiem, że strata boli, ale nie możesz się głodzić spójrz na siebie. Nie jesz i jesteś blada - zacząłem, a dziewczyna momentalnie na mnie spojrzała.

- Wiem, dziękuję, że się o mnie martwisz. Ostatnio to wszystko spadło na moje barki. Jestem dorosła i powinnam to dźwigać, ale czasami chciałabym porzucić to wszytko. Powinnam też pójść w końcu do lekarza - wyszeptała, a ja się skrzywiłem. - Pójdę po wodę.

Po tych słowach wstała na drżących nogach, śledziłem ją wzrokiem i na całe szczęście dobrze zrobiłem. W ostatnim momencie wstałem z kanapy i złapałem dziewczynę, która straciła przytomność.

- Co ty że sobą zrobiła - powiedziałem, po czym położyłem ją na kanapie. Wyciągnąłem telefon i zacząłem dzwonić po pogotowie.

Dobrze, że pomoc nadeszła w miarę szybko. Nie mogłem jechać z dziewczyną, dlatego zamknąłem mieszkanie, po czym jechałem do szpitala. W między czasie zacząłem dzwonić do chłopaków.

Właśnie dlatego ważne jest, żeby cokolwiek zjeść i pić wodę czy soki. Nawet jeśli nie mamy na to siły. Trzeba pamiętać o swoim organizmie, jeśli go zaniedbamy nie będziemy w stanie poprawnie funkcjonować, a skutki loga być nieodwracalne. Tak samo jak długotrwały stres. Bardzo często to się tylko tak łatwo mówi, ale ważne jest to żeby wszędzie był balans.

Kiedy podjechałem pod szpital, czułem jak wszystkie wspomnienia znów do mnie wracają. Prawie tak nie dawno znów tutaj byłem i miałem nadzieję, że będzie wszystko dobrze, ale tak się nie stało.

Miałem nadzieję, że to nie jest nic poważnego...

****************
Witajcie kochani
Kolejny rozdział dla was. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Przepraszam za błędy. Bardzo bardzo dziękuję za czytanie i dawanie gwiazdeczek ❤️