Star in the dark ⭐ [Complete ✅]

Ch41: មិនឲ្យថើប!

"ស្ងាត់! ប្រយ័ត្នគេលឺ"
ពេលដែលដាក់រាងតូចនៅលើគ្រែហើយ ជុងហ្គុកក៏និយាយប្រាប់គេម្ដងទៀត តែថាមនុស្សមានះដែលស្ដាប់សំដីនាយពីអង្កាល់។
"នែ៎! គួរឲ្យស្អប់ណាស់"
ថេយ៉ុងទាញខ្នើយទាំងប៉ុន្មានដែលនៅជិតដៃគប់ទៅគេទាំងអស់តែត្រូវគេចាប់បានខ្លះ គេចរួចខ្លះ សរុបមកនៅតែធ្វើអ្វីគេមិនបានដដែល។
"កុំចូលមក ចេញទៅ!"
ថេយ៍គិតចង់រត់គេចតែត្រូវគេចូលមកក្រសោប លើកទៅឱបណែនដូចនឹកខ្លាំងណាស់អ៊ីចឹង។
"កុំទាន់ខឹងបានទេ? ឲ្យបងឱបថើបឲ្យឆ្អែតសិន"
"មនុស្សកំពុងខឹង មិនឲ្យថើបទេ"
"នរណាទៅខ្វល់?"
បែកគ្នាប៉ុន្មានខែនឹកសឹងស្លាប់ទៅហើយ ដល់ជួបហើយមិនបានថើបមិនគិតថាបំបាក់ទឹកចិត្តពេកទេហេស? ឯចំណែករឿងលួង ទុកមួយឡែកសិន។
មាត់តូចប្រឹងចចេសប្រកែក តែពេលគេចាប់ថើបក៏នៅស្ងៀម ព្រមហើបមាត់ឲ្យគេប្រើអណ្តាតវាយលុក ក្រលាស់ទាល់តែសមចិត្ត។

"អឹម... អាស បានហើយ! អូនមិនទាន់បាត់ខឹង ហាស មិនទាន់រករឿងបងទេ"
មិនដឹងទេ! ម្ដងនេះត្រូវតែនិយាយគ្នាឱ្យច្បាស់ មិនមែនចិត្តទន់ ពេលត្រូវគេបំបោសអង្អែលនោះទេ។
អ្នកដែលរវល់តែចាប់បោចសម្លៀកបំពាក់របស់គេមានពេលទៅតមាត់ឯណា បើមាត់ពេលនេះកំពុងជាប់បឺតដើមទ្រូងទន់ៗដែលនៅចំពោះមុខគេទៅហើយ។
"អាស ឈប់សិន! អត់ឃ្លានមកពីណា? ឆាប់ប្រាប់ភ្លាម កន្លងមកម៉េចក៏មិនព្រមទាក់ទងមកអូន? ហើយបងមកទីនេះបានយ៉ាងម៉េច? អូយ៎"
"អឹម សុំមួយសិន ចាំឆ្លើយសំណួរបានទេ?"
"មិនព្រមៗ ហាស"
នេះបែកគ្នាយូរហើយ មិននឹករលឹកចង់និយាយសួរសុខទុក្ខនាយខ្លះទេឬ? គិតតែពីបឺតដើមទ្រូង និងច្របាច់គូទនាយ។
"បងនឹកអូនណាស់ ដឹងទេ? ជាពិសេសមួយគូនេះ..."
"អឹស កុំខ្លាំងៗពេក"
រាងក្រាស់ដាក់បង្គុយនៅលើពូក ដោយទាញឲ្យឈរនៅប្រលោះជើងខ្លួន ហើយក៏ឱនទៅលូកលាន់ដើមទ្រូងទាំងគូយ៉ាងគឃ្លើន។

"ឈ-ឈប់ ឆ្លើយ... ឆ្លើយសិនមក"
រាងក្រាស់ដកមាត់ចេញទាំងជាប់ទឹកមាត់អន្តាយលើដើមទ្រូងអ្នកម្ខាងទៀត។ នាយពិតជាមិនចង់ឆ្លើយពេលនេះមែន ព្រោះកំដៅក្នុងខ្លួនកំពុងឡើងដល់រាប់ពាន់អង្សា។
"អូនស្រាតសិនទៅ ចាំបងប្រាប់"
"គួរឲ្យស្អប់!"
មាត់ជេតែបែបហ្នឹង តែក៏យល់ព្រមស្រាតអស់មួយតួខ្លួនដើម្បីឲ្យគេគយគន់។ ត្រឹមពីរបីសំណួរចេញពីមាត់គេ នាយចំណាយទន់ដល់ថ្នាក់នេះ។
"អង្គុយលើនេះមក"
អត់ទេ! នេះគេកំពុងលេងសើចមែនទេ ដែលឲ្យនាយទៅអង្គុយលើភាពមហិមានោះ? វាមើលទៅគួរឲ្យខ្លាចហើយរីកធំជាងមុនទៅទៀត ហើយរាល់ដងម៉េចក៏នាយចេះទ្រាំរួច។ ស្រលាញ់គេដល់ខ្វាក់ភ្នែកហើយ។
"ជុង... វា... មិនអាចទេ... កុំអី អាស"
"អូនសើមហើយ នៅប្រកែកទៀត ហ៊ឹម?"
នាយនិយាយទាំងលូកម្រាមពីរចូលទៅស្ទាបស្ទង់អូមេហ្ការបស់ខ្លួន ក៏ដឹងថាគេត្រៀមខ្លួនរួចរាល់នឹងទទួលយកការសួរសុខទុក្ខពីនាយទៅហើយ មើលទៅវាក៏នឹកនាយដែរ។
"ហឹក... ប្រុសចម្កួត មិនចេះថ្នមសោះ"
ថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមទឹកភ្នែកខ្សឹកខ្សួល ពេលត្រូវគេបើកម្លាំងសង្កត់នាយចុះឲ្យគ្រប់រងកូនប្រុសរបស់គេ។ នេះរយៈពេលច្រើនខែដែរហើយ ដែលនាយមិនដែលប៉ះពាល់កន្លែងនោះសោះ តើវាអាចមិនឈឺបានយ៉ាងម៉េច ណាមួយគេក៏ដឹងថារាងកាយពួកគេខុសគ្នាបែបណា។
"អឹម រឹតណាស់"
ដៃក្រាសម្ខាងកាន់ចង្កេះដឹកនាំឲ្យអូមេហ្កាតូចរបស់ខ្លួនលើកអុកៗលើភាពរឹងមាំ ឯម្ខាងទៀតក៏លើកមកក្រសោបកញ្ចឹងកសខ្ចីឲ្យឱនមករកខ្លួន ដើម្បីដោះដូរស្នាមថើបទៅវិញទៅមក។
"អាស ជុង... មេត្តាអូនផង អឹស"
"នេះជាការនឹករលឹកពីបង អូនត្រូវតែទទួល អា៎"
"តែអូន... អាស"
ថេយ៉ុង ប្រកែកមិនបាននឹងការញាត់ញាតិរបស់គេ អ៊ឹចឹងមានតែទទួលយកគ្រប់យ៉ាងទាំងត្រដរ។ រាល់ការលើកដាក់របស់គេម្ដង ធ្វើឲ្យនាយព្រឺខ្នង ត្រូវងើយកខាំមាត់ និងខ្ញាំខ្នងគេរបស់គេខ្លាំងៗទុកកាត់បន្ថយការឈឺចាប់។