Star in the dark ⭐ [Complete ✅]

Ch45: ចង់ទៅក៏ទៅៗ!

នាយតូចខាំមាត់សម្លឹងអ្នកចំពោះមុខទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោង ដោយលួចមានកូនចិត្តគិតអាក្រក់ទៅលើគេទៀតផង។ មានជនរងគ្រោះនៅខាងក្រោមជាច្រើនអ្នកទៀតដែលសុទ្ធតែអ្នកដែលដេញថ្លៃបានរួមទាំងគ្រួសារនាយដែរ។ ម៉េចក៏គ្មានអ្នកអើពើ?
"គឺ... បងពិតមែន?"
"នៅឲ្យស្ងៀម ហើយតាមមក"
"ហឹកៗ មិនទៅ! ហេតុអីក៏មិនទៅជួយពួកគាត់ផង?"
ថេយ៍មិនបានត្រេកអរដែលបានជួបគេ ហើយក៏មិនជ្រួលជ្រើមដែលគេមកជួយទាន់ពេល បែជាមកចោទជាសំណួរនេះដាក់គេទៅវិញ។
"ឆាប់មកនេះ"
"មិនទៅទេ ប្រាប់ថាមិនទៅ! បើពួកគាត់មិនមកអូនមិនចាកចេញទេ"
គេនៅតែប្រកែកមិនព្រមស្ដាប់ហេតុផល ទាំងដែលនាយព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពទៅហើយ។ ណាមួយនាយមិនមែនមានដៃ១០អាចជួយពួកគេគ្រប់គ្នាឯណា។
"បងមិនអាចទៅជួយពួកគេពេលនេះបានទេ"
"មិនអាចទៅឬមួយបងមិនចង់ទៅ?"
ឲ្យនាយតូចចាកចេញពីទីនេះ ទុកពួកគាត់ចោលវាមិនអាចទេ។ បើចង់ចាកចេញ ត្រូវទៅទាំងអស់គ្នា នាយមិនអាចបាត់បង់នរណាបានឡើយ។
តែមិនដឹងឡើយថាពាក្យមួយឃ្លាដែលខ្លួននិយាយអម្បាញ់មិញកំពុងតែធ្វើឲ្យអ្នកចំពោះមុខឈឺ ចុកចាប់ប៉ុណ្ណា។
ថេយ៍យកអីមកគិត ទើបនិយាយថានាយគ្មានចិត្តចង់ជួយមនុស្ស?
"ត្រូវហើយ! មនុស្សដូចជាក្រុមគ្រួសារអូន សាកសមឲ្យបងជួយដែរទេ?"
ត្រឹមចម្លើយប៉ុណ្ណេះ ថេយ៍ក៏អួលដើមករកពាក្យតបតលែងបាន។ បើគេមិនព្រមជួយទៅហើយ នាយអាចធ្វើអីបាន។
"បើមិនចង់ទៅទេ ក៏នៅត្រង់នេះហើយ"
"ជុង... បង... បងទៅណា?
"..."
"មកវិញ ហឹកៗ"
រាងស្ដើងទម្លាក់ខ្លួន អង្គុយយំទាំងអស់សង្ឃឹម សុខចិត្តមិនទៅតាមគេ នៅចាំគ្រួសារខ្លួននៅទីនេះ។

បើសិនជាអ្នកផ្សេង នាយប្រហែលចាប់ចងដៃ ចងជើងបោះទម្លាក់ចុះទៅខាងក្រោមហើយ តែនេះជាថេយ៉ុងទើបរាងក្រាស់បានត្រឹមរម្ងាប់អារម្មណ៍ ទោះតូចចិត្ត និងខឹងគេយ៉ាងណា ក៏នៅតែសម្រេចចិត្តគិតរកវិធីធ្វើឱ្យគេសមបានដូចបំណងដែរ។
"ក្រុមអេ! ពួកឯងនាំជនរងគ្រោះឯទៀតទៅមុនចុះ ហើយផ្ដល់ដំណឹងឲ្យក្រុមបេឲ្យប្រញាប់មកទីនេះវិញជាបន្ទាន់"
"បាទ ទាន"
ក៏ព្រោះការចុះមកទីនេះគ្រាន់តែជាការសម្រេចចិត្តរបស់នាយផ្ទាល់ មិនទាន់បានការអនុញ្ញាតពីលោកឧត្តមសេនីយ៍នៅឡើយទើបមិនទទួលបានជំនួយគ្រប់គ្រាន់។
នាយចង់មើលស្ថានការណ៍ ក៏ដូចជារង់ចាំក្រុមជំនួយមកសិនទើបចាត់ការ ប៉ុន្តែពេលនេះមិនអាចពន្យារពេលបានទៀតព្រោះតែក្នុងទ្រូង វាកំពុងតែឆេះក្ដៅងំដោយកំហឹង។
"លីលី! ៥នាទីទៀតជួយបិទប្រព័ន្ធអគ្គិសនីនៅជាន់ខាងក្រោមឲ្យយើងបន្តិច ចំណែកជេយ៉ុន និងអ៊ុនវូចាំបាញ់ការពារយើង"
"ចុះយើងវិញនោះ?"
គ្រប់គ្នាហាក់មានការងាររៀងៗខ្លួនអស់ហើយ លើកលែងតែមីនឃ្យូ ទើបនាយហាឡើងទាំងមិនសុខចិត្ត។
"យើងមានការងារសំខាន់ឲ្យឯងធ្វើ។ ជួយការពារថេយ៍... ឲ្យយើងផង"
ត្បិតថានាយទុកគេនៅទីនេះមែន តែក៏មិនដាច់ចិត្តទុកចោល មានតែពឹងឲ្យមិត្តជួយការពារសិនប៉ុណ្ណោះ ដល់ពេលនាយដោះស្រាយរឿងខាងក្រោមរួចរាល់ពេលណា ប្រាកដជាឲ្យគេជួបជុំគ្រួសារវិញ។
រឿងថ្ងៃនេះសុទ្ធតែជាផែនការ និងការសម្រេចចិត្តរបស់នាយទាំងអស់ បើមានរឿងអ្វីកើតឡើង នាយក៏នឹងទទួលយកលទ្ធផលតែម្នាក់ឯង មិនឱ្យក្រុមការងារខ្លួនពិបាកទេ។
ទោះបីជាផែនការដំបូងគ្រាន់តែចុះមកស៊ើបនៅទីនេះ គ្មានបំណងវាយលុកក៏ដោយ តែបើមេក្រុមរបស់ខ្លួនសម្រេចចិត្តទៅហើយ តើមាននរណាគិតចង់ប្រឆាំងនោះ?