[ BL ] ကျေးလက်သို့ အပြန်

အပိုင်း - ( ၂၉ ) တွေ့ကြပြန်ပြီ

ကျန်းယွဲ့ဖုန်းက မြို့ထဲရှိ 'လ၀န်းပွဲတော်(ယန်ယွဲ့လော့)´အမည်ရှိ စားသောက်ဆိုင်သို့ ခေါ်သွားပေးသည်။ မင်္ဂလာပွဲတုန်းက ချိီယွဲ့ ငှားခဲ့သောစာဖိုးမှုးက ထိုဆိုင်မှဖြစ်ပြီး ဤမြို့လေးတွင်တော့ လက်ရာအကောင်းဆုံးဟု ဆိုလို့ရပေသည်။

သူတို့၀င်သွားလိုက်သည့်အခါတွင် စားပွဲထိုးခေါင်းဆောင်က ကိုယ်တိုင်ရောက်လာကာ ကြိုဆိုပြီး ဒုတိယထပ်ရှိ ပြတင်းပေါက်ဘေးမှနေရာသို့ ခေါ်သွားပေးသည်။

ကျန်းယွဲ့ဖုန်း သုံးဆောင်ချင်တာမျိုးရှိလား မေးကြည့်သည့်အခါတွင် အားလုံးအဆင်ပြေသည်ကို သိလိုက်ရပြီးနောက် နာမည်ကြီးဟင်းပွဲအချို့ကိုသာ မှာပေးလိုက်သည်။ " ဒီဆိုင်ကလည်း ကျန်းမိသားစုပိုင်တာပဲ ၊ ဒါကြောင့်မို့ နောင် ဒီမှာလာစားဖြစ်ရင် ကျွန်တော့်နာမည်ကိုသာ ပြောလိုက်ပါ ၊ ကျွန်တော် ဒကာခံပါ့မယ် "

ချီယွဲ့ ခပ်ဖွဖွ ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။ " ဒါဆိုလည်း ကျန်းသခင်လေးရဲ့ ရက်ရောမှုကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ ! "

" ကျေးဇူးတင်ဖို့ မလိုပါဘူးဗျာ " တစ်ဖက်လူက ပွင့်လင်းသူဖြစ်သည်ကို ကျန်းယွဲ့ဖုန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ အခြားသူများလို အဓိပ္ပာယ်မရှိ သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်နေခြင်းလည်း မရှိပေ ။

ယခုလိုစာသောက်ဆိုင်ကြီး၌ ပထမဆုံးစားဖူးခြင်းဖြစ်၍ ဟယ်လင်းမှာ စိုးရိမ်နေမိသည်။ ချီယွဲ့က စားပွဲအောက်မှနေ ပေါင်ကိုလာပုတ်ပေးနေသဖြင့် ဟယ်လင်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါတွင် စိတ်အေးအေးထားဟူသည့်အကြည့်များနှင့် ဆုံလိုက်ရ၍ စိုးရိမ်စိတ်များ လျော့သွားတော့သည်။ သို့ဖြစ်၍ ဟယ်လင်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူ အဆင်ပြေကြောင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ကျန်းယွဲ့ယန် လက်ထောက်၍မေးတင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ထိုင်နေသောသူနှစ်ယောက်ကိုကြည့်နေရင်း စိတ်ထဲမှကြိတ်၍ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ အရှေ့ကမြင်ကွင်းက တကယ် မျက်စိပသာဒဖြစ်စရာပဲ ! ချီယွဲ့ကလက်ထပ်ပြီးသားလူ ဖြစ်နေသဖြင့် အနည်းငယ် နှမြောမိသော်လည်း ယူထားတဲ့ယောက်ျား(ဟယ်လင်း)က သည်လိုအချောအလှလေးသာဆိုလို့ကတော့ သူမလည်း ပျော်ပျော်ကြီးကောက်ယူပစ်မိလောက်သည်။