RAMAK KALA

''HARİKA'' EN MUTSUZ ANDA BAŞIMIZA GELEN NORMAL ŞEYLERDİR

Bizim tatlı bebeklerimiz 😍
Yeni kurgu yayında!
Yorumlarınızı sakın bizden esirgemeyin ❤️
Keyifli okumalar diliyoruz 😻

İnstagram
ev_cini_miri
delisidoluu

Önümde duran optiğe son kez göz gezdirdim. Tüm cevapları doğru kodladığımdan emin olmak istiyordum. Aksi taktirde bu gerçekten sonum olurdu. Şu zamana kadar bir kere bile yanlış kodlamışlığım yoktu ama işte beynimde dönüp duran o çirkin ses sürekli bir şeyleri yanlış yaptığımı fısıldıyordu.

Gerçekten o sesi gırtlaklayabilmek için matematik netlerimden üç beş tanesini verebilirdim!

Aynen öyle psikolojik sıkıntılarımdan kurtulmak adına yapabileceğim en büyük fedakarlık bu olur. Ne yapmamı bekliyorsun ki? Ben bir sınav öğrencisiyim, her bir net yüzlerce insanın üzerine basıp öne geçmem demek!

Peki peki bu biraz canice ve fazla dramatik oldu...

''bence gayet yerinde bir tabir hatta az bile, sen sınavı kazanamazsan görürsün asıl caniliği...'' İşte beynimde ki ses yine iş başındaydı! Her an benimle olması cidden canımı sıkıyordu.

Sınav kitapçını sessizce kapattım ama aslında şöyle güzel bir yırtsam daha iyiydi fakat bunu yaparsam sınıftaki şu hiç tanımadığım tipler beni öldürebilirdi!

Evet doğru duydun! Sınıfta yeniyim! Sınav senemde okulumu değiştirecek kadar gaddar bir aileye sahibim! Acımasız yerlilerle birlikte yaşıyorum! Acaba annem ona böyle dediğimi bilse ne yapardı?

''Şöyle güzel bir terlik fırlatıldı!'' diye kendi kendime fısıldadım. Ya da fısıldadığımı sandım çünkü üç beş kişi başını kaldırıp bana kötü kötü baktı! Annemle babam çok erken yaşta evlenmişlerdi henüz yirmilerinin başındayken evlenmişler ve annem bana hamile kalmış. Plansız bir bebek olduğum için her zaman ne kadar da zorlandıklarını anlatıp dururlar! Babam henüz o zamanlar tıp öğrencisiymiş! Benim ağlamalarım yüzümden sürekli kütüphane de ders çalışırmış ve bu yüzden evlilikleri pek de eğlenceli geçmemiş. Annemin hemşirelik hayalleri zaten direkt suya düşmüş... Anlayacağınız onların başına gelen büyük bir beladan daha azı değilim. İşte tüm bunların intikamını almak için ben tam on yedi yaşındayken ve hala çocukları olabiliyorken ikinci bir çocuk yapma kararı aldılar! Üstüne üstlük çocuk olunca anneme yardımcı olabilmesi için anneaneme yakın bir yere taşındılar.

Sakın bu dediğimi küçümsemeyin çünkü bu dediğim öyle mahalle değiştirmek anlamına gelmiyor. Bildiğiniz şehir değiştirdik. Tüm bunlar sınav senemde oldu! Ankarayı bırakıp Balıkesire gelmek beni mahvetmişti ama tüm bu depresyonlarımı sınavdan sonrası için saklıyordum. Şu sınavı bir kazansaydım gerisi daha kolay olacaktı!

Optik kağıdına göz gezdirip ismimi ve kodlamalarımı bir kez daha kontrol ettim.

Zehra GÜNEŞ

İsmim de dahil olmak üzere hiçbir hatam yoktu. Zaten buna pek yerim de yoktu. Ya bu Allahın belası sınavı kazanacaktım ya da... Ya da ne olurdu işte orasını asla düşünemiyorum...

Optik kağıdı sıramın üzerinde bırakıp elime sıranın altında duran test kitabını alıp sınıftan çıktım. En iyisi günün geri kalanında gidip eksik olduğum konulara çalışmaktı. Hem erkenden çalışmalarımı tamamlarsam gece yatmadan şu yeni aldığım mitoloji kitabını okuyabilirdim! Ya da yarım kalan çizimimi tamamlardım! Ya da sevdiğim sanatçının yeni albümünü baştan sona dinlerdim!

Tabii anneme veya babama yakalanmazsam.

Onlar için boş zaman diye bir gerçeklik yoktu nasıl olsa! Sadece ders, ders, ders...