RAMAK KALA

KIZIM TEHLİKELİYİM DİYORUM

Uyandım!
Ama uykumdan değil!
Tamam tamam uykumdan uyandım ama tüm arkamdan çevrilen işlere de uyandım.
Aydınlandım resmen!

"Bak valla şimdi kırıp atıcam seni! Ay ne pis bir sesin var! Zır zır zırrrr çalıp duruyorsun."

Telefonuma kötü kötü bakıyordum. Okulun ikinci dönemi başlamıştı ve ben uzun bir süre sonra sabahın köründe kalkıyordum.

"Zaten tadımız yok. Zaten düşmanlarla aynı ortama gireceğiz bari sen şöyle güzelce çalsan ölür müsün yani!"

Yatakta yorganımı üzerimden tekmeleyerek uzaklaştırdım ve dediklerime hiç aldırmayan telefonuma doğru depar attım.

"Aman tamam be ağlama, al kapattık alarmını! Hain telefon. Hiç iyi bir haber için ötme ama böyle tamam mı! Ancak kötü kötü haberler vermek için zırla dur! Ben senin şarjını bitirmesini bilirim de kıyamıyoruz işte!"

Gözlerimi ovalarlen sabahın köründe kendi kafamı ütülediğimi fark ederek sustum.

Patır patır zeminde ses çıkararak lavaboya koşturdum. Hızlıca hazırlanmam gerekiyordu çünkü birazcık geç kalmış olabilirdim.

Efsun iyice tembihlemişti harika görün kimse depresyonda olduğunu anlamasın diye ama içimden hiç gelmiyordu.
Ayrıca Efsunla yapacağımız plan için çok gergindim.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aynaya uzun uzun baktım. Birazcık gözlerimin altı mı çökmüştü? Ayrıca oldukça solgun görünüyordum.

"Şu hale bak! Biz bu hallere düşecek bir delikanlı mıydık be! Kilo verdik kilo! Tövbe haşa doğduğumdan beri hep kilo almış biriydim ben. Bu ne hal Zehraaaa!"

Banyodan çıkarken bir şarkı mırıldanmaya başladım.

"Çekmediğimmmm dertleeeee çileeee kalmadığğğğ. Feryatsız gündüzüğmmmm gecem olmadığğğğğ!"

"Kız sabah sabah ne oluyor böyle! Biraz sessiz olsana!"
Annem saçları dağınık göbeği kocaman bir halde uyanmış karnıma dikilmişti."

"Ne oldu Işıl Hanım! Çocuk mu uyandı yoksa?"
"Yokk Zehra hanım çocuk uyuyor ama koca bebek sesine uyanırsa koşarak kaçarsın bu evden!"

Babamı ima ettiğini anlamıştım.

"Babamdan korksaydım evladı olmazdım Işıl sultan! Gel bakalım bir makas ver prensesine!"

Annem kıkırdayıp yanağını uzatınca şakk diye makası alıverdim bal yanağından.

"Kız kilo yakıştı sana! Maşallah pofuduk pofuduk oldun!"
"Anneyle dalga geçme Zehra..."
Annem lafını tamamlamadan ben devam ettirdim.
"Biliyorum Allah çarpar!"

Odama doğru koşarken annem de arkamdan bir şeyler söyleyip mutfağa girdi. Anlaşılan bana yiyecek bir şeyler hazırlayacaktı. Onu bu sıralar çok üzdüğüm için elimden geldiğince mutlu görünmeye çalışıyordum. Ayrıca sık sık da düşünüyordum keşke eski enerjime dönebilsem diye ama içimden gelmiyordu. Yoksa bende sıkılmıştım bu durumdan.

Hızlıca giyinip mutfağa annemin yanına gittim.

"Hadi otur bakalım sana yumurtalı ekmek yaptım."
"Çok geç kaldım anne saklama kabına koyup okula götüreyim. Orada yerim."

Annem önce inanmayarak durdu ama sırf onu inandırmak için yumurtalı ekmeklerin bir tanesinden alıp ısırdım.
Kadıncağız el mecbur yaptığı yumurtalı ekmekleri kaba doldurdu.

Babam ben kapıdan çıkarken uyanınca onunla da selamlaştık.

"Oooo evimizin direği uyanmış. Baba var ya ikimiz şöyle bir dışarı çıksak seni benim manitam sanırlar."
"Bak yine açtı motorunu. Sabah sabah bu ne hız!"
Güldüm.
"Hadi hadi nazlanma seninde hoşuna gitti dimiğğğ!"
Babam çarpık bir şekilde gülünce bende güldüm.
"Hadi ben kaçtım!"
"Dur nereye!"
Babam içeriye giderken bir yandan beklemem için söyleniyordu.
"Ay babaa sonunda beni okutmaktan vazgeçtin dimi. Allah senden razı olsun. Ben gidip uyuyayım bari!"
Babam elimde pantolonu yanıma gelirken baba bakışları atıyordu.